Merhaba arkadaşlar.Geceleri çoğu insan gibi bende dertlendim.Sözlükle paylaşayım,belki azaltırız dedim.Tek bir yazıda anlatacağım.Başka birşeyde merak eden olursa sorarsa cevaplarım tekrardan.

Yaşım 21.Hikaye 13 yaşında başladı * 13 yaşında ergen bir insan ne kadar sevebilir ki ? Ben örneğiyim aralıksız 8 yıl ve hala seviyorum.Tabi o da bende çok değiştik bu sürede.Neyini seviyorum bilmiyorum ama 8 yılda sadece 1 ay sevgili olduk.Sonra hanımefendi terketti.
Tanışmamızı başlatan ailelerimizin aynı köyden olmalarıydı,basit konusmalarla başlayan hikaye verdiği umutlar sayesinde 14 şubatta çıkma teklifine kadar gitti.'O' ise reddetti.Sonra 21 şubatta ise kabul etti.Tabi insan sevince gözü kör oluyor.Sen beni reddetmiştin bile diyemedim.1 ay sonra ise sen tuttuğun takımı daha çok seviyorsun,benle ilgilenmiyorsun gibi sebeplerden terketti.(13 yaşındayım * ilgi ' nin kelime anldıbını zar zor biliyordum o zamanlar)
Lise 1 e geçtiğimde yeni bir hayat vardı,tabi ki nutmamıştım ama ortam biraz uzaklaştırmıştı.Ama hayatın her noktasında karşıma çıktı,lise 2 de öyle bir karşıma çıktı ki sınıfta kaldım,en iyi anadolu liselerinden birindeyken düz liseye geçiş yaparak sınıfı geçebildim.Onun her değerli sözünü not tuttum.Günlük tuttum ama onun günlüğü.Onla ne zaman konussak onların günlüğüydü.Hayatımda onla yaşadığım hiç birşeyi unutmamalıydım.Lise 3 de de okul değiştirmek zorunda kaldım.Atıldım daha doğrusu.Yapım gereği sinirli bir insanım sadece o hariç,o yazdı mı bir MAL'ım sanki, ona karşı elim ayağım tutmuyor.Çok mu güzel derseniz hayır,neden bu kadar sevgi derseniz onun bile sebebini bilmiyorum.13 yaşında beni terketme mesajından 18 yaşına kadar attığı tüm olumlu kötü,önemli ne varsa kaydettim.Not aldım onu hayatıma.Onun gözünde bir hiç olsam da o benim gözümde çok değerliydi.18 yaşında 3 tane günlük(ajanda) yaktım kafama koydum artık unutacam dedim.Öylemi oldu derseniz ,her şey etki tepki gibiydi ondan ne kadar uzaklaşırsam o kadar yakınına sekiyordum.Tam unuttum derken bir yerden çıkıp napıyosun diye mesaj atması sanki 'Seni seviyorum' dermiş gibi geliyordu.Sosyal medayadan ne paylaşıyorsa ona anlam yüklüyordum kendimce.Salaklık işte zaman geçtikçe geçti...

Geldik 21 yaşına üniversite 3.sınıfım.Arada mesaj atıyordu bende dönüyordum,napıyosun,nasılsın sadece tabi.Uğruna vermeyeceğim birşey yok,maddi sıkıntısı oldu yardım ettim,aradı en kötü zamanında ağladı ,ben güldürdüm,rahatsız edenler oldu onlarla tartıştım sorunlarını çözdüm.Bunların karşılığında tabi ki birşey beklemedim.Sadece merak ediyorum o neyi bekliyor.Beni ne olarak görüyor ?Son günlerde tekrardan mesajlaşmaya başladık,dün aradı 2 saat konustuk boş konulardan,sabah aradı konuştuk ama ardından gün boyunca 5 mesaj atabildi.Bilmiyorum beyler 8 yılda sıfır bir ilişki.Ben unutamayan tarafım.inanın bu kızın 5 çocuğu olsun,gel sıkıntıdayım desin yine gideceğim.Yine yardım edeceğim.Sevmeyi abarttım galiba,etrafımda görüyorum,uzaktan sevgilisi var ,yakınlarda hala çapkınlık peşinde,ben ise bütün güzel olarak önerilen kızlara 'allah sahibine bağışlasın' lafını dedim.Dokunmadım farklı bir tene.Yıllarımı ona heba ettim.Pişmanmıyım değilim,sadece ilerisini düşünüyorum nasıl unutacağım diye çünkü biliyorum beni sevmeyecek.Neyse bizimde kaderimiz böyle yazılmış.Evet açıklıyorum beyler ATSIZ'ın şiirindeki 'mutlak seven adamım' ve kaçamıyorum.Hikayem bu Allaha emanet herkese.

Kalbin benim olsun diyorum,çünkü mukadder...
Cismin sana yetmez mi? Çabuk kalbini sök,ver!
Yoktur öte alemde de kurtulmaya bir yer!
Mutlak seveceksin beni,bundan kaçamazsın...

https://www.youtube.com/watch?v=mKtoWwc0KU8