Bu kanal Türklerin mi? Hintlilerin mi?

Eyvallah kardeşim ilkokulda yazdığım hikayeleri hatırlattın. Uzun zamandır bu kadar gibtiritaktan bir hikaye de görmemiştim artık hikayen benim için bir komedi kaynağı, hayatıma neşe ve huzur getirdin. Wattpad hikayelerinden esinlenmende ayrı bir başarı, seni tebrik ediyorum.

Yazarlık kariyerini gibeyim,

Öncelikle aranızda beni tanıyan var mı bilmem, fakat önemli değil beni kaybeden olarak aklınızda tutsanız yeter.

Kimi zaman onurunuzu para için sattınız.Ya da zevk için sırf o ekgiblikten dolayı onurlu insanları ezdiniz, iftira attınız. Sırf kendi egonuzu tatmin etmek için, diğer ONURLU kişilerin özgüvenini yitirmelerine sebep oldunuz ama önemli değil

"Davacı ve aynı zamanda kaybedenlerden olarak, bunlardan şikayetçiyim Allah'ım bunları sana havale ediyorum"

Sanık olarak sizler, yani türümüzün utanç kaynakları sizler, Müslümanlar açlıktan ölürken kadınların ve paranın keyfine bakan sözde arapların temsilcisi kralın oğlu sen, türümüzün utanç kaynağı olan sen, sırf kısa bir süreliğine zevk alabilmek için kızın hayatını karartan, insanlara güvenini kaybettiren ve bu sebeplere rağmen hiç bir utanma duygusu olmadan hayatına devam eden sen, evet sen türümüzün utanç kaynağı olan sen, dini para olan her türlü rüşvet, yolsuzluk gibi pisliklerde parmağı olan diğer hakkıyla çalışan insanların haklarını yiyen sözde devleti kullanan,ve rahat bir şekilde uyuyabilen sen, evet sen türümüzün utanç kaynağı olan sen, ezen,katleden, döven,dalga geçen, utanmayan ve en göze çarpanı ONURSUZ olan bunlar

Ve biz dinimizi sebep edilerek ölen müslümanlar olarak, tecavüz edilen hayatı kararan kızlar olarak, terimizle çalışan önceliğimiz para olmayan her şeyden önce hakkımızla para kazanan işçiler, ezilen,katledilen, dövülen,dalga geçilen, utanan ve en önemlisi Onurlu olan bizler bunlardan şikayetçiyiz hakim bey

Onursuzlar, için konuşma,ne hareket etme ne kendilerini savunmaya,ne nefes almalarına,ne de ağlamalarına müsaade edilecek.

Gereği düşünüldü,

Pgibolog:Anlayamadığım bir olay gerçekten, şimdi babanız Mehmetdiyen mi?
Ben:Ah,evet pek bir önemi yok bence
Pgibolog:Şu ünlü mafya babası mı?
Ben:Evet aynı zamanda benim babam, sanırım buraya gelmemin tek nedeni de o
Pgibolog:Anlıyorum, annenizi bir çatışmada kaybettiniz öyle değil mi?
Hafif boğazım düğümlendi.
Ben:E,evet
Pgibolog sanırım bu konuyu fazla uzatmak istemedi.
Pgibolog:Peki rüyanız?
Bir kaç saniye gözlerimi kapattım,ve
Ben:Bu sefer ne gördüğümü hatırlamıyorum. Normal bir uykuydu benim için, uzun zamandır bu duyguyu yaşamıyordum.
Pgibolog:Sizin için sevindim sur(ayağa kalktı ve elini uzattı.),pazartesi yine aynı saate,
Ben de ayağa kalktım,
Ben:Tabi yine aynı saatte,(Masasındaki ismine baktım)Elif, dedim gözlerine bakarak o da hafif utanarak gözlerini masaya çekti. Ardından odadan çıktım ve sonra tabi ki de binadan, Yolda yürümeye başladım, yoldan geçen Lamborghini ye bakarken biri bana omuz attı. Cebime bir kağıt koydu, ardından koşmaya başladı.Şerefsiz feleğim şaştı. Nasıl omuz attıysa artık. Cebimden kağıdı çıkardım, içini açtığımda babamdan bir mesaj olduğunu öğrendim.

