Adam sana söylemiş işte kardeş hâlâ Hadis-i Şerif yazarak terslemeye çalışıyorsun.
BAK KARDEŞiM!
Eski Cahiliye Arapları kız çocuklarına zerre kadar değer vermez; sanki bir utanç sembolüymüş gibi toprağa gömerlerdi.Bu yüzden o dönemde yaşayan çoğu kadının yaşı tam olarak kesin bilgilerle bilinmemektedir. Yaşamalarını bile istemeyen bir toplum birde yaşlarını mı hesaplayacak? Bundan öte o kültürde yaş kavramı çokta önemli değildi. Günümüzdeki gibi akıl seviyesinin, yaştan geldiğine inanılmıyor; yaş hiç önemli görülmediği için (doğum günü gibi kutlamalar vs.) o zaman ki Arap Milletinde yaş verileri her zaman özellikle ve özellikle kadınlarda yanlış olabilir.Onu bunu bırakalım toplumumuzda Dedelerimizin, nenelerimizin yaşları bile çeşitli nedenlerden ötürü yanlış yazdırılmıştır.Bu ilkel vakalar 1920-1960’lı yıllarda yani çokta uzak olmayan yıllarda vuku buluyorken; bahse konu yıl 1400 yıl önce.

Olayın aslına gelecek olursak;
Her kızımız Yüce Allah’tan diliyoruz ki Hazreti Aişe (RadıyAllahu Te’âlâ Anha) gibi temiz, namuslu olsun.
Hazreti Aişe, Sevgili Peygamberimiz’e gelmeden önce nişanlanmıştı. Ancak damat olacak kişinin babası bu nişanı bozdu. Sonra Senet-ül Hüzn yaşandı, yani Hazreti Hatice (RadıyAllahu Te’âlâ Anha) vefat ettikten sonra Sevgili Peygamber Efendimiz (Aleyhissalatu Vesselam) çok büyük bir hüzün yaşamış, Mübarek çocukları Annesiz kalmıştır. Bunun üzerine Kendilerine Mübarek Çocukları’na bakma konusunda sıkıntı yaşayacağı söylenmiş ve evlenmesi teklif edilmiştir. Hazreti Aişe ise evlilik çağında nişanlanmış fakat nişanı bozulmuş BLUĞ YAŞI 9 olan bir kızdır. Arap kültüründe ise bir kızın olgunluğa erdikten sonra yaşı sayılırdı. Normal bir kız 13-14; Arap yarımadasının iklim şartlarında ise 11-12 yaşlarında ergenliğe girdiğini baz alırsak; Hazreti Aişe 20-21 yaşlarında bir nişan evresi geçirmiş, evlilik çağında, genç bir kızdı. Rasulullah (Aleyhissalatu Vesselam) ile evlendi.

Yukarıda “marlament” nickli kardeşimiz ifade etmiş.Sen hâlâ aksini ispat ettiğini sanarak Hadis-i Şerif paylaşmışsın. Halbuki arkadaşımızın dediği doğru, seninde paylaştığın Hadis-i Şerif’teki gibi 20-21 yaşında zifafa girmiştir.

Bu da tarih ve bibliyografların ittifak ettiği yazı;
Tarihçilerin ve bibliyografların tespitine gore Hz. Ayşe, Peygamberimizin kızı Hz. Fatıma'dan beş yaş küçüktür. Hz. Fatıma Peygamberlikten 5 yıl önce doğmuştur. Demek ki Hz. Ayşe, Peygamberliğin başlangıç yılında doğmuştur. Hz. muhafazid Peygamber olduktan itibaren 13 yıl Mekke'de kaldı. Peygamber hicret ettiği zaman Ayşe 13 yaşında olmalıdır. Peygamber Medine'ye göçtükten iki yıl sonra Ayşe ile evlendiğine göre (el-isâbe: 4/359) demek ki evlendiği zaman Hz. Ayşe en az 15 yaşında idi. Ayrıca Hz. Ayşe, Peygamber'le nişanlanmadan önce Cübeyr ibn Mut‘im’e nişanlı veya sözlü idi. Bu da onun, Peygamber, kendisini istemeden önce evlenecek yaşta olduğunu göstermez mi? Bu yaş da her hâlde dokuz yaş değildir. Demek ki Peygamber istediği zaman Ayşe, en azından evlenecek çağ olan 15 yaşlarında idi. Bu yaş da Arabistan gibi sıcak ülkelerde tam evlenme çağıdır. Bizde de eskiden kız çocukları erken evlendirilirdi. "14'üne gelince kızı ya ere veya yere vermeli" cümlesi bir ata sözü gibi söylenir. Zaten evlenecek çağda olmayan birisini Peygamber’e önermezlerdi. Çünkü Hz. Ayşe'yi direkt olarak Peygamber istememiş, halası onu Peygamber'e önermiş, o da uygun görmüştü. Bir başka rivayete göre Hz. Ayşe Peygamberimizin kızı Fatma ile yaşıttır. Fatma’nın doğumunda babası 35 yaşında idi. Bu durumda Ayşe evlendiğinde 20 yaşlarındadır.

