Buluşma günü geldi çattı beyler. Yine sabahın köründe kalkıp idil'i uyandırdım tabii güzel bi mesajla. Aynı şekilde güzelde bi yanıt geldi. Bu sefer sabahın köründe gidip dikilmeyecektim o kursun önünde , çıkmasına bi saat kala gitsem yeterdi. Hatta o bile çoktu , yarım saat kala giderdim.

Geçen seferki gibi bayramlıklarımı çekip gitmedim tabii. Daha sade ama idil'in hoşuna gidecek tarzda giyip çıktım. Kursun önüne gelip beklemeye koyuldum. Ama inanır mısınız beyler; o heyecan her ne olursa olsun bitmiyo , gitmiyo içimden. ilk kez görüşecek aile fertleri gibi , askerden dönen oğlunu karşılayan bi ana gibi... Bekleyemiyorum , geçmiyo dakikalar. Sonunda geldi , çıktı kapıdan. Bu sefer kızlarla değil yalnızdı. Yanıma geldi , belini sarıp o mis kokusunu içime çeke çeke aldım yanaklarından öpücükleri. "Telefonunu kontrol et bakalım varmı çağıran eden" diye laf sokmayıda ihmal etmedim. "Aslında tamda onu söylicektim , halamın işleri yoğunmuş yardıma gidicektim fazla kalamam" O an yüz ifademi betimeleyebilecek bi şey yok heralde. Yanardağlarmı patlamadı dersiniz , dağlarmı devrilmedi içimde. Zümrüt gözleriyle gözlerimin içine bakıp gülmeye başladı "Şaka yapıyorum şaka , bugün seninim"

"Ee ne yapıyoruz idil hanım , planıda siz yapın artık. Aç mısın , yiyelimmi bişiler ?"
"Yok canım ya , biz kızlarla atıştırdık bişiler. Ama sen açsan gidelim"
"Yok yok bende değilim. E dikilmeyelim böyle , gel bi sahil turu yapalım seninle madem"

Elini tutmaya henüz hazır değildim beyler. Ne bileyim ,korkuyodum işte. Sanki tuttuğum eli bırakıp gidicekmiş gibi hissedip korkuyodum. Yolun karşısına geçip sahilde yürümeye başladık. Adımı o atıp koluma girdi , birazda olsa rahatlamıştım. Geçen buluşmadan bahsettim , neler hissettiğimden nasıl triplere girdiğimden falan. "Kendi kendime Tarkan olsaydı eczaneye gitmezdi ama" diyip üzüldüğümü söylediğimde o yüzündeki gülümseme anlık bi ekşimeye dönmüştü. Tarkan hala hassas bi yaraydı demek , sebebide bendim yıllar önceden. Neyse bu tatsızlıkları atlatmam lazımdı. Ne de olsa artık Tarkan yok , ben varım; biz varız hiç bitmemek üzere...

Yol boyunca kol kola yürüyüp okulda olanlardan bahsettik. Pek çok yerinde gülüştük , ama konu Ezgi ve Sülo'ya gelince kendimi tutamayıp patladım. Hazır Ezgi'de yok , yardır gitsin.

"Ya neden böyle bişi yaptığını anlamıyorum. Sana ne Ezgi'nin ilişkisinden , sana ne Sülo'dan dimi ama. Bak çocuk seni seçti , kim olsa seni seçer. Bunu zaten bilmeniz ve girişmemeniz lazım."

"Ya haklısın canım ama hayırda diyemedim. Zamanında ben onunla çıktım Sülo'nun yanına annesi şüphelenmesin diye. Zamanı gelicek seninle çıkarken de Ezgi yardım edicek bize. Karşılığı olsun diye yani , senin için"

Şu konuşma bile yumuşatmıştı beni be , benim için yapılmış "yanlış" bişiydi ama özeldi.

Bozukluklarla geçen bi haftasonunun ardından bu sürpriz buluşma (karşılaşma) aramızdaki buzları çoktaan eritmişti bile. Pazartesi güzel geçicekti geçmesine. Ama bugün yaşadığım öylesine bi talihsizlik vardı ki , hiç unutulmayacak cinstendi.