''Sur nereye geleceğini biliyorsun evlat yarın saat 23.00'da''

Odama geçip kendimi yatağa verdim, gerçekten hapishaneden kaçmak bu kadar kolay mıydı? Ah be sur başın beladan ayrılmıyor.Şuan annenin kollarında saklanmak lazımdı, aslında sadece şuan değil,her zaman, sırf babamın para hırsı yüzünden şu anı yaşayamadık be,ne kadar konuşsam boş, şuan sadece şu soğuk yatak ve ben vardım.

---

Pekte şaşırmadım açıkçası,siz becereksizler mi tutacaksınız babamı? Bir işi de tam becerseniz olmaz demi? Yapmacık bir hareketle
Ben:Aa öyle mi çok şaşırdım.
Amir:Ben daha da insani bir şekilde tepki vermeni bekliyordum.
Ben:Ben de daha iyi bir hapishanede tutmanızı, gerçi sizin oralar, rüşvetten geçilmiyordur.Ee tabi babam milyoner,siz polisten daha çok kerhanedeki huurlara benziyorsunuz, dedim.Amir bir kaç saniye sessiz kaldı sonra elleriyle tehdit edermişçesine
Amir:Neyse,bu seferlik bir şey demiyorum.Bu gizli bir bilgi, emniyet tarafından gizli tutuluyor. Eğer ki medyaya sızarsa, emniyete kara bir leke olarak geçer. Beni anlıyorsun değil mi? Sana anlattım çünkü o senin baban ve babandan ne kadar nefret ettiğini biliyorum,bu sebeple sana anlattım, dediğim gibi bu gizli bir bilgi,o yüzden kimseye bundan bahsetme
Ben:Anladım, fakat sakın ama sakın bir daha o adamı bana babam olduğunu hatırlatma, zaten yeterince bu gerçeğin fakındayım.
Amir:Tamam o zaman benim burada işim bitti. Kendine dikkat et,dedi kapıyı açtı. Arkasına döndü,
Amir:He bir unutmadan, lütfen kendine bir tuvalet kağıdı al,dedi ve odadan çıktı.

Sonunda dairemin önüne gelmiştim, fakat aklıma bir soru takıldı "anahtarlar nerede?" Hmm sanırım anahtar kullanmıyorum. Hızla ivme kazanarak kapıya omuz atarak içeriye girdim. Kendimi baskın yapan polis gibi gibi hissetmek beni mutlu ediyordu. Kendimi biraz olsun bir tak zannedebiliyordum.Şaşırtıcı bir şekilde tuvaletin kapısından Tahir Amir çıktı.
Amir:Ne yapıyorsun lan gavat altıma sıçtım.
Tuvalete doğru bakarak
Ben:Belli, sonra amirime dönerek, hayırdır amirim evim de ne işiniz var?
Amir:Sana kötü bir haberim var sur
Sıradan bir gün
Ben:Neymiş o haber?
Amir:Baban hapishaneden kaçmış

Ahh yine başladığım yerdeyim bir saatlik bir zaman içerisinde gözle görülür bir ilerleme göremiyordum. Gerçi gerilemek benim için bir ilerleme sayılmaz mıydı? Tabi ki,evet Binadan çıkabilmek için dar ve uzun koridorda yürüdükten sonra, nihayet çıkışa varmıştım. istanbul trafiği ve ardından gelen korna sesleri eşliğinde eve doğru yürümeye başladım. Yoldan geçen insanlara çıkarım sanatı yaparak tabi ki,şuradan geçen adam sanırım boynuzlanıyor.Şu kızda da satanist tipi var,aa şu trafik ışığında bekleyen kız daha hamile olduğunu bile bilmiyor. Aman be boşver,sen kendi işine bak. insanlar gerçekten bu kadar saf ve kör olmak zorunda mı? Bilemiyorum

