neyse duygunun babannesini taburcu ettirdik eve gidiyoruz.. duygu biraz daha toparlanmış artık hiç olmazsa ağlamıyor ve kendinide bizide üzmüyordu..
bana biraz yaklaşıp kulağıma doğru aşkım kusura bakma halimi sen biliyorsun seninlede hiç ilgilenemedim dedi(ulan kız böyle bir durumda bile yinede benide düşünmeyi ihmal etmiyordu)

+ben

-duygu

+saçmalama birtanem öyle şeymi olur tabiiki de beni düşünmeyeceksin babananneni düşenecek şöyle bir durumda en doğru olanı sen yaptın

-anlayışın için sana nekadar teşekkür etsem azdır

+dediğim gibi allah göstermisin aynısı benim başıma gelse aynı şeyleri sende yapacaktın.. o yüzden üzme o tatlı canını olurmu

-peki aşkım ama dediğim gibi unutma

+hala nediyorsun bana, senin nasıl biri olduğunu da ikimizde biliyoruz değilmi lütfen harap etme kendini yeter o bana..

eve vardığımızda duygunun babannesini arabadan indirip yatağına yatırdık.. duyguyla ogün sonkez görüştük neyse binler herşey sanırım tekrar yoluna girmişti, babaannesi iyi durumdaydı birde duygu gündüzleri evde olamadığı için duygunun asistan olarak hizmet verdiği hastaneye yatırmak istedik ama babaannesi kendi kabul etmedi.. bizde çözümü bakıcı birisi tutmakta bulduk, bakıcı her gün duygu gelene kadar babaannesi ile ilgileniyordu duygu geldimi kendi ilgileniyordu.. bende kadının izinli olduğu günler babaannesine bakmaya gidiyordum kadın her seferinde sen çok iyi birisin oğlum allah razı olsun gibi sözler kullanıyordu.. kızımada inşallah iyi bakarsın allah size uzun ömürler versin diyordu sürekli..

aradan biraz süre geçti biz duruma alıştık git gel yapıyorum ben çoğu zaman neyse sabahın 8i gibi benim telefon çaldı arayan duyguydu allah allah noldu ki diyerek telefonu açtım efendim aşkım dedim.. bana günaydın demesini beklerken kendisini tutamayıp ağlamaya başladı.. konuşmuyor nolduda konuşmuyor bu kız yine? bakıcı aldı telefonu başınız sağolsun.. ulan yıkıldım o an hani iyi olacaktı? noldu da ben bu haberi alıyorum? ablam bana diyor nolmuş filan diye söylemeyedim zar zor söyledim.. ablam ne diyerek elinde bağırdağı bıraktı bir an bardak yere düşüp kırıldı..

koşarak duyguların evine gittik (lafın gelişi koşarak yoksa yine arabayla gittik)
neyse polisle cenaze arabası bizden önce gelmiş tutanak tutuyor ne olup bittiğine dair
kalabılıkta toplanmış zaten..

ulan ne zor durumdur o an siz bilirmisiniz sevdiğiniz karşıda durur siz mal gibi bakar derdine derva olamazsınızsınız.. polis tutanağı alıp gitti cesedide aldılar zütürdüler.. duygu perişan ağzını bıçak açmıyor o şekilde diyeyim.. ablam duyguya sım sıkı sarılmış ama duygu kıpırdamıyor robot gibi bekliyor gözünden tek bir damla yaş gelmiyor donup kaldı öyle.. kız rahatlısın diye ağlatmaya çalışıyorlar yok ne konuşuyor ne ağlıyor öyle duruyor kafayı yiyecek hale geldim duvarları yumrukluyorum ama birşey yapamıyorum bakıyor sadece, sadece bakıyor başka birşey yok.. ben sinir krizi geçirdim tuttular beni orda bir kaç kişi sakinleştirmeye çalışıyorlar ama olmuyor benim birtanem orda öyle dururken ben duvarlara yumruk atmayımda napayım..