Şimdi öncelikle bir zamandır cevap vermemişim;yeni gördüm. Eğer buna cevap bekleyen kardeşlerim varsa kusura bakmasınlar.

Bak; bu toplum (maalesef çoğunluğumuzun cahiliyet içerisinde olduğu için) ateistleri hep bilimci, akıllı,sorgulayan, bilgi ve kültür sahibi bu ülkenin aydın insanları sayıyor.
Ancak; “TEFSiR” diye islam’da bir iLiM olduğunu; ve bu Tefsir işiyle uğraşan kişilerin bu işlerle beyhude uğraşmadığının halbuki çok önemli bir işle muhatap olduklarının göstergesisin. Maalesef ülkemizin aydınları (!) Arapça’nın kelimelerinin karşılığının çok zengin olduğunu; Kuran-ı Kerim’i ve Hadis-i Şerif’leri iŞiN EHiLLERi (islâmiyet Hakkında, Muhaddisler yani Hadis-i Şerifleri Aktaran Değerli Büyükleri’miz hakkında, Arap Dili hakkında bilgi sahibi olan kişiler) tarafından sahip oldukları ilimlere dayanarak meali verilen, Türkçe’ye çevrilen, Kuran-ı Kerim’e anlam yani tefsir etme ihtiyacının olduğunu bilmiyorlar!

Her direkt gördüğünüzü kötü niyetiniz ile harmanlayarak, atetist forumlarda Beyin Ameliyatına uğramış, beyinsiz kişilerden alıp alıp karşımıza gelmeyin. Bunlar çok ağır iftiralar.(Bu kısımda bana kızdıysan; kızma çünkü işin aslını açıklayınca eğer objektif bakarsan zaten düştüğün durumun farkına varacaksın.)

Dediğim Tefsir konusuna dikkat edersen (Taberi Tefsiri’ni şiddetle öneriyorum;Doğru ve son derece ustalıkla hazırlanmış bir Tefsir’dir. Tefsir’ide seçmen çok önemli;sapık düşünceli ve kaynağı dayandığı duvar olan bilgisiz derlemelerden okursan, daha kötü olur.)

Herneyse, attığın siteden sana Ahzab Suresi,37. Ayette ne denilmek istediğini açıklayayım.Çok daha usta bir kaynaktan öğrenmek istiyorsan, aradığın şey Taberi Tefsiri’dir.

37. Ayet-i Kerime;
Öncelikle Ayet’in hakkında nazil olduğu konu olan ” Tertemiz, Namuslu,Mübarek, Değerli Hazreti Zeyneb Annemiz’in (RadıyAllahu Te’âlâ Anha) Değerli, Mübarek,Şerefli, Güzel,Mübarek, ANNEM BABAM O’NA FEDA OLSUN, Hazreti Ahmed Mahmud muhafazid Mustafa (SAllallahu Te’âlâ Aleyhi Vesellem) ile Evlenmesi”hakkında bilgiler vereyim;

Hazreti Zeyneb, Sevgili Peygamber Efendi’mizin Halasının Kızı,ilk imân Edenlerdendir. Asıl Adı Berre iken, Zeyneb ismini O’na Sevgili Peygamber Efendimiz vermiştir. Mekke’den Medine’ye Hicret ettiğinde bekardı. Sevgili Peygamber Efendimiz,O’nu çok sevdiği, azat ederek köleliğe karşı olan mücadelesini gösterdiği Hazreti Zeyd (RadıyAllahu Te’âlâ Anh) ile evlendirmiştir.