-Peki o nedir?
Ben:Uçaktayım, fakat yalnızım, etrafta kimse yok pilot da dahil olmak üzere, Uçak ise uzay boşluğuna doğru uçuyor. Zifiri karanlığa doğru ve yavaş bir şekilde
Pgibologun, dikkatli bir şekilde rüya mı dinlediğini fark ettim. Peki neden ona pgibolog diye hitap ediyorum ki? Eşim olsa olmaz mı? hem güzel kız, Şimdi evlenme teklifi etsem ne olur mesela? Tamam kabul etmez fakat en azından denemiş olursun,ah şu saçma insani korku resmen bizim kısmetimizi engelliyor.

Pgibolog:Zifiri karanlık mı?
Ben:Evet, geçmişim kadar karanlık
Pgibolog,hay ben senin dıbına koyim dermişçesine bir baktı.
Pgibolog:Hani geçmişi unutacaktık sur bey? Böyle yaparsanız size nasıl yardım edebilirim.
Ben:Benimle evlenirseniz, yardımın en büyüğünü yapmış olursunuz.
Beklediğim şey olmadı, pgibologun yüzünde şaşırma ifadesi olması gerekirken gülmeye başladı. Hafif utanarak gözlerime baktı.
Pgibolog:Sanırım süremiz doldu.
Pekte acı vermedi, zaten reddedilmeye alışkındım.Ah be kısmet ne zaman beni göreceksin anlamıyorum ki,uff laya puff laya yattığım yerden ayağa kalktım. Kapıyı açtım tam dışarı çıkıyordum ki
Pgibolog:Yarın yine aynı saate
Kafamla onaylarmışcasına oynattım. Ardından kendimi dışarıya attım.

Surdiyen geri dönsün de bize hikaye yazsın diye üzdünüz beni gençler

Kız anlamadı
-Hı?
-Hani vardı ya dolu 30 lvl?
-Anlayamadım
-Ne anlarsın ki siz huurlar, dedim ayağa kalktım oradan uzaklaştım. Kıza baktığımda hala anlamamış gibi bakıyordu aq gibtir git wolfteamcı oç,en yakın bakkala gittim. Lolipop alasım geldi mq,bakkala girdiğimde futbol konuşuyorlardı.
-Fabri ne yedi ya
-Fabri çok saçma çıktı yoksa yemezdi.
Fabri ne yedi diye aklımdan geçirmedim değil, neyse konuşmuyorum. Lolipopumu aldım çıktım. Evime gitmek için sokaklara girdiğimde karşıma azgın muammer amca çıktı.
-Abi yine mı kerhaneye?
-Ne kerhanesi oğlum işim var
-Kerhane de mi çalışıyorsun amca?
-Oğlum bak beni sinirlendirme Fadime Teyzene bir şey söyleme yoksa kötü olur.
-Kerhane de çalıştığını mı?
Üzerime doğru atılacaktı ki kendini son anda tuttu atılsaydı da ağzına sıçsaydım.
-Bak oğlum al şu sinema biletlerini al birini artık kimi alıyorsan gez dolaş ama teyzene bir şey söyleme
Olley lan beleş sinema sevinçten kendi kendime zıplamaya başladım.
-Napıyorsun oğlum kendine gel
-Neyse amca hadi gibtir git işine ben gidiyorum dedim ve koşarak eve çıktım sinemanın başlamasına 4 saat vardı.

-muallaklere ülke de yerimiz yok!
diye bağırıyor gavat, arkasında da 200 kişi yürüyüş yapıyor.Ben de yakındaki en yakın amcanın yanına gittim
-Amca ne oluyor şimdi?
-Ülkücüler LGBTI yürüyüşünü protesto ediyorlar.
-Gökkuşağı yürüyüşümünü?
-Hee evet
Ne istiyorsunuz gökkuşağıdan oçlar? Ellerimi kaldırdım, bağırmaya başladım
-Gökkuşağından ne istiyorsunuz gavatlar!
Bana böyle bir kaç saniye baktılar, tipime iyice bir incelediler. Sonra umursamadan yürümeye devam ettiler. Ulan hayatımda böyle giblenmedim. Moralim bozuldu, oturdum kaldırıma izlemeye başladım yürüyüşü, sonra yanıma bir kız geldi
-Ne kadar cesursun sen öyle
-Ne diyorsun kızım dolunayın yanacağını bilmeme rağmen + basardım lan ben, bunlar ne

Ona bu kadar yakınken nasıl bu kadar uzak olabiliyorum?

