devam ediyorum binler hatun eve gelecekmiş hızlı hızlı yazıp geçecem

ablamlar salonda kakari kukiri gülüp duruyorlar benimde içim gidiyor kızla bir kaç kelime konuşmak için, tam salonun kapısından ablamları dinliyorum bir an omzumda bir el hissettim noluyor mk ablamsa bu şimdi sıçmıştım(ablam içerdeydi başka biri olmalıydı) arkama dönmemle annemin olduğunu farkettim çaktırmadan hoş geldin beşgittin filan muhabbeti değiştirmeye çalışıyorum annem dedi evde kim var ablamın arkadaşı dedim

çekti beni mutfağa oğlum ayıp değilmi başkalarını dinlemek(annem çok kızardı böyle şeylere) dedim haklısın anne dememe kalmadan başladı yine nasihatlara(pederle ayrı olduğu için peder değil annem hep nasihat söylerdi) ben saf saf yere bakıp her cümlenin sonunda evet anne, haklısın anne vs. diyorum.. nasihatları bittikden sonra anneme dedim anne sen biliyormusun bu kız neyin nesidir kimdir vs.

annemde çok bilmiyormuş ama bildiği kadarınıda anlattı duygununda babası yokmuş annesi zaten başından sağmış küçük yaşta babaannesi büyütmüş içim parçalandı kızın hikayesini duyunca

ben öyle mutfakta tek başıma oturmuş mal mal sigara içiyorum annem içeri girdi hoş geldin demeye(misafirdir ayıp olmasın bilerek çaktırmadı daha erken geldiğini)

ben kıza zaten kendimi yakın hissediyor(aşıktım) bu öğrendiklerimden sonra daha da yakın hissetmeye başladım bilen bilir panpalar anasız babasız büyümenin zorluğunu

içinizdeki hep o eziklik vs. ama şükür benim öyle bir sorunum yoktu annem hem babalık hem analık yaptı banada ablamada

neyse bende içeri geçtim oturuyoruz hepimiz kadın kadına oturuyorlar bi erkek benim mk inanın ettikleri lafdan zerre anladıysam canım sıkıldı geçtim kendi odama üst katda kamil diye bir çocuk vardı ozamanlar çok kafaydı

çağırdım eve, sağolsun çok geçmeden hemen geliverdi oturduk dertleşiyoruz anlattım çocuğa durumu bana dediği tek laf;
kanka sen çırayı yakmışsın ablan napar artık bilmem dedi.. bir kaç saat daha takıldık geç oldu çocuk evine gitti, duygu yine bizde kalacaktı ablam sabahın hıncını alacak ya benden dedi sen salonda yatacaksın;

+ben
-ablam
• duygu

+abla yapma gözünü seveyim ben niye salonda yatıyorum ya
-misafirimi yatıralım salonda uyuzluk yapma dedi(yine sert sert baktı)
+abla senin yatak büyük 2kişilik yatın ikiniz(duygu yada başka bir arkadaşı ne zaman bizde kalsa onun yatağında yatarlar bana uyuzluk yapıyor)
• tamam bozma çocuğun rahatını ben yatarım salonda(hafif bir tebessüm içinde)
+he abla bak tamam oldu bu iş(yine terbiyesizlik yaptım kızı salona atacaktım ablamın onla yatmak istemediğinden değil bana işkence yapacak)
-ablam kapa çeneni dedi sen salonda yatıyorsun bugün dedi yer yatağını seri verdi yere
+benim yatağın çarşafları değiştirip yeni çarşaf serdi kıza

ablamla kavga ede ede yattık, gecenin yarısı biri geldi beni böyle hafif bir şekilde dürtüyor uyanmam için annem sandım ilk dedim anne ayaktayken bir bardak su getirde içeyim baya susadım(uyku sersemiyim mk ne dediğimi bilmiyorum)

su geldi getirdim suyunu dedi(bu ablamın yada annemin sesi değildi noluyoruz dedim kendime kendime) ışığı açmasını istedim bir baktım bu duyguydu pardon dedim annem sandım kusura bakma vs.

