Holokost (Yahudi Soykırımı) DEVAM-2

Kurbanlarımızı şu yolla seçerdik… Çalışmaya uygun olanlar kampların içine gönderildi. Diğerleri vakit kaybetmeden idam teçhizatlarına gönderilirdi. Daha olgunlaşmamış çocuklar istisnasız idam edilirlerdi, çünkü yaşlarından dolayı çalışabilecek durumda değillerdi… Kurbanlarımızı bitlerinden arındırılma sürecinden geçeceklerini zannetmeleri için çaba harcıyorduk. Tabiî ki, sıklıkla bizim gerçek niyetimizi fark ediyorlardı ve bu nedenle bazen ayaklanmalar ve zorluklar yaşıyorduk. Sıklıkla kadınlar çocuklarını kıyafetlerinin altına saklıyorlardı, ama tabi ki onları bulduğumuzda imha edilmeye gönderiyorduk.”

Auschwitz bir ölüm merkezinden daha da fazlasıydı. Bu yıllarda IG. Farben’in ( kimyasal kartel) gelişimini Yahudi ve Yahudi olmayan köle işçilerle sağlamışlardır. Kamplar sonradan köle-işçi yığınaklarına dönüştü. Başlangıçta SS'ler kamplarda kurdukları işletmelerde tutukluları çalıştırıyorlardı. Savaş başlayınca, o işçileri Alman sanayicilerine kiralamaya başladılar. Faşizmin önde gelen destekçilerinden kimya karteli IG-Farben, Auchswitz yakınlarında sentetik boya ve lastik fabrikası kurdu. Dora-Mittelbau kampı orta Almanya'daki fabrikaların hizmetine sunuldu. Derken, sadece bu amaçla, "Aussenkomandos" denilen ilave kamplar açıldı. Dachau'da 168, Buchenwald'da 133 çalışma kampı oluşturuldu. Matthausen'a bağlı Gusen, Buchenwald'a bağlı Ohrdurf işçi kamplarındaki vahşet asıl kamplardakinden az değildi.
1940–42 yılları arasında Auschwitz'e bağlı olarak, yöredeki fabrika ve madenlerin yanında 40 kadar ilave kamp kuruldu. Tutuklular silah ve kimya fabrikalarında, maden ocaklarında çalıştırıldılar. 1943 Ocak ayında silah sanayiinde 60.837 işgünü, 1943 Kasım'da 537.000 işgünü tutukların köle emeğine ait rakamlardı. IG-Farben Himmler'in en gözde firmasıydı. IG-Farben Monowice'deki kampın yanına sentetik petrol ürünleri fabrikası kurdu ve satın aldığı iki maden ocağının yanına ilave kamplar kuruldu. Monowice'deki fabrikalarda çalışan bir doktor koşulları şöyle anlatıyor: "Çalışma koşullarına bir insan ancak 3–4 gün dayanabilirdi. Görevim doktorluk olduğu için benim koşullarım ağır değildi. Günde 500–600 hasta geliyordu. iş sırasında korkunç boyutlarda dayak vardı, her gün 10 kişi ölü ya da yarı-ölü getiriliyordu."