assassins dergahındaki yıllarımı anlatıyorum

toplanın
rezervleri alın

rönesans dönemi zamanları. italyadayız. ben de 8 yaşındayım. karşı komşumuz vardı bizim auditore'ler. bunların bi çocuğu vardı. ezioydu adı. bu bin her gün kavga çıkarıyodu mahallede. bi gün dudağına taş geldi bunun yarıldı dudağı. diktirdiler miktirdiler ama yara izi kaldı tak gibi oldu : http://inci.ca/u11cprijm5

neyse sonra bigün bu ezio bini(17 yaşındaydı) beni yanına çağırdı dedi ki bu akşam biz arkadaşlarla yemek yiycez, senin yaşında çocuklar da var gelsene. ben dedim heralde cemaate sokacak beni. biraz da korkuyodum açıkçası ailesi pek tekin görünmüyodu çünkü. ama sonra gider beleş yemeğimi yer dönerim diyip gitmeye karar verdim.

sonra o akşam gittim dediği yere. merdivenle çatıya tırmanıyon, sonra çatıdan giriyon içeri falan baya iyi gizlenmiş muallakler. neyse girdim içeri. ortaya maklubeyi koymuşlar. ama yanında da bira var. şaşırdım tabi çok. oturduk. hep benim yaşımda çocuklar. hiç kız yok. ezio abi de geldi sonra. yedik yemeğimizi. tabi küçücük çocuklarız, biraların yarısını içebildik ancak. bizim kafalar güzel olunca ezio abi assassinler miymiş neymiş öyle bişeyden bahsetmeye başladı. 30 tane 8 9 yaşında çocuk pür dikkat dinliyoruz adamı

adam o gece neler anlattı tam hatırlamıyorum ama assassinlere karşı bi sempatim oldu. assassinleri anlatıldığı gibi devletleri yıkan bir örgüt değil, halkı baskıyla yöneten liderleri alaşağı eden bir topluluk olarak görmeye başladım( el tahir hasan sabbah ı öldürdükten sonra böyle oldu (yersen) )
gecenin sonunda bizi evlerimize ezio abi bıraktı

ertesi sabah yatağımdsa uyandığımda saat öğleden sonra 1 olmuştu. annemlere haber vermeden hemen karşı komşuya, ezio abilere gittim. ezio sabah çıktı olum sekizde ancak gelir dedi annesi. önce üzüldüm ama sonra ezio abinin dün akşam buluşulan yerde olabileceğini düşündüm.

tahminlerim doğru çıkmıştı. ezio abi ve dün akşamki pilavlıdan birkaç çocuk ordaydı. ezio abi beni uzaktan görünce yanındakilere gösterdi ve bak bu adamda mangal gibi yürek var, bunu da alıyorum dedi. söyleyeceği şeyleri az çok tahmin ediyordum. ezio abi beni karşısına oturrtu ve dededen beri assassin olduğunu itiraf etti. assassin olduğunu bilmeme rağmen şaşırmıştım, dededen beri nedir amk dedim içimden. ve beni de eğiterek assassin yapmak istediğini söyledi.

ben zaten akşamki pilavlıdan beri assassinlere sempati duyuyordum ama annemlerin ne diyeceğini bilmiyordum. ağzımdan tam abi annemler ne der lafı çıkacaktı ki ezio abi, ailenin hiçbir şekilde haberi olmayacak merak etme dedi.
bunu duyunca hemen kabul ettim.

o gece kızgın demirle elimin üzerine bir sembol yaptılar ve beni assassin ilan ettiler.
ve ertesi gün ezio abi bize antreman yaptırmaya başladı. atlıyoruz, zıplıyoruz, samandan adamlara elimizdeki sopalarla vuruyoruz, ama aşırı eğleniyoruz öyle böyle değil... tam 15 kişiyiz dergahta, kimseyle de kavgalı değilim, çok mutluyum o yüzden. iki ay hergün antremanla geçti. ve 9 yaşımda ezio abinin annemleri kandırması sayesinde assassin yatılı ilk okuluna başladım.

bölüm 2: assassin yatılı ilk okulu
okula dergahtan arkadaşlarımla aynı anda başlamıştık. hepimiz de yaşıtız. okulun ilk günü, hemen hepimize tuğla gibi kitaplar, defterler verdiler ve tanışma faslı olmadan derse başladılar.
ilk dersimiz Assassinler Ve El-Tahir'in Yenilikleriydi, biz derse kısaca assassin tarihi diyoduk.
hoca anlatmaya başladı, böyle hasan sabbah diyo, el tahir diyo, templarlar diyo selçuklu diyo. iiştahla hepsini dinleyip yazıyorum.

