lan köşe başı dızcısı yazsana cibiliyetinle taşak geçtiğim

yaz reis

inanamıyordum. Gitmemi istemiyordu ve az önceki panter gitmiş, yerine uysal bir yavru kedi gelmişti. Sanırım değer veriyordu bana ? Böyle hissediyordum. O an hissettiğim mutluluğun tarifi gerçekten zor. O yıllar ağır Sagopa Kajmer dinliyordum ve o esnada çalan şarkı (bkz : kötü insanları tanıma senesi)
Az sonra ilkay geldi, “Peki ne yapıyoruz şimdi ?”
+ Konyaaltında gidelim.

Konyaaltı o yıllarda aşıkların ve alemcilerin mekanı. Bende o an ikisinden de vardı. ilkay’da sanırım alemcilik yoktur, yani olmamalı. Olamaz. Konyaaltına gittik, arabayı park ettim. Bira içermiyiz diye sordum. Bira içeceksek eve geç dönmemiz lazım dedi. Anlaşılmasın içtiğim.. Bu durum aslında işime gelir.. 3’er tane bira aldım ve sahile oturduk. Biraları yudumlamaya başladık. Hava kararmış olmasına rağmen hala insanlar denize giriyordu. Oturduğumuz yer çok tenha sayılmazdı. Ama bir an için hormonların yerini duygular almıştı ve sanırım o akşam ilkay’ı gibmektense saçlarını sevmeyi tercih ederdim. Akşam boyu tüm soruları o sordu. Üniversiteyi soruyor, kız arkadaşlarımı merak ediyor. Konya’yı soruyor. Soruyor da soruyor. Evin en büyük kızı ve hepsi kız çocuğu olan bir ailede ilkay hep erkek gibiydi. O akşam onun kadın tarafını gördüm. Tüm bu soruları sorarken o kadar masum, yumuşak ve hisliydi ki. Hayat aslında herkese bir görev yüklüyor ve sen farkında olmadan bu görevi sırtlanmış buluyorsun kendini. Tüm bu görevlerden sıyrılmış olan ben, şimdilerde yüklendiğim yeni görevlerin farkına varıyorum. Bütün o güzel muhabbeti şu gibik soruyla bitirdim :
+ Ne olacak bu işin sonu ?
Böyle bir soru sanırım beklemiyordu. Uzaklara baktı bir süre.
- Bu soruyu benim sormam gerekmiyor mu ? *
+ Ben ciddiyim ?
- Evlenelim.
+ Oldu.
- Niye yakıştıramadın mı kendine ?
+ Nasıl anlatacaksın bunu babana ? Ben nasıl anlatıcam ? Böyle bir şey söylesem gibtir git Ebruyla evlen derler.

Son cümle sanırım biraz canını acıtmıştı. Kafasını önüne eğdi. Sustu. Uzunca bir süre bende sustum. incir konusundaki yeteneğimden bahsetmiştim. Durduk yerde evdeki yiyişmemiz geldi aklıma. gibim sertleşmeye başladı. Beynimi gibeyim böyle bir akşam yakalamışken konuştuğum konulara bak. Kolumu boynuna doladım,
+ Bana bak, gel mantık olayını bir kenara bırakalım ve can sıkıcı şeylerden konuşmayalım. Akışına bırakalım bakalım ne olacak..
Hiç cevap vermedi. Ama kafasını göğsüme koydu, bu tasdiklediğini belli ediyordu. Bacakları gözükmesin diye bana doğru çevirmişti, ay ışığında harika gözüküyorlardı. Kolumu aşağıya indirip beline doladım. Hiç ses etmiyor kafası göğsümde denizi izliyordu. Saçlarını koklamaya başladım.. Bir taraftan da saçlarını okşuyordum. Kafasını kaldırıp bana baktı.. Gözlerine şefkat vardı. Bilmiyorum aşk gibi değil, daha çok küçük çocuğunu seven bir anne şevkati vardı. Yavaşça yanağından öptüm. Sonra bir daha öptüm. Yanağına küçük küçük öpücükler konduruyordum. Yavaşça yüzünü çevirdi, öpücüklerim dudağının kenarına değiyordu. Saat ilerlemiş, etrafımızda çok insan kalmamıştı. Daha sonra dudaklarından öpmeye başladım. Deli gibi karşılık veriyor dilini ağzımda hissediyordum. Dilini ısırdım, tebessüm etti, dudaklarımı emmeye başladı. Deli gibi sahilde öpüşüyorduk. Yere uzandı, üstüne çıktım, dudaklarını emmeye devam ettim. Sağ bacağını hafif yukarı çekti, elimle baldırlarını okşuyordum. Sol bacağını da kenara çekip bacak arasında girdim ve kazık gibi gibimi eteğinin üstünden dıbına dayadım. Derin bir oh çekti. Klagib etek olduğu için çok fazla hareket şansı vermiyordu, ama kalkmışın Allahı olmaz, fermuarımı açmaya çalışırken elimi tuttu.. “Burda olmaz”