islamiyet’te bilindiği üzere bir kulun Yüce Allah (Celle Celalûhû) (Celle Şanûhû) Katında Değeri, sınıfa,paraya, mala,IRKA, renge DEĞiL; TAKVA’YA bağlıdır.
Ancak cahiliye devrinde köle ve imtiyazlı (soylu) sınıf gibi bir ayrım vardı. Sevgili Peygamber Efendimiz, Hazreti Zeyneb gibi soylu birisini Büyük Sahabe Hazreti Zeyd (azad olunmuş bir köle) ile evlendirmesi,bu köklü ilkeyi tamamıyla Ayaklar altına alındığının göstergesi olmuş; tartışmalara sebebiyet vermiştir.
O günkü geleneğe ve göreneğe tamamen ters olduğu için (Özgür bir kız ile azad edilmiş bir kölenin evlendirilmesi) Hazreti Zeyneb ve kardeşleri böyle bir evliliğe razı olmadılar. Hazreti Zeyneb; Sevgili Peygamber Efendimiz’e

\\\"Ya Resulallah,Ben SENiN halanın kızıyım, ona varmaya razı değilim, üstelik ben Kureyş\\\'liyim.\\\" diye görüşünü beyan etti. Resulullah (asm), Hazreti Zeyd\\\'in kendi yanındaki ve islâm\\\'daki değerini anlatıp, aslında ana baba tarafından asil ve soylu bir kimse olduğunu belirtti.

Ahzab suresinin 36. âyeti nazil oldu:

\\\"Allah ve Resulü bir işe hüküm verdiği zaman, inanmış bir erkek ve kadına o işi kendi isteklerine göre seçme hakkı yoktur. Her kim Allah ve Resulüne karşı gelirse apaçık bir sapıklığa düşmüş olur.”

Bu Ayeti Kerime nazil olunca; Hazreti Zeyneb “Ben Allah’a ve Rasulüne karşı olamam.” dedi. Hazreti Zeyd ile evliliğine devam etmeye karar verdi.

Fakat aralarında samimi sevgi ve saygı oluşmadı. Hazreti Zeyd (RadıyAllahu Te’âlâ Anh) durumu anlayınca; Sevgili Peygamber Efendimiz’e Hazreti Zeyneb’ten boşanmak istediğini söyledi.
Efendimiz, çok müteessir oldu. Çünkü bu evliliği isteyen bizzat kendisi idi. Toplumun yanlış algılamalarını (köle ve soylular arasındaki sınıf farkını) kırmak istiyordu. Bu sebebten her defasında Zeyd\\\'e \\\"Karını tut, boşama.\\\" diyordu. Ancak her şeye rağmen bu evlilik bir seneden fazla sürmedi. Hazreti Zeyd, sonunda karısını boşamak zorunda kaldı.

iŞTE GELDiK ÇATTIK KiLiT NOKTAYA, DiKKAT LÜTFEN KARDEŞ;

“Aradan bir süre geçtikten sonra, sıra Cahiliyet\\\'te yaygın bir başka yanlış âdetin kaldırılmasına gelmişti. Bu da evlâtlıkların, öz evlât gibi kabul edilmesi, dolayısıyla onların hanımları da babalıkların öz kızı hükmünde telâkki edilmesi yanlışı idi.”

islâm, evlâtlık kurumunu temelden değiştirmişti; âyet-i Kerime bu konuda gâyet açıktı:

“Onları, yani evlâtlıklarınızı babalarının ismine nisbet ederek çağırın. Bu Allah katında daha doğrudur. Eğer babalarını bilmiyorsanız, onlar zaten sizin din kardeşleriniz ve dostlarınızdır.” (Ahzab, 33/5)
Bu âyet nazil olduktan sonra Zeyd, artık Zeyd bin Harise diye babasına nisbet edilerek çağrılmaya başlandı. Evlâtlığın kaldırılmasından sonra, evlâtlık hanımlarının da öz kız gibi olmadığı ortaya çıkmış oldu. Ancak bunun bir örnekle de ispatlanması ve kökleştirilmesi gerekiyordu. Bu da Hz. Peygamber (asm)\\\'in, Hz. Zeyneb\\\'Ie evlenmesi ile mümkün olacaktı. Ancak yerleşik bir âdeti ortadan kaldırırken ortaya çıkacak fitne ve dedikodular Efendimizi (asm) düşündürüyordu.

