Onu hayatınızın merkezi yaparsınız. Sabahları günaydınınız , akşamları iyi geceleriniz olur. Şükür sebebiniz ,hayata tutunma amacınız yaparsınız onu. Ve bir gün hiç yokmuş gibi çeker gider.
içinizde bıraktığı boşluğu hiç bir şey ile dolduramazsınız. Ve o boşluk gün geçtikçe büyür , büyür , ve daha çok büyür. Acı çekmeye , zevk alamamaya , sevememeye , ve en sonunda nefes alan ama yaşadığını hissedemeyen bir canlıya dönersiniz.

işte buna bir çaresi olan doktor tanıyan var mı ? :(