Yeşil peri
edit: hatırlıyorum 1 shot içtim amk balkondan atlıyormuşum amk bizimkiler beni zor tutmuş

Okumadan Söylüyorum Şeytan Musallati + rez şuku + yarim klan hikaye .

Absent ne kemankeş

Ben de çok merak ediyorum bu aq şeyini

Devam rez

Yerimden doğruldum bi tuvalete gidip elimi yüzümü yıkayayım bari dedim kendi kendime. Kalktım yürüyüşümde değişiklik bile yok bünyeden bünyeye farkediyor demek diye düşünüp tuvalete gittim. Yüzümü yıkadım aynada saçımı düzelttim tam kapıya yöneldim bi baktım aynadaki suretim karşıya bakıyor. Korkudan kalbim çıkacak gibi oldu. Aynadaki surete tekrar baktım yavaşça bana döndü. Korkudan bağırsaklarıma doğru sıçtım sanırım ama bi yandan da adrenalinin verdiği heyecanla aynanın karşısına tekrar geçtim. Kendime bakıyorum sağ sol yapıyorum ama aynadaki suretim kendi kafasına göre hareket ediyor bazen yaptıklarıma tepki bile vermiyordu. Bilin kurgu ile karışık korku filminde gibiydim. Daha sonra cesaret edip aynada kendi yüzüme dokundum ama tam o sırada ayna suya elini sokarsın ya dalgalanır onun gibi oldu ve suretim bi anda kayboldu. Biraz daha heycanlandım artık ilk zamanki korkum kalmadı. Aynaya baktığımda kendimi göremez oldum~~ sadece arkadaki duvarı görüyordum.

Arkadaşın zenginmi lan şanslı bin

Sağa baktım sola baktım her taku denedim ama suretim yoktu. Heyecan yerini korkuya bırakmaya başladı. Aynaya bi daha dokundum yine su gibi hal aldı. Ama hala suretim yoktu öldüm mü acaba diye düşünmeye başladım. Sonra aynayı elimle ittirmeye çalıştım elim aynanın içine girdi. O kadar bilim kurgu filmi izledim kitap okudum ve neredeyse hepsinde böyle bi geçit olur işte o an benim de aklıma geldi. Yavaştan kolumun tamdıbını soktum çıkardım pek bi kolumda bi sıkıntı yoktu. Hemen içeriye gidip bi sandelye aldım. Bu sırada içerideki kızlar uyumuş diğer pekekentse hala sallanıp duruyordu. Aynanın karşısına sandalyeyi koyup üzerine çıktım. O geçitten geçecektim kararlıydım

Yavaşca aynadan içeri bıraktım kendimi bi anda bi koridorda buldum kendimi. Upuzundu sonu görünmüyordu, yerler kırmızı halıyla kaplıydı, duvarlarda gümüş şamdanlar yanıyordu. Biraz yürüdüm her taraf birbirinin aynısıydı. Kapılardan birini hafifçe araladım içerde bi masa vardı ve etrafındaki bir grup insan hararetle bir şeyler tartışıyordu. ilk baktığımda şok geçirdim çünkü içeride tarih ve felsefe kitaplarında gördüğüm bilim adamları vardı. Onları tanıdığıma adım gibi emindim ama isimleri sanki aklımdam silinmiş gibiydi. (Hala kim olduklarını bilmiyorum ve bir türlü de bulamadım) Aralarında dolaştım ama beni hiç umursamıyorlardı. Masaya daha dikkatli baktığımda bir sandalye boştu. Orası bana ayrılmıştı ve o an bunu adım gibi biliyordum. Sanki o yer beni çağırıyordu. Biraz daha o odada kalsam oraya oturup bir daha kalkamayacağımı farkettim ve hızla dışarı çıkıp kapıyı kapattım. Daha sonra biraz ilerleyip bir kapıyı daha aralayıp içeri girdim.

Not: duvara anlatıyorum ama olsun. Bunlar yaşadığım şeyler bir yerlerde yazılı kalması benim için iyi olur

Bi daha iç amk

yaz panpa okuyorum

içeri girdiğimde herkes birbiriyle yatıyordu. Hayatımda gördüğüm en güzel kadınlar oradaydı desem yalan olmaz. Grup ciks yapanı mı dersin lezbiyeni mi dersin binbir ceşit fantazi vardı o odada. Yanlarından geçip ilerledim ve karşıma üç tane dünyalar güzeli kız çıktı. Bana bakıp gülüşüyorlar beni çağırıyorlardı. Onlar benimdi ve adım gibi emindim buna. iki adım daha attım ama birden durdum. Biri sanki kolumdan tutup çekiyordu beni ama arkama baktığımda kimse yoktu. Bir adım daha attım ama atmamla kolumdaki çekilme hissi daha da kuvvetlendi. O odadan da çıkmam gerekiyordu ama bunu yapacak gücüm yoktu. Gözlerimi kapattım tüm gücümle geldiğim yöne doğru adım atmaya başladım. ilk başta tek bir adımı bile zorla atarken daha sonra koşmaya başladım ve kendimi zar zor kapının dışına attım. Kapıyı son gücümle kapatıp bir müddet soluklandım.