Ayeti Kerime’yi kısım kısım okumadığınız için yanılıyorsunuz, DEVAM!

Hani sen Allah\\\'ın kendisine nimet verdiği, senin de (azat etmek suretiyle) iyilikte bulunduğun kimseye, \\\"Eşini nikahında tut (onu boşama) ve Allah\\\'tan sakın\\\" diyordun.

(Yüce Allah’ın iman Verdiği, Sevgili Peygamberimiz’in hizmetçi ve köle iken azad edip iyilikte bulunduğu kişi Hazreti Zeyd’dir. Ayetin devamında Hazreti Zeyd’in eşi olan Hazreti Zeyneb’i boşamak istediği ancak Sevgili Peygamber Efendimiz’in karşı çıktığı anlatılıyor.)

DEVAM!

“içinde, Allah\\\'ın ortaya çıkaracağı bir şeyi gizliyor ve insanlardan çekiniyordun.”

(Hazreti Zeyneb ile Hazreti Zeyd; cahiliye dönemindeki köle olan bir erkekle soylu bir kadının evlenememesi geleneğini yıkmak;soylu ve köle arasındaki sınıf farkını ortadan kaldırmaktı. Bunun sebebi; islamiyet’te kulun üstünlüğünün SADECE VE SADECE TAKVA’SINA, YANi iMANINA,YÜCE ALLAH’TAN KORKARAK HARAMLARDAN KAÇINMASINA BAĞLI olmasıdır.

Aynı zamanda toplumda yine şöyle yanlış bir gelenek vardı;
Evlatlıklar, tıpkı öz evlatlar gibi görülüyordu. Dolayısıyla bir kişinin evlatlığının hanımı; o kişinin öz kızı gibi görülüyordu.Bu yüzden (baba ile öz kızın evlenemeyeceği için) kişinin üvey gelini, kişinin evlatlığından boşansa bile kişi ile evlenemiyordu.(tıpkı öz evlatta olduğu gibi.)

Ama bu yanlıştı.Şüphe yok ki Doğru Olan islamiyet’te;
Bir kişi,öz evladından ayrılan gelinini eş olarak alamaz (Kişinin öz evladından ayrılsa bile kızı gibidir. Bekar olsa bile eski kayınbabasıyla evlenemez.) Ancak evlatlığından ayrılan üvey gelinini eş olarak alabilir. işte bu cahiliye geleneğini yıkmak için Yüce Allah Katında, Sevgili Peygamber Efendimiz ile Hazreti Zeyneb’in nikahı kıyılmıştır.

Böylece herhangi bir kişinin evlatlığının boşadığı eşiyle, yani boşanan üvey geliniyle evlenebileceği ortaya konmuştur.

Sevgili Peygamber Efendimiz, Yüce Allah’ın bu köhne cahiliye geleneğini yıkmak için; Kendisiyle, Hazreti Zeyneb’i evlendireceğini biliyordu, ancak evlatlığının boşadığı eşini aldığı ve bu durum o zaman ki topluma çok ters olduğu için; çok fazla eleştiri ve dedikodu alacağını biliyordu. işte Ayeti Kerime’de bu durum anlatılmaktadır.)

Oysa kendisinden çekinmene Allah daha layıktı. Zeyd eşinden yana isteğini yerine getirince (eşini boşayınca), Onu, Seninle evlendirdik ki, eşlerinden yana isteklerini yerine getirdiklerinde (onları boşadıklarında), evlatlıklarının eşleriyle evlenmeleri konusunda mü\\\'minlere bir zorluk olmasın. Allah\\\'ın emri mutlaka yerine getirilmiştir.)

(Ancak, Yüce Allah’ın burada yıkmak istediği yanlış bir gelenek vardı.Ve bu geleneğin yıkılması; kişinin evlatlığının boşadığı kadın ile kişinin evlenebileceği Şeriat’ta ortaya konuldu.

50. Ayeti Kerime’ye yarın cevap vereceğim