ablamlar naptı etti konuşturmayı başardılar ama hala gözünden tek bir damla yaş akmıyor kızın, yanıma geldi bana öyle sımsıkı sarıldı ki asla unutamam ben napacam onsuz napacam diye bir an ağlamaya başladı.. olum ben de kötü oldum bu kız napacak tek başıma benden ablamdan başka kimsesi kalmadı(yakınlık açısından)

kızın yanında bir kez olsun ne argo konuştum ne küfür ettim ama o gün bütün sessizliğimi bozdum küfür ediyorum böylemi olacaktı diye.. çıldırdım ablam beni susturmaya çalışıyor sustarımıyor duygu zaten kucağımda yarı baygın.. ulan gelde çıldırma sahiden.. doktor karşımda olsa diyecem hani kurtulmuştu hanii!! bu kız niye ağlıyor şimdi.. ablam anlattı sonradan durumu bu gibi tipik olaylarda hasta 1.krizi kaldırsa bile 2.kaldıramayabiliyormuş duygunun babannesinin durumuda aynıydı.. kız yine yeme içmeden kesildi ağzını bıçak açmıyor bizde kalıyor ama ne evden çıkartabiliyoruz neden yemek yedirebiliyoruz.. ablamın yanında yatıyordu yine inanın akşam gördüğümde içim parçalanıyordu ablama sımsıkı sarılmış ağlıyordu ablam bilerek ses çıkarmıyordu, sabah kalktığında babaanne diye ağlamaya başlıyordu kızın pgibolojisi gerçekten alt üst oldu ne benle nede ablamla konuşur hale geldi.. ona da bir şey olacak diye ödüm patlıyordu.. tamam herşey iyi olacak dediğimiz zamanlar bunların hepsi bizi çok yıkmıştı beyler gerçekten çok yıkmıştı..

neyse binler devam ediyorum

hepimiz çok üzgünüz ablamda duygu için izin almıştı ona teselli olmaya çalışıyoruz belki bizimde yüreğimiz yanıyordu ama unutmayın ateş düştüğü yeri yakarmış.. onun acısı bizden daha fazlaydı.. daha önceki enteryde bahsetmiştim kızın pgibolojisi iyice bozulmuş artık duygu değil başka birisiydi.. (günlüğünün bende olduğundan bahsetmiştim günlük burlarda yok bunlar hakkında tek bir kelime bile yok panpalar)

son çare pgiboloğa yollamaktı, ama onuda kabul etmiyordu.. etsede etmesede yollamak zorundaydık çünkü böyle kaldıkça durumu daha da kötü olacak allah göstermisin belki aklını bile kaybedebilirdi.. belli aralıklarla seanslarla pgibolog tedavisi biraz da olsa işe yaramaya başlamış bizimle çok da olmasa konuşuyor biz yemek yedirirsek yiyordu.. tedavisi için ona farklı şeyler veren pgibolog örneğin bugün bununla ilgileneceksin yarın onunla ilgileneceksin haftaya neler yaptığını bana anlatacaksın vs. (çocuk gibi iş yaptırıyor aklını başka şeylere yorduruyordu benim düşüncem bu şekildeydi) evet gerçektende bu işe yarıyor olsa ki yavaş yavaş babannnesinin ölümünü unutuyordu fakat ölüm gibi kelimeleri yanında pek kullanmamaya çalışıyorduk ki aklına gelmemesi için..