+duygu
-ben

+önemli değil olsun(diyerek hafice güldü) senden çok özür dilerim benim yüzümden yatağından oldun uyuz ablanda da keçi inadı var lafımı dinletemiyorum
-olsun nolacak altarafı yatağımı verdim
+olurmu öyle şey hadi sen git yatağına ben yatarım burda
-yok yok ben iyiyim böyle alışığımda hem(yalan mk belim gibildi yerde yatarken)
+yine özür dileyerek gitti

ulan kız nekadar iyiydi hayatımda böylesini ilk kez görüyordum kendinden çok başkalarını düşünüyordu kafayı vurup onu düşünerek geri uyudum

sabah olduğunda ablamlar mutfakta kahvaltı ediyordu içeri gittim abla ayıp beni niye kaldırmadınız dedim sen geç kalkarsın yine diye dedi.. (mk yine rezil oldum kızın yanında duyan öğlen kalkıyorum sanacak)

kahvaltıya oturdum tam yemeğe başlıyacam kız bana hafif sırıtırak günaydın demezmi ulan yine rezillikler içine gömüldüm yer yarılsıda yerin dibine gireydim o an(ben aç gibi yemeğe oturdum selam sebahat bile vermedim) bende günaydın dedim

ablamlar bir bardak daha birşeyler içtikden sonra çok geçmeden biz çıkıyoruz geç kalacaz dedi çıktılar benimde ogün derse hiç giresim yoktu kızı düşünürek bütün gün evde mal gibi yattım acaba birdaha gelirmi çok terbiyesizlik yaptım gibisinden..

evet binler herkes bir şeyler anlatmış bende anlatayım dedim
başlığı görüpte konuya doluşmayın diğerkiler çok fazla gibi gibiş vs. yok yanlış anlaşılmasın baştan söyleyeyim
neyse okuyan olsada olmasa başlayacam

üniversiteye başlamış hala ailemin yanında yaşayan bir gençtim ne yalan söyleyeyim çokta yakışıklı değildim ama giderimde yok değildi

annem ablam ve ben yaşıyorduk aynı evde yaşıyorduk, ablamda benim gibi üniversiteye gidiyor tıp okuyordu.. pederin bizle yaşamaması ablam için sorun yaratmıyor ablam rahatlıkla kız arkadaşlarını eve çağırıyordu (gibtiğiminin her hafta bizde toplanıyorlardı beni evden atıyorlardı) her neyse devam ediyorum panpalar

aralarında bir tanesi vardı ki benim için yeri her zaman apayrı olmuştur daha cana yakın daha güzel daha utangaçdı

ismi duyguydu hafif minyon tipli siyah saçlı oldukça güzel bir hatundu deminde söylediğim gibi o diğerkilerine göre daha da farklıydı.. aynı zamanda ablamın en yakın arkadaşıydı

hal böyle olunca bizde daha çok vakit geçiriyor bazenleri yatıya bile kaldığı oluyordu ama diğer huurlar gibi onu evde istemiyor değildim nedendir bilmem daha çok kalmasını istiyordum

kız bize her geldiğinde isteksizce onu görüp sırıtıyordum oda bana bakıp gülüyordu sanırım bunun adı aşktı belki tek taraflıydı ama olsun ben ona aşık olmuş olabilirdim bu yaşıma kadar bütün kızlarla olmasada toplum genelinde gay denilmeyeciğim kadar kızlarla çıkmışlığım vardır..

neyse ben genelde asosyal bir tipdim, yaz kış ayırt etmeden evde oturur aydan aya dışarı çıkarım

kız bize ne zaman gelse ben evde oturuyor ya bilgisayar başında bir şeyler yapıyor yada televizyon karşısında sürekli film izliyordum

ne yalan söyleyeyim bu asosyellik işi beni biraz bozmaya başlamıştı kız bize geliyor ben sürekli evde olduğumdan hiç arkadaşım yok içine kapanık biri olduğumu düşünecek diye ödüm kopuyordu (diğer huurlar umrumda bile değildi o yüzden onlardan bahsetmiyorum bile)

bir gün yine kız bize geldi annem işte çalışıyor evde bir ben varım bunlar erken çıkmışlar eve geldiler.. ablam dedi tüh unuttuk
+ben
-ablam

+neyi unuttunuz?
-birşeyler alacaktım duygu bu akşam bizde kalacak
+yinemi arkadaş(istemsizce ağzımdan çıkı verdi neden dediğimide bilmiyorum)

sonra derin bir sessizlik oluverdi ablamın bana attığı o bakışı asla unutamam öyle bir baktı altıma sıçacak pozisyonuna geldim korkudan

kız tabi bu lafı duyunca bir an suratı düştü ablamla arasındaki konuşma şu şekilde geçti
+duygu
-ablam

+ben gideyim o zaman kardeşinin işi var sanırım
-saçmalama öyle şeymi olur ne bakıyorsun o şapşala sen
-oda şimdi gidiyor zaten(bana bakarak)

ilk kez beni arkadaşı değil ablamın kendisi kovmuştu evden

hikayenin devdıbını az sonra devam edecem panpalar dediğim gibi okusanızda okumasanızda yazacam işte :d:d evde nasıl olsa kimse yokken yazayım dedim

edit:panpalar başlık yanlış olmuş ablamın arkadaşıyla başımızdan geçenler olacaktı