Not: hatalı başlıktan ötürü buraya geçtim. Buradan devam edeceğim.

hayatın hızına yetişemiyorsunuz.

toplumdaki kaos asla bitmez. sadece farklı konu, aynı sona dayanan hikayeler ile süregelir. kadın-erkek dediler, sağ-sol dediler, iyi-kötü dediler, alfa-beta dediler. ayırdılar. herkesi, her şeyi buna zorladılar. belki iyiliğine, ya da kötülüğüne.

devir değişti. aradan yıllar geçti. şimdi sırada ne var?

sırada benim anlatacaklarım var. dikkatli dinle...

Burada dünyayı değiştirecek sözler yok. Sizi bambaşka bir insana dönüştürecek şeyler yok.
Telkinler yok, gazlama yok, iyimserlik ya da kötümserlik yok.
Bugün gerçekler adı altında aynı hikayeler de olmayacak. Sofistike sözler, şaşalı kelimeleri arayanlar aşk romanlarına başlayabilir.

Bugün burada siz varsınız, ben varım. Ve konuşacak çok şeyimiz var.

sizlere başlık boyunca unutmamanız gereken birkaç sözü yazmak istiyorum:

- en büyük düşman en son bakacağınız yere saklanır.
- ticaret bir savaştır ve her savaş bir ticarettir.
- hayatın en acımasız tokadını her zaman görmezden geldiğiniz fedakarlıklardan yersiniz.

Oturup karşımdaki insanların aslında bildiğim ve karmaşık gördüğüm, anlık olarak "ben niye buradayım?" sorusuyla varlığımı sorgulamış olduğum ve kopuk kopuk takip edebildiğim ciddi bir iş görüşmesinin ortasındaydım. Ciddi fikir çatışmaları, çıkarlar için tavizler ve ahlaksız isteklerle dolu bir diyaloğun içerisindeydim.

O an tek düşündüğüm ve istediğim şey, karşımdaki güç ve para hastası insanları gücün ve paranın büyüsünde boğulduğunu zevkle izlemekti. Taa ki ismimi duyup "beni dinliyor musun?" sorusu bütün harareti gerginliğe çevirene kadar.

Dinlediğimi onaylar bi kafa hareketiyle karşımdakinin bana tam saldırı haline geçmesini amaçladım ve belliki başardım, en son ne dedim sorusu ile küstah bir tebessüme maruz kaldım.

Tek cümleyle özetlemeyi tercih ederek "hangisini söylesem bilemedim ama en uygun izahı alacağınız terfi ve üstlerinize biraz daha yaranman için bizleri kendi çıkarlarına uymak zorunda olduğumuzu dayatmandı sanırım" derken, yüzündeki küstahlığın utanç ve sinire dönüşünü izlemek gerçekten keyif vericiydi ki, diğer oturan ve dinlemekten sıkılmış 6 kişinin onaylar nitelikteki tepkileri keyfi iki katına çıkartmıştı.

bu sefer cinsiyetler yok. sınıflandırmalar yok. terimler yok. erkekler yok, kadınlar yok, abazalar yok, feministler yok. bu sefer durum ciddi beyler. hem de çok ciddi.

http://www.incisozluk.com.tr/e/166173765/

burada dikkat çekmek istediğim öyle ince bir nokta var ki, 2 yıl sonra okuduğum vakit beynimde bildiğin elektrostatik dalgalanma oldu. hepimiz bir noktayı atladık beyler, en önemli noktayı.

"nasıl olsa okurum yea" diyerek bir kenara attığın kitabı düşün.
"aaağmaaaaaan goy züte" diyerek düşünmekten vazgeçtiğin haksızlıkları hatırla.
"bana bir şey olmaz" diyerek girdiğin her kavgayı düşün.
sana anlatılan onlarca teknik ve terimleri düşün.
seni "geliştirmek" adı altında, yükselen farkındalığınla birlikte kıskaca alan yeni kapanları düşün.

yaaa.

tabiri caizse, kendi kazdığımız kuyuya düştük. ama güzel haberi de es geçmeyeyim, ufak bir hazırlık entrysinden sonra yazmaya başlayacağım olayda o kuyudan çıkacağız.

tek cümleyle özetlemek gerekirse sayın tek ayağı çukura gömülmüşken diğer ayağıyla koşmaya çalışıp da koşamayışının sebebini anlamayan güzel arkadaşlarım;

tek sorun asla kadınlar ve erkekler arasındaki üstünlük savaşı değildi.

asıl savaş daha derindeydi.