dersi bi şevkle dinlerken birden bi gürültü koptu, bişeyler yıkıldı, okul sallandı falan, çığlıklar duyduk. hemen anons yapıldı, bütün öğretmenler cepheye diye. hoca hemen dışarı çıktı, çıkarken de bize sınıfta kalın, hidden blade i zütünüze sokturtmayın dedi. bi de tamam öğretmeniiiiiim dedik, 9 yaşındayız amk.
bizim sınıfın bi tane penceresi vardı, çok yüksekte. ben ezio abinin bize yaptırdığı antremanlar sayesinde hemen pencereye kadar tırmandım ve saldırının geldiği yöne bakmaya başladım. kalenin girişinde en az 250 tane atlı süvari vardı.

gözlerim de şahin gibi, neler dönüyor görüyorum, saldıran muallaklerin komutanı ordunun en arkasında saklanmış, kalenin girişinde bekleyen ezio abinin babasıyla bişeyler konuşuyolardı, çok az duyuluyodu ben sadece ezio abinin babasının arada dalağının giberim dediğini duyuyodum. sadece hakaret ediyolardı. anlaşamıyacakları belliydi. ben bi umutla öğretmenler masasına baktım ve sevinçle haykırdım: tarihçi hidden blade'ini masanın üstünde unutmuştu.

hemen gidip öğretmen masasından hidden blade i aldım ve sol bileğime geçirdim, ezio abi bize bu tehçizatları kullanmayı az çok öğretmişti. blade kusursuz çalışıyordu. hemen pencereye tırmandım ve dışarın atladım. boyum kısa olduğu ve az çok pratik eğitim aldığım için farkedilmem imkansızdı. kalenin surlarında görünmeden dışarı tırmanılabilecek bir açıklık buldum ve dışarı çıktım. heyecandan elim ayağım titriyordu, her an öldürülebilirdim. ama bu korkumu bastırıp gizlice saldıran orduya doğru ilerlemeye başladım

orduyla aramda 200 - 250 metre kalınca sağa sapıp arkalarından dolaşmaya başladım. sürünüyordum, çalılıkların da yardımıyla beni görmüyorlardı.
5 dakika sonra ordunun en arka kısmına ulaştım, 250 askerin sırtı bana dönük, aramızda 30 metre var ama korkudan altıma sıçıyorum.
komutan en arkada oturuyodu, konuşması için kendi teğmenlerinden birisini yollamıştı, yani kendisi sessizdi.
ona hiç hissettirmeden yaklaştım. aramızda sadece otuz santimetre vardı. nefes alış verişlerini duyabiliyordum.
bağırmasın diye elimle ağzını kapadım ve hidden blade i arkadan boğazına sapladım.
bir süre debelendi, ama hiç ses çıkaramadı. hareket etmeyi bırakınca elimle iki gözünü kapadım ve içimden huzur içinde uyu dedim.
komutanı öldürdükten sonra heyecanım biraz azalmıştı. onu öldürdüğümü kimse farketmemişti. teğmen ise hala ezio abinin babasıyla küfürleşiyordu.
geldiğim sessizlikte kaleye geri döndüm.

kaleye döndüğümde sınıfa gitmedim, direk ezio abinin yanına gittim ve yaptığımı anlattım.
ezio abi bana yalancının anasını gibsinler mi lan? dedi. ben de
dabıl penetreyşın yapsınlar abi dedim.
ezio abi hemen babasının yanına gitti ve kulağına bir şeyler fısıldadı. babası bir süre inanmayarak baktı, sonra birşeyler sordu, ezio abi uzaktan beni işaret etti.
başkan hemen (adamın lakabı başkandı öğrenciler arasında) konuyu değiştirdi ve tartıştığı ordunun teğmenine,
o kadar çok güvendiğiniz şanlı komutanınız neden kendisi konuşmuyo dıbına koduklarım? diye sordu
karşı orduda 45 saniye kadar derin bir sessizlik oldu.
ardından da panik, korku ve acı çığlıkları yükseldi.
muallaktorlar altlarına sıçmışlardı korkudan,jet hızıylan arkalarına bakmadan topukladılar.

