24 yaşında işini gücünü kurmuş, Kendi ayakları üzerinde duran bir bireyim. Kendi hayatımda sakince vakit geçirirken, bu huzur annemin 'Artık evlenme vaktin geldi' nidalarıyla bozuluyordu..

Bu böyle 2 ay kadar sürdü, üzerimde inanılmaz bir baskı vardı lakin evlenmek aklımın ucunda bile yoktu.
Taa ki annemin, huur mehtap ablanın kızıyla beni baş göz etmek istemesine kadar..

Yarın akşam yemeğe geleceklerdi ve bende kızıyla tanışacaktım.
Neyse ertesi gün olmuştu, annem eve erken gelmemi misafirlerimizin olduğunu 342. kez tekrarladı.

Akşam eve erken gelip odama çıkmıştım, sinirlerim bozuk birazda heyecanlı bir şekilde huur mehtap abla ve bakire kızını bekliyorduk.

Odam da stoya ferresi açıp çavuşu tokatlarken zil çaldı.. Geldiler diye düşünüp hemen toparlanıp aşağı indim.
Allah kahretsinnn.. Etrafa bir koku yayıldı, dedim ki heralde eve cenaze girdi..

Analı kızlı spordan çıkıp gelmişler, geç kalmamak içinde duş bile almamışlar, ya da yarım duş mu almışlar anlamadım. Ama etrafta öyle bir ter kokusu var ki, stoya ferresi izlerken peçeteye akıttığım meniler bile meftah olmuştu.

Koku git gide dayanılmaz hale gelmişti, annem farkındaydı lakin belli etmiyordu, Ee yılların ev hanımı bu konularda nasıl davranılacağını en iyi o biliyor.

Yemeğe oturup afiyetle önümde ki etleri, pilavları yiyemiyordum çünkü tam karşımda iki adet foseptik çukuru vardı.

2 lokma anca yiyerek 'Sizlere afiyet olsun' diyerek kalktım sofradan, Tv karşısına geçip Acunun gereksiz programlarıyla beynime giden kan akışını bi şekilde durdurup, koku alma duyumu yok etmeye çalışıyordum.
Derken aq kızı lak diye yanıma oturdu 'Naber' dedi.

Ya amk kevaşesi, sen Roket takımının pokemonu weezing misin ? Neden yanıma lak diye oturup yıkıcı hamleni yapıyorsun..

10 saniye boyunca konsantremi toplamaya çalıştım, zihnimi başka yönlere çekmeye çalışıyordum, çağla şikelin memesini görünce zıplayan alişanı düşünerek baktım suratına 'iyilik senden naber' dedim..

4 dakikalık insanlık için kısa ama benim için bitmek bilmez sohbetimiz huur mehtap ablanın bakire kızı şükrana seslenmesiyle son buldu ; 'Şükraaan çayları gel al'

Bu 2 dakikalık boşlukta kendimi hemen balkona atmıştım.. Oksijen hiç bu kadar değerli gelmemişti dıbını astarını gibeyim.

Temiz oksijenden sonra tekrar aşağı iniyordum, ağır adımlarla..

Annemin yanına oturup iki foseptik çukurunu karşıma alıp sohbete başlamıştık.
Çaylar içilmiş zütler gibilmişken annem o yıkıcı cümleyi kurdu 'Haydi mehtap biz mutfağa geçelimde çiftler yalnız kalsın'

Bi anda kendimi sahra çölünün tam ortasında çaresizce boşluğa bakan bedevi gibi hissettim, öyle bakıyordum annemin ardından..

huur mehtap abla ve annem mutfağa gitmişlerdi, bakire kızları şükran yanıma sokuldu ve 'Ee napiyosun bakalım' diye absürt ve salakça bi soru sordu..

Manasızca yüzüne bakıp, 'Şu anda Hitlerin egzos katlidıbına maruz kalan bir yahudi gibi hissediyorum kendimi' diyemedim tabi.
iyilik sağlık diyerek konuyu geçiştirdim.

Bir şekilde bu kızı kendimden uzaklaştırmalıydım, Benden nefret etmesini sağlayıp huur annesiyle beraber bu evden göndermeliydim.. Ama nasıl olucak diye zihnimin içinde bunu düşünmeye başladım..

Aklıma bir fikir gelmişti fakat biraz riskliydi, Kimse yokken ona pasif olduğumu söyleyecektim. Sonuçta kimse ardını dövdürmüş bir adamla evlenmek istemez.

'Şükran balkona çıkalım mı hem bende bir sigara içeyim, orda konuşalım' dedim, peki diyerek geldi arkamdan.

'Şükran sen çok iyi bi kıza benziyorsun ama seninle olmaz, çünkü ben muallakyim, boş vakitlerimde kamyonculara ardımı dövdürüyorum, hatta siz gelmeden önce de şu arkanda ki joysticki zütüme sokmuştum' dedim.

Şükranın yüzü snorlax görmüş ratata'ya dönmüştü. Neredeyse poke topunu atıp 'Yakaladım seni şükran' diye bağıracaktım.

'Şüko bişey söylemene gerek yok. Biliyorum beni çok beğendin ama ben buyum kızım. Bunu kabul et. Şimdi anneni al ve git.' Dedim.

Şükranın gözlerinden bir damla yaş düştü. Aşağıya doğru koşturmaya başladı. Merdivenlerden öyle bir inişi var ki sanki gazi koşusunda son 100'lüğe giren Halis karataşın süpriz atı.

Arkasından bende iniyordum.
Bu huur aşağı inip 'ANEEEĞ SERKAN muallakYMIŞ ' demez mi. Kan beynime sıçramıştı.
Annem ve şükonun annesi bana bakıyordu.

Sanki o an her yer kararmış ve flaşlar bi tek beni çekiyormuş gibiydi..

Annecim, huur mehtap ablacım açıklayabilirim dedim.

Annem açıkla diyince ağaca kerkinen koala gibi kalakaldım aq. Bi anda açıkla denir mi valide.

'Anne ben bu kızı istemiyorum. Bu kız belediyenin önlem alamadığı logar çukuru gibi kokuyor' dedim.

huur mehtap ablanın ağzı açık kalmıştı, Şükran ağlayarak mutfağa doğru koştu. Ben o sırada bana yükselen annemi sakinleştirmeye çalışırken, Annemin çığlıkları yankılandı kulaklarımda 'Serkannn hayırrrr' diye...

Sırtımda keskin bir acı, yanma hissi ve ıslaklık hissettim..
Evet şükran mutfaktan aldığı ekmek bıçağını sırtıma saplamıştı..

Gözlerim karardı.. Annemin bakışları içinde yere kapanklandım..

Gözüm kapandı.. Kulaklarımda bi tek annemin 'Serkaaan uyaaan serkaaaaan uyaaaan' sesleri yankılanıyordu..

Gözlerimi açtım.. Sabah olmuştu.
Annem başımda dikilip 'Günaydın oğlum hadi kalk kahvaltı hazır' diyordu.

Kâbusun etkisiyle bi süre halı desenlerini inceleyip hayatı sorguladım. Elimi yüzümü yıkamak için banyoya geçerken annem seslendi tekrardan 'Aksam geç kalma olum mehtap teyzenle kızı gelecek'