Bu ergenlerin hayal dünyası çok geniş oluyor ben 11 yaşındayım ama ben bile böyle saçma hikayeleri zütümden uydurup yazmıyorum.

Efsane hikaye bunu bitirmezsem beni gibin rezzzzzzzzzzzz

Okula yürümeye başladım. Sarhoş gibiydim sınıfa girdiğimde Serkanla yüz yüze geldim. Yüzünde çok fazla yara yoktu. Hatta çok az belli oluyordu. Bir şey demeden yerime geçtim. Sevdiğim kız arada sırada bana bakıyordu. Pişman mıydı acaba? Ben çok pişmandım.

Dersler geldi geçti. Çıkış çattı. Berat yanıma geldi. "Adam çağırmış, ben halledicem. Sen karışma." dedi. Çıktık birlikte, kimseden de korkmuyorum anasını satayım. Vurup öldürsünler havasındayım.

Kabalık, toplanmışlar. Berat gitti konuşmaya başladı büyük birisi vardı. Bizden büyüktü. Abi böyle böyle anlattı olayı. Atar gider olunca Serkan etrafındakilere güvenip vurmaya çalıştı bana. Beratta uyardı bunları bak şunu şunu tanıyorum hesabı liseli uyarışı. Serkan delirmiş gibi saldırmaya başladı bana. hırkasından tutup yere fırlattım çıktım üstüne vurmaya başladım tam okulun önünde kavga etmeye başladık. Beratta benden olduğu için girişti bunlara ama kalabalıklar. Beni tuttu 2 kişi kaldırdı çekiştiriyorlar o sırada serkan bir yumruk attı dengem bozuldu. Etraftan koştular. Hocalar filan dışarı çıktı Serkan bu sırada bana 3-4 yumruk daha attı ama hepsi kafama kulağıma geldiği için bir iz bırakmadı. Benim yerdeyken onun yüzüne attığım yumruklar yüzünü kan içinde bırakmıştı çok olmasada.

ilgimi çekti okumaya yeni başladım ama unutma bi de kimseyi giblemeyen sporcu tipler vardır lisede onların kimseye zararı olmaz.

edit: adaşımsın panpa tuttum seni

Müdür aldı beni hemen içeri. Babamı aradı. Babam geldi bu sefer. Başka okul vs vs dediler. istemedim. Her şeyi bırakıp çıktım o okuldan, sevdiğim kızı, anılarımı. Berat ve Serkanda uzaklaştırma yedi. Babamla eve gittiğimizde bağırmaya başladı.

"Ulan senden adam olmaz! Bir okuldan atılmadığın kalmıştı!"

diye bir tokat attı. Üstümü giyindim çıktım evden. Bir şey söylemedi, döneceğimi düşündü herhalde. O günden sonra bir daha dönmedim hiç o eve. Dış kapısının önünden bile geçmedim.

Ara sıra sevdiğim kıza uzaktan uzaktan bakıyorum aldığım haberlere göre, ayrılmışlar serkanla da, en çok merak ettiğim şey bana ulaşmaya çalışıp çalışmadığı oldu. Çünkü soramadım. Neden? Diyemedim.

Kardeşimde büyüyor yavaş yavaş. Dayım sağolsun aslan gibi.

olm seri seri anlatıyorsun yerim seni sardı

Sonda kızı gibeceksen okuyayım

Ulan okulun pasifi bir anda Terminator oldu helal bee

Dayına can feda !

Baktılar bana son dalı yaktım ve içmeye başladım. "Böyle işte, ondan sonra o sokak senin bu sokak benim gezdim."

Anadolulu elini uzattı "Gardaş ben Nevzat." dedi. Diğeri elini uzattı. "Bende Selim birader." dedi. "Sarp." dedim kafamı salladım kafamız iyiydi. ismimi daha önce anlattıklarımdan duymuş olma ihtimalleri bile vardı ama diğer gün ismimi unutacaklardı.