Affeden bir peygamberin dininde, tecavüze uğrayan kıza 100 kere kırbaç cezası vermesi sizce şeriat mıdır?

Siyasi partiler futbol takımı değil, haberiniz olsun

Uçurtma Avcısı kesinlikle öneririm.

Okuyan herkese teşekkür ederim,iyi ki varsınız. Biraz kısa oldu kusura bakmayın.

Boş bir vakit bulunca yazıyorum işte bir şeyler eğer başka hikayelerimi okumak istiyorsanız. Profilimden bakabilirsiniz.

Nick6 girmek isteyenler varsa da (bkz: 20surdiyenveled) 

Yapamazdım, burada kalıp ne yapabilirdim ki? Bunu yapmam gerekiyordu.
Ben:Kusura bakma, Melis fakat gitmek zorundayım.
Melis sinirlendi ve
Melis:Kusura bakma mı? Ben sana bağlanmışken sen beni bırakıp gidiyorsun ve üstüne kusura bakma mı diyorsun? Hani beni bekliyordun?
Hiç bir soruya cevap veremedim. Sonra bütün cesaretimi toplayıp, ssğ tarafa döndüm yürümeye başladım. Arkamdan
Melis:Sana ihtiyacım var sur gitme!
Kulaklarımı ellerimle kapatıp hızlı yürümeye başladım. Fakat sesi hala geliyordu.
Melis:Sana ihtiyacım var sur!

Orkun:Sana ihtiyacı vardı. Fakat sen onu dinlemedin ve gittin. Kansere yakalandı,sen üzülme diye söylemedi, sırf sur üzülmesin diye beni susturdu. Peki sen ne yaptın? Yeni bir sevgili bulup eski anılarını unuttun öyle mi?
Olduğum yere oturdum ve öylece bakakaldım. Boşluğa düşmüştüm, neden? Neden bana söylememişti kansere yakalandığını? Melis'in mezarının başında ağlamayı bile hak etmiyorum. Fakat insan dayanamıyordu, hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.Öyle bir ağladım ki,bütün üzüntümü dışarıya serivermiştim. Orkun elini omuzuma koydu. Sonra o da dayanamadı ve göz yaşı dökmeye başladı. Ağlamaya devam ettim, ağladım,ağladım ve ağladım. Fakat bir şey fark etmiyordu,bir şeyi değiştiremiyor, geri getiremiyordum. Belki hayat sana ders vermişti. Fakat dersin sonunda disiplinlik olacağımı kimse söylememişti.

-Son-

Gülmeye başladım, gülme gittikçe kahkahaya dönüştü. Sonra kendimi toparladım,
Ben:Pek inanmadım ne yalan söyleyeyim, fakat doğru olsa bile artık çok geç
Sağa dönmeye çalıştım fakat yine dönemedim.Bir şey tutuyor beni, kalbimin damarları Melis'i sımsıkı sarmıştı.Ne ben o bağı çözebilirdim ne o
Melis, elimden tuttu.
Melis:Lütfen gitme, sana ihtiyacım var. Günler geçtikçe gücümü kaybediyorum, benden uzaklaştığın her gün
Zaman gittikçe azalıyordu,bir karar vermek zorundaydım. Kariyer mi? Şüphe duyduğun aşk içinde yaşamak mı? Böyle sorunca aslında soru çok kolay geliyor değil mi? Fakat öyle değildi

