+17
-3
ben aslında çok duygusal bir insanım. fakat 31 öncesi ve 31 esnasında düşündüklerim beynimde esen fırtınalar fantaziler normal kişiliğimden beni çok uzaklaştırıyor ve 31 sonrası ağır depresyona girmeme sebep oluyor.
31 esnasında kafamda kurguladığım pozisyonlar mekanlardan ziyade olayın kahramanları beni asıl üzen.
mesela bazen apartmanın kapıcısı ibrahim abinin kendisinden 15 yaş küçük karısı cemile abla geliyor aklıma. ibrahim abi çöpleri almaya gittiğinde aşağı inip ibrahim abi ve karısı dışında yıllardır kimsenin inmediği bodrum kattaki merdivenin korkuluklarına yaslayıp o rutubetli am kokusuna aldırış etmeden soğuk beton emerdivene diz çöktürüp gibtiğimi hayal edip 31 çekiyorum.
bazen 7 kattaki öğrenci kızla gecenin bi vakti apartman kapısında tesadüf ettiğimizi hayal edip asansöre bindiğimizi sonra o bütün apartmanın osura osura uyuduğu saatlerde onun aşağıya eğilip pantolonumun içinden çıkardığı dalgamı ağzına aldığını dizlerinin üzerinde oral yaparkan gözlerinin önüne dökülen saçlarının arasından gözleriyle bir yandan yukarı doğru bana bakarak beni izlediğini hayal edip vuruyorum sazın tellerine şakır şukur.
bazen olayın kahramanlarından biri ben bile olmuyorum hatta; öğle vakti bakkala ekmek almaya gidipte bakkalı kapalı gördüğümde bakkal ahmet abinin gelen müşterilerden tahrik olup alel acele eve gidip onu kapıda şaşkınlıkla karşılayan eşini koridordaki motifli yolluğun üzerinde spontane bi şekilde gibtiğini düşünüp tahrik oluyorum.
gece eve geç gelen yeni evli komşularımın sokak kapılarının kapanma sesinden sonra soyounma ve ön sevişme için gerekli olan 5 dakika süre boyunca bekleyip sonra artık sevişmeye başlamışlardır diye 31 çekmeye başlıyorum. sonra duvardan banyodan gelecek su sesini bekleyip sağlamasını yapıyorum.
akşamları evin önündeki koşu yolundan göğüslerini zıplata zıplata koşarak geçen spor yapan kızın eve gittikten sonra günün yorgunluğunu atmak için girdiği duşta sırtüstü yatıp açık bıraktığı duş ahizesinden gelen yağmur gibi suyun altında araladığı bacaklarının arasındaki kadınlığının sıcaklığıyla oynadığını hafif hafif gelen titremeyle beraber çığlık çığlığa boşalıp rahatladığını hayal edip alıyorum bizim mazlumu avuçlarımın arasına.
sonra kendime geliyorum boşalıp utanıyorum. hergün karşılaşıp selamlaştığım o insanlar hatta benim adımı bilmeyen varlığımdan bile haberda olmayan insanları düşünerek 31 çekip gıyaplarında boşaldığım için kendime kahredip utanıyorum. sokağa çıkamıyorum sanki birgün birisi karşıma çıkacak beni hayal ederek yastıklara kerkindiğini koltuğun minderlerine döşendiğini yatağın altındaki kirli çorabı gibine takıp onun içine boşaldığını biliyorum diyecekmiş gibi geliyor utanıyorum ve kendimi eve kapatıyorum : (((