Şişeleri filan topladılar. Bende sızacaktım da böyle leş gibi uyunulmaz burda, sabah çoluk çocuk gelir diye düşündüm. "Nereye gideceksiniz?" diye sordum.

"Bir depoda kalıyoruz." dedi Nevzat. "Sadece ikimiz yokuz ama 2 tane de dinli imanlı adamlar var içirmiyorlar bize orada bir şey o yüzden bu rezilliği çekiyoruz." dedi ve güldü. "Sende gel istersen soğukta üşüme." dedi.

Kafamı salladım sadece. Birlikte depoya yürüdük. Küçük, kolilerin bulunduğu bir yerdi. Köşeye 2 tane karton parçası koydum ve uyumaya çalıştım. Onlarında benden tek farkı kirlenmiş yorganlardı.

Kafamı koyduğum gibi yorgunlukla sızdım.

O gün hiç unutmam rüyamda yıldızlara bakıyordum. O sırada çenemin tam altında bir sıcaklık hissedip baktığım zaman sevdiğim kızı gördüm. "Seni özledim." diyordu. Kendimi tutamayıp sarılıyordum. Kokluyordum doyasıya, "Seni seviyorum, ne olur beni bırakma." diye söylenirken.

"Kardeş iyi misin?" diye bir ses duydum. Bu ne Nevzatın ne de Selim'in sesiydi. "iyiyim." dedim refleks olarak. Tanımadığım bir adam bana bakıyordu. "Nevzat ve Selim nerede?" diye sordum. "işleri var, bir şeyler atıştır istersen." dedi. "Gerek yok, ben gideyim." dedim. "Dursaydın." dedi ama arkama bakmadan çıktım gittim.

Okudum 18 yaşıma 4 posta attım

reza zerrab

Adımlarım sevdiğim kızın geçeceği sokaklara doğru gidiyordu. Beynim sanki ayaklarıma söz geçiremiyordu, o soktuğumun ayaklarını beyin değil kalbim yönetiyordu sanki. Tam bir parkın yanından geçerken durdum.

Parka şöyle bir bakınca tüm anılarım aklımdan geçti. Tam burada sarıldığım günler vardı sevdiğim kıza, birbirimize seni seviyorum dediğimiz günler vardı. Parkı görüp geçmişi anımsadıktan sonra geri döndüm.

Neden bilmiyorum ama istemedim bir an, nefret ettim sanki. Hızlı adımlarla uzaklaştım oradan. Hızlı adımlarla çekip gittim. Depoya döndüm. Adama selam verdim. "Nevzat ve Selim ne zaman gelir?" diye sordum. "Gelirler yakın zamanda sen, bir şeyler atıştır." dedi. Domates, peynir bir şeyler atıştırdım.

Oğlum bu inci sözlükte ne başarılı underground yazarlar çıkar varya kitap sürse piyasaya

devam moruk devam

Harbiden güzel yazıyon bekliyom seri at kardes

Çok geçmeden Nevzatla Selim geldi. Depoda bekleyen adam yanımızdan ayrılınca bana baktılar. "Bugünde içeriz." dediler. "Param yok." dedim. "Dert etme." dediler. Neden bana yardım ediyorlardı bilmiyordum.

Geceye yakın yine dışarı çıkıp o parka gittik, yine kurulduk. Bir sigara yaktım. "Benim anlatacak bir şeyim kalmadı." dedim. "Siz anlatın."

Nevzat başladı anlatmaya. "Babam annemi gözlerimin önünde öldürdü. Sonra da deli raporu verdiler. Zaten kafadan kırıktı. Bende kaçtım buraya geldim. Bir şekilde paramı çıkardım." dedi.

Kafamı salladım. "Son zamanlarda iyi iş yapmıyorum ama Allah affetsin." dedi kafamı kaldırıp şöyle bir baktım. "Ne yapıyorsun ki?" diye sordum.

Sardi baya