O gün idil'lerin ilk dersi Coğrafya , yani benim hem sınıf hemde coğrafya hocam olan; aynı zamanda yılbaşı hediyemi aldığım Rıdvan hocamın. Mesajla haberdar etti slayt odasında olacaklarını , sınıfta görüşürüz muhabbetleri falan oldu geçti. Benimde kafamda slayt odasının önünde onu karşılayıp sürpriz yapmak var (saçma salak hevesler işte). ilk ders geçti , kendi sınıfımda bizim çocuklarla takıldım. idil'ler 2. ders çıkacaklar çünkü. 2. ders hoca dersi zil çaldıktan sonra birkaç dakika daha uzattı. Neymiş , bu konu çok önemliymiş yarım kalırsa olmazmış. Ya hocam , emin olun Servet-i Fünun bu kadar önemli olmamıştı hayatımda. Ama bırakında gideyim artık , yetişmem gereken bi çıkış var. Bu arada slayt odası dediğim yer binanın dışında başka bi binada. Koşa koşa oraya yetişmem lazım yani.

Biz en üst kattayken yetişmem çok zordu beyler. koşuşturmam , hatta uçmam lazımdı ki yetişebileyim. Göz ucuyla pencereden baktığımda idil'lerin sınıftan çıkmış bahçede yürüdüklerini gördüm. Lan bari kapı önüne yetişseydim amk , koşmaya başladım. Merdivenlerden hızla inerken o olay yaşandı. Evet , tahmin edebileceğiniz gibi 2 sıra merdivenden taklalar atarak aşağı uçmuştum.

Koridor kalabalıktı , gerek hocalar gerek öğrenciler hepsi var abi. Başıma üşüşen üşüşene , toplanan toplanana. Gözlerim karardı ve gözümü açtığımda merdivenin birinde ters bi vaziyette yatmaktaydım; bi bacağım duvarda diğeri merdivenin başında falan. Merih hocam başıma gelmiş "Noldu sana oğlum , kendindemisin ? Nefes alıp ver bakim" diye konuşmaya devam ediyodu. Abi iyiyim , bişeyim yok. idil'e yetişmem lazım benim. Ulan tamda onların sınıfının olduğu kata yuvarlanmışım be , kötü olmuş aslında. Kaç dakikadır yatıyodum acaba , çoktaan sınıfa gitmişlerdir. Bu düşünceler aklımda dönüp dururken idil ve arkadaşlarının geçtiğini göz ucuyla görmüş oldum. Başıma üşüşen kalabalığa pek aldırış etmemişlerdi. Ama yanındakilerden bi tanesi "xxxx mı ya o ?" dedikten sonra idil'in de dikkatini çekmişti. Yanıma geldiler , yarı güler bi halde. Onların o halini görünce bende gülmüştüm abi yalan yok. Başımda toplananlarda gülmeye başladılar , hoca dağıttı bunları. idil ve Ezgi kaldı başımda sadece , gerisi "Geçmiş olsun moruk , dikkat et kendine" benzeri telkinlerle dağılmışlardı. Hala yatar bi haldeydim , sol bileğim ağrı içindeydi. Ama idil yanımdayken mutluydum yinede. Başımı kaldırıp gülerek idil'e bakarak "Aşkım naber ya" dedim. Göz göze geldik , güldü. "Nereye yetişmeye çalışıyodunuz böyle xxxx Bey , ne aceleniz vardı acaba ?" diyerek beni ayağa kaldırmaya giriştiler. Ayağımın üstüne ciddi anlamda basamıyodum. Bi kolumu idil'in omzuna , diğerini Ezgi'nin omzuna atacakken ilkokul arkadaşlarımdan birisi olan Buse geliverdi yanıma "Geçmiş olsun kanka , noldu sana böyle ya" diyerek. Ezgi gitti , diğer kolumuda Buse omzuna aldı. Olanları anlattım , idil'e yetişmeye çalıştığımı , o sırada merdivenlerde bi talihsizlik yaşadığımı söyledim. Güle güle beni sınıfa çıkarmaya giriştiler , bu sırada idil ve Buse de tanışmış oldular tabii. Sınıfa çıkmak bahane , kolum idil'in omzundayken o fırsatla iyi sarıldım onada. Ulan acınası haldeyim ama yinede mutluyum be , idil'in hayatıma kattığı pek çok katkıdan sadece bi tanesiydi işte bu.