Edit:imla

Panpa devam
edit: 3 shot dan sonra yeşil peri görmüyomuyduk

Panpa okuyoruz devam et

Haklı suku

Nefesim biraz kendine geldi ve kapıların yanında ilerlemeye devam ettim. içimdeki heyecan ve merak duygusunu bir türlü yenemiyordum. Bir kapıyı daha araladım ve usulca içeri sokuldum. içerde tam bir ziyafet vardı. Ateşte kuzular çevriliyordu muazzam kokuyordu. Fıçı fıçı şaraplar vardı ve hafifçe kokladığımda hayal edemeyeceğim güzellikte tadının olacağından adım kadar emindim. Bir sürü masa vardı ve bu masalardaki insanlar sürekli bir şeyler yiyordu. Bazen nefes bile almıyorlar bir parça et daha yiyorlardı. Onlar yedikçe etler azalmak şura dursun daha yenileri geliyordu. Nereden nasıl geldiğini anlamaya çalıştım ama bir türlü beceremedim. Kafamı bi çeviriyordum boş tabaklar geri doluyordu. Uzun süre gözümü ayırmadan bakarsam yiyecek bir şey kalmaz diye düşünmemle her göz kırptığımda tabakların dolduğunu görünce bu uğraştan da vazgeçtim. Gözün masada oturanlara ilişti. Sanki o kadar uzun süredir ordalardı ki küfleniyorlardı. Gözlerine baktığımda mumyadan farkları olmadığını anladım. ilerlemeye devam ettim ve altından bir kase ve kadeh gördüm. Kasede birbirinden taze meyveler kadahte de o kokladığım fıçılarından doldurulduğu kesin olan şarap vardı. Elime kaseden bir üzüm aldım tam ağzıma zütürecekken bir ses duydum. Ses bana kimseye söylemediğim ve kimsenin bilmediği göbek adımı fısıldadı. Sesin oraya ait olmadığı kesindi ama beni bu ziyafetten alıkoyamazdı. Üzüme uzun uzun baktım ve tam ağzıma atacakken ses yine adımı fısıldadı. Gözlerim fal taşı gibi açıldı. O an her şey aydınlandı. Eğer bu üzümü yersem diğerleri gibi olacaktım ve mumya olmaya hiç niyeyim yoktu. Düşüncelerim değiştiği anda herkes ayağa kalktı ve yedikleri en güzel yiyecekle içecekleri bana sunmaya başladı. Onlara aldırış etmeden aralarında yürüdüm ve dışarı çıktım. Kapıyı kapattım ve irademi hayatım boyunca hiç bu kadar hissetmediğimi farkettim. Sanırım bana seslenen de kendi irademden başka bir şey değildi. Yürümeye niyetim yoktu direk yandaki odanın kapısını açtım. Çünkü odalar zaten sıralanmıştı hangisini açarsam açayım benim için ayarlanan odayla karşılaşacaktım

devam et bin

Bu oda benim aklımda hep altınlı oda olarak kaldı çünkü içeri girdiğimde her şey altındı. Kapıdan adımımı attığında ışığın aşırı fazla olduğunu farkettim ama gözlerimde bi acı hissetmedim hatta en ufak rahatsızlık bile duymadım. Biraz ilerledikten sonra bi evin giriş kapısından girmiş gibi oldum. Büyükçe bir salona bakıyordum. Altından koltuklar vardı hatta yastıkları bile altındı. Oturdum biraz yaslandım yumuşacıktı. Altın olduklarına emindim peki ama nasıl bu kadar yumşak olabilir? Kafamı bu soru kurcalarken kalktım dolaşmaya başladım. Kulağıma hafif bir su sesi gelirdu ve sese doğru ilerlemeye başladım. Sesin banyodan geldiğini içeri girince farkettim. Birisini görür müyüm acaba düşünürken sadece akan muslukları gördüm. Sonuna kadar açıktı musluklar; kapatmaya çalıştıysam da bir türlü kapatamadım. Evdeki diğer banyolara da baktım onlar da aynıydı ve bir tane bile musluğu kapatmayı bırakın kısamadım bile. Evin ikinci katına merdivenlerden yavaşça çıktım. Her tarafın altın olması beni mutlu ediyordu açıkcası. Yüzümde bi tebessümle dev gibi bir kapının karşısında dikildim. Arkadan gülüşme kahlaha sesleri geliyordu. Kapıyı açtım içeri girdiğimde onlarca insan altından tekli koltuklara oturuyor kahkaha atıyordu. Bende de bir neşe vardı ama sebebini bilmiyordum. Onların yanında bana da bi yer ayrılmıştı. işte benim odam burası, burda sonsuza kadar mutlu bir şekilde kahkaha atarak yaşarım diye düşünüyordum. Koltuğuma tam oturacakken dönüp diğer insanlara baktım ama gördüklerime inanamadım. Kahkaha atan benlerinin içlerindeki ruhları acı çektiği besbelliydi. Açlık ve susuzluğun vermiş olduğu bir çaresizlik vardı hepsinde. Eğer son kez bakmasaydım onlara cidden benim için hiç güzel bir son olmayacaktı. O insanları arkamda bırakıp o altın kapıyı suratlarına kapatıp alt kata geri indim. Bir saniye diye düşündüm kendi kendime. Eğer bir saniye durmasaydım şimdi ben kahkahalar atarken her saniyemin işgence olduğu bir yaşam sürecektim. Altın odadan -ev de diyebiliriz- tekrar koridora çıktım. Kapıyı kapattım ve bir sonraki odanın kapısını açtım. içeriye bir bakış attım ama gördüklerim hiç hoş değildi.

Vay be kafaya bak amk