kısa tutarsam bundan kazancın sadece birkaç saniyeye sığdırılmış okunacak cümleler olur, ama sadece düzenli olarak ben yazdıkça sen okursan bundan fayda sağlamış oluruz. vaktini ayıracağın daha değerli şeyler varsa tercih sana kalmış dostum, ben kimseyi zorla buraya tıkmıyorum. *

anlatacaklarım çok uzun. ne birkaç entry'e, ne de tonlarca başlığa sığdırabilirim. çok şey gördüm, izledim, duydum ve sustum. bugün konuşma zamanı. ne uzun çetrefilli cevaplar var, ne de mantıklı açıklamalar. saf, acı ve tatsız olaylar var bugün dilimde.

beni bilenler bilir, bilmeyenler bkz verdiğim başlıktan tanıyabilir. lafı uzatmayı, dolaylamayı ve beyin yakmayı severim. anlatır, yeri gelir boşluğa konuşurum ama bir kelamım ile bin şey anlatmaya çalışırım. yeri gelir söver sayarım ama söverken bile karşımdakini düşünürüm. genelde susardım ama bugün bu sessizliği bozuyorum.

gelenler ses etsin, size şimdi dünyanın içinden çıkılması en zor savaşını anlatacağım;

"başarılarımızı bastırmaya çalışan başarısızların başarıları"

her zaman diğer insanlardan bir adım, belki de birkaç adım önde olduğumuzu düşündüğümüz anlar oldu. diğer insanların hep bir şeylerin ekgibliğinde boğulduğunu düşündük. hep onların salak olduğunu düşündük.

ama biz kendimizi düşünürken, onlar zaten fazlasıyla adım attı. üzgünüm beyler. geç kaldık. gündem, siyaset, polemikler, kargaşalar... her şey bizi teker teker geriye itti. belki de en uygun zaman şu andan başka zaman değil, ya da hiçbir zaman uygun vakit olmayacak.

belki daha da çok nefret kazanacağız ama daha kötüsünü söyleyeyim, nefret edenlerimizden nefret edecek kadar geride kaldık.

her şeyi rafa kaldırmış, toparlamış, birden bire kendimi her şeyden çekmiştim. tam 2 yıl olmuştu.

odayı aydınlatan loş mum ışığına sigara dumanını üfürdüm ve tek bir şey düşündüm. her şey bitmiş miydi? derdimi anlatabilmiş miydim? bir insan dahi anlatmak istediklerimi anlamış mıydı?

bir şeyler değişmiş miydi?

çok şey değişti.

tam 757 gün sonra, tek bir şey değişmemişti. benim hala insanların iyilikle bu dünyada kazanabileceğine dair inancım...

bu bir baş kaldırıydı, asırlardır süregelmiş olan bir düzeni değiştirme savaşıydı. kim başarabildi bugüne kadar ki bir kişi başarabilsin? kimdim ki başarabileyim?

bütün bu soruların ardından, o raflara üfürdüm ve bütün tozu odaya dağıtıp eski bir kitabı aldım, masaya koydum;

(bkz: lan artık vallahi yeter)

canın sağolsun kardeşim. *

Ne yiyeceksen tuzluyarak ye.

Gece burdayız. Haberiniz olsun.

Nickine iyi güldüm kardeşim.

Dam gibime mertek zütüme

Kızı vicdan azabına sok, sonra da kızı zütüne so... pardon kanka kızı süründür.

Neymiş efendim kütüphaneye kız mı atılırmış aq

Çok baydı bu konu

1- gitmeyin.
şaka değil, ciddiyim. bu madde tamamen yalakalığa, haksızlığa ve adam kayırmaya tahammülü olmayan fertler için geçerlidir. ciddi manada kaldıramazsınız, şayet hayatın gerçeklerini kaldırmaya gücünüz yoksa.

2- asla ama asla kişiliğinizden taviz vermeyin.
çünkü taviz tavizi getirir. osmanlının yıkılış dönemine dönersiniz dıbına koyim. sömürücüler fazlasıyla vardır üniversite ortamında.

3- altın çağının tadını çıkar.
ömründe bir ya da iki kez denk gelecek bir dönem. ciks, alkol (tadında), ortam... her şey önünde olacak. tek yapman gereken her şeyi denge içinde yürütebilmek.

4- düzenli ilişki yapmayın.
en fazla 4, bilemedin 5 yıl sürer. kampüste başlar, otogarda biter. ha olmaz diye bir şey yok, ama meyve bahçesine girip de sadece elma yemenin lüzumu yok. sınırsız meyve seçeneğin var.

5- mesafe önemli.
insanlarla arana mesafeni koy ve kimseye körü körüne güvenme. unutma, saf bulunca gibmeyenin gibi sızlar bu devirde.

6- kredi kartına güvenme.
çok çok acil bir durum olmadıkça alma-kullanma. haciz ve hapse kadar gider. dikkat et.

7- notlarını yüksek tut.
bu şekilde birçok program ile orta asya, avrupa ve başka şehirde 2 dönem geçirirsin. efsane oluyor, tavsiye ederim. gerçekten okumuş olursun.

