derdimi sadece size anlatabileceğimi düşünüyorum biliyorum siz de beni dinlemeyeceksiniz ama ben yine de içimi dökeceğim ailem bile beni dışlarken sizlerin beni anlamanızı da beklemiyorum açıkcası isterseniz biraz kendimden bahsedeyim 20 yaşındayım ne bir sevgilim ne de bir dostum var asosyal yalnız bir insanım yıllardır üniversiteye hazırlanıyorum ama hiçbir umut yok neden yalnız olduğuma şöyle bir dönüp bakıyorum da acaba çok mu kötü bir insanım? hayır aksine insan canlısıyım, fakir miyim? evet hem de çok, tipsiz miyim? sayılır, ama bunlar bir insanın yalnız ve mutsuz olması için yeterli şeyler değil yaşıtlarım karı kız peşinden koşarken ben bir engelli gibi onları camdan izlemekle yetiniyorum ağır sosyal fobim var insanlarla iletişim kuramıyorum her sabah uyandığımda yaşadığım için şükretmek yerine lanet ediyorum her günüm mutsuz her günüm huzursuz sıkıldım artık bu kısır döngüden bir şeyler yapmam gerekiyor farkındayım ama elimden hiç bir şey gelmiyor derdimi anlayacak kimsem yok yavaş yavaş ölüyorum sessiz sessiz içten içe ağlıyorum duygularımı kaybettim hissizleştim kimseye karşı bir şey hissetmiyorum bu kahrolası dünya da yaşamaktan bıktım artık nefes almak istiyorum haykırmak istiyorum ben de yaşıtlarım gibi karı kız peşinde koşmak istiyorum bir dostum arkadaşım olsun istiyorum ama yok işte yok bunlara artık bir dur demek istiyorum ama artık gücüm ve takatim kalmadı yaşama duygumu kaybettim dünyadan soyutladım kendimi adım adım bataklığa sürükleniyorum batıyorum sürekli kurtulmaya çalışıyorum o bataklıktan ama yapamıyorum daha da batıyorum neyse sizleri de kendi derdimle rahatsız etmek istemiyorum kendinize iyi bakın iyi geceler hep mutlu olun...

Emin ol yalnız değilsin kardeşim

ulan bu sosyal fobi üniye gidince düzeliyo mu sanıyonuz siz.3 sene oldu hala aynı tak amk. okulda bir tane kızla tanışmadım

Burda yazıyosan asla yalnız değilsin panpa

üniversiteye girince düzelirsin panpa, olmadı bi mesaj kadar uzağındayız

Direk konuya giriyorum
1. Cebine yeterli miktarda para koy. Ailenin durumu kotuyse part time isler var. Ya da burs, aile dostu falan bir sekilde maddi yonden belini dogrult

2. Etrafindaki populer mekanlari arastir. En cok kari kiz nerede takiliyor oralara git ama Indiana Jones un define bulmasi gibi hemen her hatuna atlama. Uzaktan kes kizlari, cakmak falan iste inceden inceden muhabbete gir. Iyi hissettirecektir

3. Pgibiatriste git. Ben de gidiyorum. Tip bilimini kucumseme faydasi oluyor gerekirse ilac kullancaksin

4. Sosyal medyayi kullan. Guzel tweetler at, fotograf falan cek telefonundan onlari yukle hobin olsun

5. Cevreye duzene ve sisteme kufredecegine mevcut sistemin en iyisi olmaya calis. Dogadaki tum organizmalar gibi cevreye uyum saglamak zorundasin

6. Biraz arastirma yap kulturlu ol, vikipedi de rastgele bolumunde takilabilirein veya youtube da guzel belgeseller var onlara takil, hosuna giden bir sey bulursun

7. Kendine ozen. Sacin sakalin yerinde olsun giydigin kiyafetler temiz ve uyumlu olsun cok pahali olmalarina gerek yok. Fazla kilon varsa spora git bi sekilde cekici gozukmek zorundasin

Not: ben de senin gibiydim. Su an yasim 19. Ben de 15 yasindayken senin yasadiklarini yasamistim. Duzelecek merak etme

Senden istegim: dediklerime kulak ver. Bir tesekkur etsen, nick altıma yazı yazsan yeterli. Bu dediklerime ozen gosterirsen hayatin degismek zorunda.

Dip not: yasadigim hayati merak ediyorsan ozelden sosyal medya profillerimin linklerini atabilirim

Saglicakla kal!

Valla unide cagre degil amk ben bu zamana kadar hic bir kizla gidip konusamadim uniye geldim hala konusamiyorum ams yerinde yok arkadas cok utangacim kardesim bende senle ayni dertten muzdaribim amk yeni arkadas yaparken bile yanjmdaki arkadasim tanisip beni tanistiriyo anca kiz konusunda her seferinde simdi yapiyom deyip geri oturuyorum amk

panpa kız değilim ama konuşmak istersen mesaj atabilirsin benim de durumum aynı

20 yasindayim ayni durumdayim bu sene zar zor dershaneye yazildim sosyalfobi yuzunden tabi. benim icinde tek cikar yol universiteyi kazanmak o zaman rahatlayacagimi dusunuyorum

çare üniversite ama gibik bir bölüm değil ;)

Panpa sosyal fobi bendede var yapamama korkusu muhabbet edememe yanlizljk ne bilim

panpa rahat ol sınavı kazan yeni bir hayatın olcak

Kardeşim herşey senin kafanda bitiyor ya ben de öyleydim hatta üniversite okuyorum yine öyle sayılırım aq hep yavşak arkadaşlara denk geldim kimseye güvenemiyordum filan ama bi süre dışarda dolaştım sonra hayatın güzelliklerini görmeye başladım bunu biraz dene ama umarım kısa zamanda geçersin bu kötü günleri

Pampa yapacağın ilk şey sosyal bir ortama girmek. Birazcık paran olsa yeter sana. Barlara gittiğinde cebinde 50 kağıt yeter. Daha önce sevgilin varmış gibi davran. Girdiğin ortamda en birinci sensinmiş gibi yap. Bu

yalnız değilsin evlat

insanın yalnız olmadığını görmekte güzel bi duygu layn

üniversiteye geçince hiçbir gibim değişmeyecek panpa, boşa ümit vermeyin çocuğa. insanları tanıdıkça onlardan daha çok soğuyacaksın. şansın varsa 1 tane sağlam arkadaşın olur gerisini giblemessin benim gibi. benim önerim part-time iş bak panpa hem açılırsın hem de para kazanırsın. para varken en azından dışarı çıkma sıkıntın olmaz. paran varsa kimi çağırsan gelir amk yeter ki ben ısmarlayacağım de.

Sıkıntı yok panpa hepimiz arkadaşınız 😃

olum bence tek sebebi var para lan.
vallaha paran olsa gerisi çok kolay gelicek.
paran nası olcak?
çalışırsan gerisi kısmen gelir.
ama üniyi kazanırsan tamamen gelir.
madem yıllardır hazırlanıyon kazan artık amk neyi bekliyon?
çalışırsan işten felan gibe gibe sosyalleşirsin.
üniye gidersende okul felan açılırsın.
ünide bursun olur, zar zor yetinirsin.
çalışırsan paran olur.

çare para.

sosyal fobi eskiden bende de vardı %70 ini kendi basıma atlatmısımdır. ilac tedavisi de oldum. doktora git panpa yannan gibi hastalıktır. hayatını gibertir.