Gerçekten şu amk yerinde 10 yıldır binlerce hikaye anlatıldı gerçek veya yalan farketmeksizin be amk yazarları insanları bekletmek niye? iki kisi dinleyince niye o zütünüz kalkıyor hemen

Kalk dedim. Kaldırdım yerden. Gidiyoruz. Bu fevri çıkışlarımdan korkuyordu belliydi. “Nereye” dedi ?
Kalk dedim kalk gidiyoruz. Hızla arabaya bindirdim. Arkadaşlarla esrar içtiğimiz Mazı dağına zütürecektim. işte orada kimse olmazdı. Yolda giderken Sagopa Kajmer 24 şarkısı çalıyor.
Mazı dağında her zamanki mekana çektim arabayı, şehir manzaralı yerde duruyoruz. Tüm şehir ayaklarımızın altında. Dışarı çıktım, ilkay’da indi peşimden. Direk gidip yumuldum tekrar. Deli gibi öpüşüyorduk. Elimle eteğini yukarı beline kaldırdım. Altında siyah bir tanga vardı. Ulan ablasın sen, tanga ne amk huursu. Kafa kısmını araba kaputuna yatırdım, o mükemmel züt önümde duruyordu. Aradan sadece ince bir ip geçiyor, bembeyaz bir ten.. Ve o zütün o kadar yuvarlak olduğunu bile fark etmemişim daha önce. züt yanaklarını öpmeye, hafif hafif ısırmaya başladım. Bir taraftan da ellerime hamur gibi yoğuruyorum. gibim kazık gibi bir emir bekliyordu. Ayağa kalktım, pantolonumu dizime kadar indirdim, tangasını yana sıyırıp zaten sulanmış olan dıbının üstüne bastırdım. Başı girdi, ilkay’dan büyük bir oh geldi, yavaş yavaş gidip gelmeye başladım. Boy olarak benden kısa olduğu için zorlanıyordum. Bir bacağını kaputun üstüne koyup tam şeklimi aldım, belinden kavrayıp daha sert vurmaya başladım. ilkay’ın iniltilerini yerine hafif çığlıklara bırakmış, sadece arada lütfen durma diyordu. Baş parmağımla züt deliğine baskı uygulamaya başladım ve birazını soktum. Çığlıkları sıklaşmış ve artmıştı. Parmağım züt deliğindeyken dıbına giren gibimi hissedebiliyor, zütünün içinde alta doğru baskı yapıyordum, yalan yok 5 dk gibtim gibmedim boşaldım. ilkay’ın zütü ve arabanın kaputu döllerden nasibini almıştı. ilkay doğruldu ve dudaklarıma yumuldu. “ Bu kadarla bitmeyecek dimi?”

Tabi ki bitmeyecek. Bitmemeli. 5 dakikada boşalmış olmanın verdiği utançla karışık onu arabanın arkasına doğru zütürdüm. O an için içimde gram gibme hevesi yoktu, ancak onun o azgın hali beni kamçılıyordu. Arabanın arka koltuğuna oturttum, gibimi kafasına doğru uzattım. Aval aval baktı suratıma. Ne ? der gibi bir bakış attı.
+ Alsana ağzına ?
- Saçmalama.
+ Hadi lütfen.
- Ben öyle bir şey yapmayacağım.
Sinirlenmişti biraz. incirlerin içine sıçmak istemiyordum yine. Peki dedim, bacaklarını ayırdım, gibimi dıbına sürtmeye başladım kalkması için.. Yeniden hareketleniyordu küçük prensim. Tam sertleşmemiş olmasada dıbına yerleştirdim tekrar. Bir bacağını omzuma alıp, diğerini ön koltukların arasına ayırdım. Bu pozisyonda gibimin tamdıbını sokabiliyordum. ilkay altımda delirmişti. 3 kere geliyorum diye çığlık attığını hatırlıyorum. Ben hayatımda böyle bir gibiş hiç yaşamadım. ilkay altımda doymuyor, usanmıyor, bıkmıyor bir dakika bile konsantrasyonumun bozulmasına izin vermiyordu. Ne kadar süre gibiştik bilmiyorum, ama ilkayın ara ara zevkten ağlar gibi olması beni delirtiyordu. Boşalmama yakın gibimi çıkartıyor, yeni pozisyon alıyor başa sarıyordum. Nihayet boşaldım, yarı çıplak arabanın içinde alt alta üst üste oturuyoruz. Ben sigara içiyorum. “Gidelim” dedi. Haklıydı, saat yarıma geliyordu. Toparlandık ve eve doğru yola koyulduk.

