Öyle bi gibten kader vermişki kac kere başıma kaza bela geldi öldürmedi hayatta tuttu şimdi ciddi anlamda kendimi öldürmeyi düşünüyorum ama yine kurtarır diye korkuyorum.

Ölmeye en yakın olduğum zamanlar:

1) 1999 depreminde oturdugumuz apartman yıkıldı beni 14 saat sonra çıkardılar enkazdan orada ölebilirdim ama öldürmedi.

2) tarihi geçmiş tavuk yedim zehirlendim bayılmışım acile yoğun bakıma yatırmışlar ne olup bittigini hic hatırlamıyorum sadece dudaklarım gözlerim heryerim morarmış nabzım çok yavaşlamış 5 dakikayla kurtulmuşum

3) anam beni doğururken anamla birlikte ölüyomuşuz anlatılanlara göre ananem kuran okumuş yogun bakımda öyle kurtulmuşuz.

4) küçükken mahallede ateş yakmıştık 1 litre benzin almistim pet siseyle atese dökerken ayaklarım yandı yanarak ölmedim kurtuldum.

5) denizde cok acılmıştım hem sag hem sol bacagıma kramp girdi o şekilde nasıl kıyıya yüzebildim hala aklım almıyor.

6) üniversitede araba kiralamıştım dağlık bi yerde kimsenin olmadığı bi tarlaya uçtum araba yan yattı öylece beklerken bir çoban geldi beni çıkardı su icirdi ambulansı aradı ve gitti. Koyunları hala hatırlıyorum.

7) 3 sene önce motorum vardı gece kafam güzel önüme yavru köpek çıktı ezmeyim diye ani frene bastım motor attı beni asfalta omzum ve sol kolum kırıldı kafamda kask yoktu kafamı vursam ölürmüşüm öyle diyorlar.

8) bir dönem kimyasal ve organik uyuşturucularda cok yüksek seviye aldım ve o gece hepsiyle birlikte 1 şişe vodka ictim uyandigimda yogun bakımdaydım

Şimdi tüm bunları düşününce allah beni seviyor madem neden bu borclardan ve dertlerden kurtulamıyorum. Belkide sevmiyor sevmedigi için beni hayatta tutarak süründürüyor işte...