ardından hemen bizim okulda (yani kalede) anons yapıldı:
dersler devam etmektedir. tüm öğrenci ve öğretmenler sınıflarına
sınıfa gitmeye hazırlanıyordum ki başkan bana paydosta odama gel diye fısıldadı.
çok heyecanlanmıştım. sınıf arkadaşlarımdan hiç kimse, hatta hiçbir öğretmen saldıranların komutanını benim öldürdüğümü bilmiyordu. minnet duyun dıbına koduklarım dedim içimden. o gün dersler geçmek bilmedi.
paydos olduğunda okulun önüne çıktık, o gün pazartesi olduğu için tören vardı ve ne hikmetse türk milli marşını okuduk *
Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.
Çatma, kurban olayım, çehrene ey nazlı hilal!
Kahraman ırkıma bir gül... Ne bu şiddet, bu celal?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal;
Hakkıdır, Hakk'a tapan, milletimin istiklal.
istiklal marşı okunduktan sonra başkan beni kürsüye çağırdı ve mikrofonu elime verip bugün yaptıklarımı anlatmamı istediğini söyledi. nedense hiç heyecan yapmadım, sakin bir şekilde kısaca anlattım.
hikayem bittiğine okulda bir alkış tufanı koptu. aralıksız 15 dakika alkışladılar beni. başkan cebinden iki madalya çıkararak birisini ezio abinin boynuna, birisini de benim boynuma astı. ve sonra ''üstün başarılarından dolayı slash in torunu nu ve başarılı eğitiminden dolayı ezio auditore'yi tebrik ediyoruz'' dedi. millete şov olsun diye ezio abiyle el sıkıştık kürsüde.

kürsüdden indik ve kalabalık dağıldı, kimi kantine, kimi yatakheneye gitti

______________________________Yarın Burdan Devam Ediyorum Rezervlerinizi Alın___________________________________________
_-_-_-_-_-__-_-_-_-_-__-_-_-_-_-__-_-_-_-_-__-_-_-_-_-__-_-_-_-_-__-_-_-_-_-__-_-_-_-_-__-_-_-_-_-__-_-_-_-_-_

başlık takip+ i unutmayın

kürsüdden indik ve kalabalık dağıldı, kimi kantine, kimi yatakheneye gitti

______________________________yarın burdan devam ediyorum rezervlerinizi alın___________________________________________
_-_-_-_-_-__-_-_-_-_-__-_-_-_-_-__-_-_-_-_-__-_-_-_-_-__-_-_-_-_-__-_-_-_-_-__-_-_-_-_-__-_-_-_-_-__-_-_-_-_-_

devam ediyorum binler
hikaye için soundtrack: http://inci.ca/u_1pvlovko

saat 15:00 olmuştu. çok yorulduğum için önce hemen kantinde bi simit yiyip yatakhaneye gittim. saat 16:30 gibi sızmışım.

bölüm 3 : iç savaşlar
sabah saat 7:30 da yatakhane görevlisi tahir emmi'nin bağırtısıyla uyandım:
SABAH OLDU AMINA KODUKLARIIIIIIIM!!!
tahir emmi zamanında osmanlıdan göç etmişti. söylediğine göre türk-arap kırmasıydı.
ara sıra üst sınıflara (5. sınıflar) memleketten rakı getirttiği dedikodusunu duyuyoduk. ben rakı ne bilmiyodum ama ismini çok duymuştum. kötülüklerin anası mıymış neymiş. halk arasında öyle anılıyomuş yani.
o gün pratik-egzersiz günüydü. assassinlerin kılıç tekniklerini öğrenecektik. sopalarla tabi. yataktan çıktım, üstümü giyindim, sopamı da aldım gidiyorum sınıfa. koridorda 3. sınıfın biri bana omuz attı. sonra da dönüp dedi ki:
önüne baksana anasını gibtiğim!
ben de hiç cevapsız bırakır mıyım, bastım küfürü:
lan templarların gibtiğinin çocuğu sen bana omuz attın!!
bu yavşakta da eğitim için dağıtılan sopalardan vardı. sopayla bi atak yaptı, ben de elimdeki sopayla blokladım hemen.
sonra saldırdım buna. huur çocuğu öyle bi counter çaktı ki kendimi anında yerde buldum.
___________________________________________________________________
counter atağı bilmeyen muallaklere hizmet: http://inci.ca/ucl7sbzze3
____________________________________________________________________