Yolda ilkay hiç görmediğim kadar neşeliydi, arabanın camından kafasını dışarı çıkartıyor, müzikle dans ediyor, bilmediği hiç dinlemediği çalan şarkılara eşlik etmeye çalışıyordu. Ben ise kaybettiği hazineyi yıllar sonra bulmuş bir korsan gibi dingin ve huzurlu şekilde arabayı sürüyordum. ilkay’ların evinin önüne geldiğimizde durdum ve öylece bakıştık. Kaç dakika bakıştık hatırlamıyorum ama sanırım aşık olmuştum. Ve karşımda aynı aşkla bakan gözleri görüyordum.
Eve doğru yola koyuldum ama öncesinde bir petrole girip arabayı yıkamam gerekiyordu. iç dış temizledikten sonra gece saat 01:30 gibi eve geldim, sessizce girip odama çekildim ve o günü düşündüm. Düşümde bile göremeyeceğim bir gün yaşamıştım. Bu bir lanet miydi, mucize mi ? Aklımdan ilkay çıkmıyordu ve bu durum beni aslında korkutuyordu. Onu gibişimi defalarca düşündüm, gibim elimde uyuyakalmışım.

içimde şefini kaybeden bir orkestranın hüznü var, dışımda Charlie Chaplin gülüşü..

Okulu hiç sevmedim, yıllarca sevemedim. Başarısız bir öğrenci de değildim aslında, ama matematik sınavından 4 aldım diye yarım saat dayak yediğim bu düzeni sevmiyor, hatta nefret ediyordum.
Lisede asla çalışan bir öğrenci olmadım. Sorunlu bir tip bile sayılırdım. Dil bölümü okuyor, hafta sonları dahil iş çıktıkça ekstra denilen işlere gidiyor, otellerde çalışıyordum. Bu ingilizcemi çok geliştirmemi sağladı, ancak yine de okulda sorunlu bir tiptim.
Süper lisede okudum ben, ancak okulun ilk gününden son gününe kadar iliklerime kadar hissettiğim bir şey vardı, ben oraya ait değildim. Birisinin hakkını gasp ediyordum sanki. Bir insan kendinden nefret ederek kaç sene yaşayabilir baylar ? Benim tam 12 senem kendimden nefret ederek geçti.

Öfke bir yüktür. Hayat sürekli kızgın yaşanmayacak kadar kısadır, buna kesinlikle değmez.

Ağustos ayının sonlarına yaklaşmıştık, ve benim birkaç haftam kalmıştı dönmek için. O gecenin sabahı güne ilkay’ın mesajıyla uyandım. “Günaydın erkeğim”
Bir gün ilkay’ın erkeği olabileceğim hiç aklıma gelmezdi. Ama uyandığım bu yeni günde, dün kadar azgın değildim ve yaşadıklarımızla ilgili içimde burukluk vardı.. Hafiften pişmanlık. “Günaydın kadınım” diye cevap yazdım. Yarım saat sonra aradı, köye gidiyorlarmış. Ahmet amcanın bir yakını evleniyormuş. Fethiye’de de evleri var bir müddet kalacaklarmış. insanın bazı durumlarda gereksiz yaşadığı acılar var. Şiddeti çok fazla olan, ancak dışarıdan sebebine bakınca çok saçma gelen.. Öyle bir acı hissettim. Elimden hiçbir şey gelmemesi acımı daha da arttırıyordu.
Üniversiteye geri dönene kadar günlük mesajlaşıyor, telefonda konuşuyorduk. Tam liseli aşıklara dönmüştük. Babam durumu fark etti, hatta bir iki espri bile yaptı kız mevzusuna.. Tabi nerden bilsin 45 yıllık dostunun kızı olduğunu..

yok çok serseriymiş de yok filoloji kazanmış da. good will hunting mi çekiyoruz huur evladı? bu huur çocuğuna cesaret verip rezerved yazan ne kadar ilkokullu, liseli, ergen irisi huur evladı varsa onların da anasını gibeyim.