birde asla kabul etmediği şeylerden biride eski evi eski eyşalarıydı, onları gördümü delirir gibi oluyordu(sevdiğiniz hakkında böyle birşey demek ne kadar normal ama gerçekten öyleydi)

yavaş yavaş toparlanıp işinin başına dönmeye hazırlanıyordu, benimle diyaloğunu arttırmış sürekli muhabbet edecek birilerini arıyordu.. belkide kendini bu şekilde oyalıyordu bilmiyorum ama ben onun için herşeyi yapmaya hazırdım.. inanın eve geliyor benimle saatlerce konuşuyor gidiyor telefonda yine saatlerce konuşuyordu.. aklınıza gelebilecek her türlü şeyi konuşuyorduk ne olmuş bitmiş sürekli ama sürekli.. benimle telefonu kapattıkdan sonra ablamla devam ediyordu biliyorum ablam söylüyordu.. olsun üzülmüyordu daha fazla sıkılmıyordu ya o bana yetiyordu..

okulların açılmasına yakın süpriz yapmak için baranığa gidip ufak finolar vardır bilirsiniz bolonkamı neydi cinsi rus finosu olarakda geçer çok tatlı bir tane vardı kahverengi tüylü sevdim onu aldım kafesin içinde eve zütürdüm üstüne örtü serdım bilerek duyguya birşey çaktırmamak için, çok geçmeden duygu ablamla bir eve geldi.. aramızda geçen diyalog
+ben

-duygu

• ablam

+duygu bak sana ne aldım

-ne aldın aşkım

+gel yanıma(geldi)

• göster bende merak ettim

+az sabırlı olmayı öğren abla(güldüm)

• tamam tamam

örtüyü kaldırdım küçücük bir köpek yavrusu daha havlamayı bilmiyordu sadece sesi çıkıyordu(bilen bilir yeni doğmuş köpek yavruları havlamayaz)

-ay kıyamam

• çok tatlı

aldılar baya mıncıkladılar(sevdiler) köpeği
günler sonra benim küçük hemstırımı ilk kez okadar mutlu görmek ne yalan söyleyeyim benide sevindirmişti.. sonra ablam durdu durdu
• e iyi hoşta bu köpeğe evde kim bakacak?(sahiden mk hiç akıl etmemiştim)

+sen bak abla olmazmı?

• ben evdemiyim sence?

+olsun iş yerine zütür

-ben bakarım tontişime, değilmi tontişim(virgülden sonrasını köpeğe demişti)
gerçekten köpek de en az duygu kadar tatlı birşeydi ama kim bakacaktı asıl soru buydu..

evet kabak annemin başına patlamıştı.. annem eve geldi biz 3ümüzde salonda oturuyoruz kimse köpeğin olduğundan haberdar değilmiş gibi yapıyor.. sonra köpek acayip acayip ses çıkarmaya başladı havlamıyor zaten.. annem bune böyle dedi neyin sesi o?

ben bilmiyorum dedim ne ki sahiden.. (ablamla duyguda bana bakıp gülüyorlar)

sonra köpeği alıp geldim durumu itiraf ederek anlattım, annemden itirazlar üstüne itirizlar anlatamam o anı beyler..
ablamı araya soktum(genelde ablam her istediğini anneme yaptırır) annem ablamada aynı şeyi dedi gidin aldığınız yere zütürün..
en son duygu kendi söyledi ... abla lütfen(annemin ismini bir enteryde farkında olmadan vermiştim şimdi veremem kusura bakmayın beyler) annem durdu durdu yine olmaz..
duygu iyice yalvarır hale geldi, annem ama bak sadece sabahları ona göre.. duygu sarıldı teşekkür etti filan..(o öyle neşeli oldukça bende gülüyordum be panpalar)
annem sabahları işe zütürüyor(iş yerinin bahçesine bağlıyordu) annemin iş yerindeki yeri yüksek olduğu için kimse birşey diyemiyordu
akşam eve getirip duyguyla ablam ilgileniyordu yürüyüşe çıktıklarında onuda alıyorlardı, kendimi dışlanmış gibi hissediyordum sanki küçücük köpek benim yerime geçmitşi.. (ulan ben duyguyla birkez yatamadım köpek hergün yatıyordu :p)

işin şakası bir yanada onu öyle mutlu görmek beni de gerçekten mutlu ediyordu her ne olursa olsun..