90lı yılların samimiyetini

herkesin kendini afişe etme ihtiyacı duymadığı, sokakta birine sarıldığında diğer insanların ayıplayarak değil, hoşuna gittiği için baktığı, sokakta bozacıların geçtiği, çocukların camları bir seremoni yaparcasına kırdığı, yaptığın işin değerinin gerçekten olduğu, her şeyin bu kadar kolay olmadığı, bir şeyler yapmak için gerçekten uğraşmanız gerektiği, buz gibi kaloriferli evlerin yapaylığına inat kuzuymuşçasına bir sobanın etrafına toplanan ailelerin olduğu bir zamanda olmak istiyorum. çok mu lan?

gecelerı odalara deıl mahallle aralarına saklanırdk bızım oyunumuz buydu cunku

@19 keşke panpa

bıçak silah gibi şeyler kullanılmazdı kavgalarda
milletin elinde telefon yoktu, yüzlerinde mutluluk vardı

çalınan malına gulen bakkal amcalarımız vardı yuzune bakmadığınız şımdı

insanların göz göze konuşurdu eskiden , gerçekten gülerdi
şimdi bir smiley bekler olduk

zaman vardı kar yaginca sokağa çıkıp konuştuğum soba başında titreyen o küçük çocuğu unuttum yüreklerde yoktu fesat yoktu kin yoktu nefret zaman geldi çattı şimdi geriye kaldı beden ceset ... 2013te yazdığım rap sözleri amk

süper baba ulan!

olum ben insanlardaki o güveni özledim. bizim evin kapıları sırtına kadar açık olurdu. komşu teyzemin evine girerdik saklanbaç oynarken herkes birbirine güvenirdi.

@30 ah be panpa
http://www.youtube.com/watch?v=pTeSsEmgt2k

parmaklarımız çatlayana kadar otobuste uyuya kalanları attığımız kartoplarıyla uynadırırdık ve kufretmezlerdı gulerlerdı o zamanlar hemde ıphonelerı olmadan gulebılıyorlardı

kasetli yıllar...
barış abiyi de unutmayalım
http://www.youtube.com/watch?v=OL4x_nyqzgI

cicile kuytak oynardik kar yaginca posetle legenle soba altligiyla yokustan kayardik sporcu kagitlariyla acmaca oynardik bahcelerden hormonsuz kiraz can erik incir calardik

okuldan gelince hiç beklemeden dışarı çıkıp akşama kadar maç etmek ardındanda annemiz yemeğe çağırınca "anneeğğ ekmek arası bişe yap bize 4 kişiyiz biz yemek yemicez " deyip oyunu kesmeden devam edebilmekti bizim zamanımız
bakkala gidip hergün aynı heyecanla üçgen poşette kolonya geldimi sorusunu sormaktı bizim çocukluğumuz o kolonyalar çocukluğumuzun resmiydi
heleki o leblebi tozları aman allahım bazen bizi boğarcasına öksürten ama bi türlü vazgeçemediğimiz tatlı şeker şey
arı mayalı silgi okulda bundan olan popülerdi
mucize bileklik vardı bir ara bayaaa bi modaydı gazetelerde felan boy boy reklamları olurdu ben gençtim böyle para biriktirip almıştım ondan mahalleli peşimden dolanmıştı

cartel ,karaşimşek, fırıldak ,gulle ,televizyon dizisi zeyna, jetonlu telefon, çarli * ,sony walkman ,izel-çelik-ercan

vay be ne günlerdi...

küçük şeylerden mutluluk duymayı , saygıyı , sevgiyi , samimiyeti unutmayan bunca dostun olması paha biçilemez

@34 aynen panpa telefonlar cevirmeliydi amk cep telefonu yoktu nostaljiyi bi dönem yaşadığım için mutluyum amk simdikiler dizilerden izliyo eski gunleri

Şarkıların listesi yapılıp babaya verilirdi baba da gider kasetçide bu şarkıları kasete attırır (şarkı sayısına göre 45 60 90 ilk kasetler ) bunu hatırlayanlar? Ha bir de bu kaseti 4b den Merve'ye vermişliğim var ki sormayın kız mest olmuştu (:

hay zütünüze sokun o samimiyeti ya.. olm dünya 90larda da taktandı, siz çocuktunuz sadece.

siz büyüdünüz de kirlendi dünya diye birşey yok lan siz maldınız sabah akşam tom ve ceri izliyip uyuyodunuz aq

@40-41 bunca insan özlüyorsa vardır elbet bir şey. dünya hiçbir zaman mükemmel değildi ama şimdiki kadar da kötü olmadı.
haklı olduğun yer; evet bir yandan da çocukluğumuzu özlüyoruz.