8- uzatma.
mümkün olduğu kadar az uzat, yoksa yarra yersin.

9- öğrencisin, fırsatları kaçırma.
etkinlik, organizasyon... her şeyden haberdar ol, zevkine göre takıl. sosyal ol ki kafan dağılsın.

10- kendine bak.
giyimine, kuşdıbına ve bakımına dikkat et amk, teke gibi kokma ve özenli giyin. bir şeklin olsun.

11- en önemlisi...
asla geldiği yeri unutanlardan olma...

aklıma geldikçe yazarım.

kaç kişi beni okuyor bilmek istiyorum. boşluğa anlatmak istemem zira boş denilecek konulara girmeyi düşünmüyorum.

sizlere karı-kız, ortamın ennn siqqqicisi olmanın vaadini vermiyorum.

isterseniz bulunduğunuz ortamın en sünepe ve gibilmekten laçka olmuş kaşarı olun, beni zerre ilgilendirmeyecek. beni ilgilendiren tek bir şey var.

o da gerçeği bilip bilmediğiniz.

eğitimini almış ve kendini profesyonel bir şekilde geliştirmiş bir insanın eline tam otomatik bir silah verirseniz neler olur?

saf ve gerizekalı ise profesyonel değildir, vicdani ve duygusal kilitlerinin esiri olarak yaşamaya çalışır ve en sonunda kendi kafasına sıkar.
zeki ve uyanık ise "bu silahı daha etkili nasıl kullanabilirim?" der ve işe koyulur.
sinsi ve aciz biri ise işi zaten en baştan bitmiştir, her an ölüm ensesindedir; bunun farkındadır ve kafasına sıkmadan önce insanları gücüyle tehdit etmeye başlar.

ekgib parça eğitimmiş değil mi arkadaşlar? hayır, bilemediniz. yani kısmen bilemediniz. biraz doğru, biraz yanlış. çünkü genel bir kavram. neyse, genellemeye dayalı algı oyunlarını bırakıp konumuza dönüyorum.

sonuç ne? ne değişti diğer hikayeye göre?
sadece "eğitim" ekleyerek hikayenin sonunu değiştirdik. peki ufacık bir işaret eşliğinde daha genel bir bakış açısına yöneltmek istiyorum:

bu hikayenin sonu neden elimizde değil?

-5 dakika düşünün, ben de bir sigara yakayım-

sıradan, hiçbir askeri niteliği ve eğitimi olmayan bir insanın eline tam otomatik bir silah verirseniz neler olur?

saf ve gerizekalı ise kinleneceği vakti beklemek üzere bir kenara atar ve unutur.
zeki ve uyanık biri ise "bu silahı nasıl daha etkili hale getirebilirim?" der ve işe koyulur.
sinsi ve aciz biri ise direkt olarak ateş etmeye başlar.

burada asıl dikkat etmeniz gereken şeyi işte her zaman kaçırdınız. hepimiz kaçırdık. silahı aldık, kimisi sıktı kimisi kenara attı kimisi silahı dağıtıp daha etkili bir şey yapmaya çalıştı. asıl detayı hala fark etmediniz çünkü okurken neler yazacağımı düşünmekten temel kalıplara takılıp bu kelimemi bile okudunuz, çünkü en önemli detayı unuttunuz.

gelin şimdi de hikayeyi baştan okuyalım.

kızları kendine bağlamayı hastalık seviyesinde takıntı haline getirmiş olanları, en üst görünmeye çalışırken şizofreniye bağlamış ruh hastalarını gördükçe artık midem bulanmaya başladı.

bir yerde ekgiblik var. herkesin gözden kaçırdığı ufacık ama tüm düzeninizi baştan aşağı yıkabilecek kadar tehlikeli bir ekgiblik. ne olduğunu öğreneceksiniz. her şeyi anlatacağım.

fazlasıyla değil, eksiğiyle değil. tam olarak ne lazımsa, onu anlatacağım.

mide bulandırdığınız artık yeter, çek bi sandalye otur karşıma. her şeyi anlatıyorum.

bu da son olsun.

-devamı birkaç dakika içinde gelecektir-

millet kadınları aşağılarken kendi aşağılığından bi haber kaldı. şimdi günümüzde sorulması gereken tek soru, aşağılık kişiliklerden nasıl kurtulunur?

"Sonra annesini araba ezmiş köpek yavrusu gibi baktım yüzüne "

okurken benim içim burkuldu dıbına koyim. vicdanen rahatlamak için seni bağrıma basasım geldi.

iletişime geçtiğim kişiler mail adreslerini kontrol etsinler.
gece yarısı mail atacağım.

Ne diyosun la sen değüşük?