hepimiz çıkarcı, bencil,kötü insanlarız.

en yakın ilişkiler de dahil hepsi çıkar üzerine kurulu.
nasıl mı?

arkadaşlığa bakalım, eğer arkadaşın senin arkadaşlık ihtiyacını karşılamazsa, seni yeterince anlamazsa, yeterince anlaşamazsan ihtiyaçların karşılanmamış demektir ve ortada ilişki kalmaz.

tamam sevgililere bakalım.
yanımda biri olsun, yalnız gezmeyeyim,"""beni sevsin""",bana değer versin, olursa bir de gibişelim.
yine eğer ihtiyaçlar karşılanmazsa ortada ilişki ndıbına bir şey kalmaz.

anlam veremediğim tek ilişki annenin çocuklarıyla olan ilişkisidir, sadece anneler karşılık beklemeden evladının mutluluğunu ister.bu nedenle annelere büyük saygım vardır. çok büyük.

devamı gelecek. daha çok irdelemeyle.

evrende, fizikde bir yasa vardır, etki-tepki yasası.

Bu yasaya felsefi açıdan yaklaşmak istiyorum şimdi.

eğer bu yasa olmasaydı yaratılanlar yaratmanın eseri olarak yaratılmış, yaratma gücünden yoksun olmazdı,her geçen saniye daha çok tanrısal özellik gösterirdi, işte evrendeki muazzam denge dedikleri şeyin bir parçası budur.
etki-tepki sayesinde zıt kuvvet ve tepki doğar,bu şekilde yaratan ve yaratılanlar arasında fark olur.

ama insan bu farkı kırmak ister her zaman.
her zaman birileri kendine muhtaç olsun ister, birilerine yukarıdan bakmak ister,bu aşağılık kompleksinin getirdiği karmaşada insanın aradığı çıkış yollarından biridir.

aslında annelerdeki anlam veremediğim karşılıksız sevgi, şevkat buradan geliyor olabilir.
tanrılığa soyunmak insanın damarlarında akan kan kadar içindedir.

bu sebeple hepimiz çıkarcı, bencil ve kötüyüz.
çünkü her zaman bir adım önde olma isteği beynimizi ele geçirmiş durumda, ilişkilerden tut en basit hareketine kadar her şey o istek tarafından oluşturuluyor.