Hadi amk bekliyoz yaz şunu

Ben üniversiteye döndükten sonra ister istemez günlük alışkanlıklarım ve ilgi alanlarım tekrar değişti. Arakdaşlarla takılıyor, yine esrar partileri veriyor ve düzenli gibiştiğim kızlarla ilişkim devam ediyordu. Başlarda gibişirken gözlerimi kapatıyor ilkayı hayal ediyordum, onu gibtiğimi düşünüyordum , bu tatmin seviyemi arttırıyordu. Ancak bir süre sonra bunu yapmaya da ihtiyac duymadım. Fransız dilinden bir kıza vurulmuştum. Sarışın, uzun boylu bir afetti. Kantinde kesişiyor, uzun bakışmaların sonunu bir tebessüm alıyordu. işte ben böyle aşağılık bir adamım. Maymun iştahlı, bencil, umursamaz ve gamsız. Bir süre sonra ilkayın mesajlarına geç cevap vermeye başladım, hatta bazen bir iki gün sonra dönüyordum. Telefonlarını açmamaya başladım, hep bir bahane buldum. Yanlızken bile, şuan arkadaşlar var, şimdi derse giricem diyip başımdan savuşturuyordum. ilkay bir terslik olduğunu tabiki anlıyordu. Bu süreçte ise biz Deniz’le aşkın doruklarını yaşıyor, yaptığımız küçük bir kavganın ben 3 gün ızdırabını çekiyordum.

Bir gün ilkay beni aradı, açmadım. Bir daha aradı, sonra bir daha ve bir daha. Sonunda açtım.
- Ne oluyor ?
+ Ne ne oluyor ?
- Neden konuşmuyorsun, yazmıyorsun ? Yanlış bir şey mi yaptım ?
+ Yoo, hayır. Ancak müsait olmuyorum.
- Bak babaanne, eğer istemiyorsan artık söyle, anlarım. Ama bana böyle davranma, vaktimi çalma, köpek gibi oldum peşinde.. Bir talibim var. Eğer beni istemiyorsan, ben evleneceğim. Bu belki de benim son şansım..

O an hayat dursun istedim beyler, ya da öleyim istedim. Bu an hiç yaşanmasın istedim. Söylediklerini idrak etmeye çalışıyordum. Ev-le-ne-ce-ğim. Yaşı gelmiş geçiyordu. Bizim evlenmemiz zaten olanaksızdı. Onu hala sevdiğimi hissettim, ancak ona bu kötülüğü yapamazdım. Gerçekçi olursak eğer, kısmetini beğendiysen evlenmelisin. Bizim bir geleceğimiz yok farkında mısın ? dedim. Seni hiç unutmayacağım, hep seveceğim…
Yalan söyledim beyler. Özür dilerim. Aslında hiçbir şey hissetmedim. Öyle bir huur çocuğu ve karaktersizim ki o yaşadığım tüm heyecan bitmiş ve onunla ayrılmışız ayrılmamışız o evlenmiş yada evlenmemiş, son sanşı ilk şansı gibimde bile olmadı. içimde zerre bir kıpırtı olmadı.
+ Kısmetini beğendiysen evlen.
- Allah senin belanı versin.
Belki de verdi, ya da verecek. Bu ilkay’la son konuşmamız oldu. Daha sonra annemlerden haber aldım, kısmetiyle evlenmeye karar vermişler. Aylar sonra sarhoşken aklıma geldi, aradım.. Telefonunu değiştirmiş. Düğüne tabi ki onur konuğu olarak davetliyiz. Ben gitmedim. Gidemedim. Bizimkilere 80 tane yalan uydurdum, babamdan küfür bile yedim. Ama gidemedim. Daha sonra ilkay’ın kardeşleri de evlendi, onlara da gitmedim. Sanırım yaşım ilerledikçe utanma katsayımda artış olmuş. Normal ve gururlu bir adamın yapması gerektiği gibi yaptım sanırım. Ya da kendimi avutuyorum.
Bir müddet sonra çocuğu olacağını öğrendim. Yıllar sonra uzaktan aldığım bu haber beni gerçekten sevindirdi. Ancak çocuk doğduktan sonra aldığım haber beni paramparça etti.

Çocuğa benim adımı vermişler.

Hayat seçtiklerimizden mi ibaretsin, yoksa bizi mecbur mu bırakıyorsun ?

kardeş daha önce ilkay ablayı kim zikmiş??

insan onları bir sorar niye bu yollara düşmüş olm ne bicim şerefsizsin lan sen.

Bi de dar mıydı kanka? nerdeyse 40 yaşında karı mk motoring katkılı motor gibi olmuştur o iş yerinde vs vs

Rezervasyon

Bunu benimle paylaşanlara teşekkür ederim. Ben bu pişmanlığımı anlatmak istedim. Yukarıda bazı binler ciks hikayesi falan filan demişler, ancak o yaz ilkayla ben en az 30 kere buluştuk, 30 kere gibiştik, gibmediğim deliği kalmadı. Ben tek sahnede geçtim o olayı. Osbir çekenlere helal-i hoş olsun, pişmanlığımı paylaşanlara selam olsun

ARTIK gibiŞ HiKAYELERi BiLE SEViNÇTEN AĞLATIYOR HiKAYE YAZIN ULAN YAZIN YAZIN ŞEREFSiZLEEER 😢