arkadaşımın sevgilisini 1 sene boyunca siktim

evdeydik. gece olmuştu. salonun ortasında yerde duran yatağa uzanmış sigara içiyorduk. boş evin insana verdiği hüzün dışında fena sayılmazdık.ve nereden geldiyse konu ilk tanıştığımız zamana geldi. ama bu konudan konuşurken parkta olduğu gibi gayet eğleniyorduk. birbirimizde fark ettiğimiz ayrıntıları ilk defa o gece, yatak muhabbetinde anlatmıştık. onun eskişehire gelişi, benim ankara'ya gitmem arada yaşanan olaylar hepsini uzun uzun konuştuk. konuştukça beraber ne kadar keyifli zaman geçirdiğimizi bir kez daha anlıyordum.

öğlen olmuştu. anılarla beraber, eşyaları gelen nakliye arabasına yüklemenin vakti gelmişti artık. zaten çok fazla eşyası yoktu irem'in. yarım saat içinde bütün evi boşaltmıştık. bütün eşyaları arabaya indikten sonra beraber yukarı çıktık. unuttuğumuz bir şey var mı diye bakıyorduk.

boş evin insana verdiği ayrı bir hüzün oluyor.ilk ankara'ya gelişimi ve bu kapıdan içeri girişimi hatırlıyorum. o yaşadığım duygu karmaşası gitmiş, boş duvarlara bakıp sigara içen adamın hissizliği kalmıştı. geçen zaman içerisinde kendimi yaşlanmış gibi hissediyordum. hikayenin esas oğlanı ben değilmişim gibi.

kısa bir yolculuktan sonra eşyaları bırakacağımız yere geldik. siyasala yakın güzel bir sokaktı. nakliye gelen için orta yaşlı abi beyaz eşyaları hallediyordu. irem ve ben ise geri kalanları hallediyorduk. bir ara ireminde arkadaşı ve sevgilisi de geldi. göstermelik bir iki eşyayı alarak yardım ettiler.bu işlemde çok uzun sürmedi. nakliye için gelen abiyi gönderdikten sonra beraber yukarı çıktık.

ilk tanıştığımız günde beraber eşya taşımıştık iremle. zaman, bizim için tekerrürden ibaret gibiydi. taşınan eşyalar ve değiştirilen evler yeni bir başlangıç yapmamın ya da yapılan bir başlangıcı bitirmenin metaforu olarak bizi selamlıyordu. elimde irem'e ait son eşya kalmıştı.

eşyaları düzgün bir şekilde boş bir odaya yerleştirmiştik. ev sahibi olan tiplerle kısa bir konuşma faslından sonra ayrıldık. ikimizinde eşya olarak sadece bavulları kalmıştı. bavul tekerleğinin çıkardığı sesler eşliğinde cemal gürsele doğru iniyorduk.

artık irem'le ankara'da geçirdiğimiz son saatlerdi. gece, o istanbul'a ben izmir'e gidecektim. cadde üzerinde ki pamukkale bayiinden biletlerimiz almıştık. onun arabası 23.30 benim ki 23.59'du.

yine yeni yeniden rezervuar köpekleri

updullah

Devam et lan 2 aydır okuyorum

updullah

Updullah

Hep kotu son ha vay be

okumaıdm başlıyım mı?

reserve

igrenc midem bulandi

468 cemal gürssel ile başlayan entari

yalanına sokayım

717 27.02

nerdesin insafsız

serefsiz bin anlatma ananı giberim

bu hala devam ediyor mu amk