Melis bana acımış bir şekilde bakıyordu.
Melis:Sakalını uzatmışsın, gözlerinin altı morarmış
Bir şey söylemedim, hiç bir şey yokmuş gibi sağ tarafa dönecektim ki öyle bir baktı ki bana, gücüm yetmedi onun gözlerine karşı
Melis:insan terk ederken bir sebep gösterir. bunu söyler. karşısındakine cevap hakkı tanır. öyle durup dururken gidilmez. yok çocukluk bu.
Ben:Durup dururken mi? senle konuşacağım kadar konuştum zaten,
Melis:Durumu yanlış anladın,dur bi açıklayayım.
Bıkmıştım, konuşmasına izin vermek istemiyordum. Fakat karşı da koyamıyordum. Korkuyordum,bir çocuk gibi korkuyordum ya Melis'in söylediklerine inanırsam diye
Melis:Senin özel sürpriz doğum günün için hazırlıyorduk. Orkun'da restoranı 1 geceliğine kiralamayı başarmıştı.Ben de sevinçten sarıldım,sen ise ön yargıyla yaklaştın. Bana inanmadın, hadi onu geçtim.En yakın arkadaşın Orkun'a da inanmadın.

Annem:Oğlum Melis seni görmek istiyor.
Ben:Burada olmadığımı söyle
Annem:iyi de oğlum...
Ben:Anne, lütfen
Annem geri kapıyı kapattı,ben de yatağımda yatmaya devam ettim. Hiç kimseyle konuşacak bir şeyim yoktu benim,hem ingiltere'deki üniversitelere giriş sınavlarına başvurmuştum, eğer kazanırsam. istesem de konuşamazdım, benim için en iyi tercih bu.

-6 ay sonra-

Ben:Anne her şeyim hazır mı?
Annem:Hazır oğlum, dedi göz yaşlarını akıtarak. Böyle duygusal sahneleri pek sevmesem de ben de göz yaşı dökmeye başladım.
Ben:Üniversiteyi bi bitireyim, kariyerimi parlak yapıp para kazanacağım, istediğin her şeyi alacağım araba,ev ne istersen.
Sonra babama geldi sıra, kendisiyle pek konuşmasam da ayrılık vakti olduğu zaman yine de içine bir şey konuyor. Onunla da vedalaştım, kendisi benimle gurur duyduğumu söyledi. Sonra da kapıdan çıktım, insan hiç gitmek istemiyor olsa bile vücudun kontrolünden çıkmıştı. Evden çıktım ki merdivenlerden iniyordu ki karşıma Melis çıktı.

işim var beyler kusura bakmayın. Hikayeyi akşama bitireceğim

işte o günden sonra nefrete sevgiden daha çok güvenirim, çünkü nefretin sahtesi olmaz. Kendime geldim ve bileziğe bakmayı bıraktım. Buse hala ev telefonunu arıyordu. Annem artık bıkmıştı fakat benim umurumda değildi. Dışarı çıkıp temiz hava almam lazımdı.Üzerimi giyinip dışarı çıktım, evin kapısını önünde bir zarf vardı. Orkun'un bıraktığına emindim.Üzerinde bir adres vardı, altında da
-Bekliyorum
Yazıyordu,ben de umursamadım zarfı tam çöpe atacaktım ki,aklıma Melis geldi vazgeçtim. Adres yakın bir yerdeydi, yürüyerek gitmeye karar verdim. Yürüyerek geldiğimde karşımda bir mezarlık vardı. Orkun'da sonradan yanıma geldi. Sonra ilerlemeye başladı, mezarlıkların arasına girdi. Bende arkasından yürümeye başladım. ikimizde konuşmuyoruz,bir sağa bir solo dönüyoruz.En sonunda bir yer de durmuştuk. Karşımda bir mezar taşı vardı.

1991-2010
Melis ***
Ruhuna El-Fatiha

Boşluğa düşmüştüm, öylece bakakaldım. Melis sarılmayı bıraktı.Çok mutluydu, sevinçten havalara uçtuğunu buradan görebiliyordum. Artık vücudum boşluk halindeydi,ne içinde kalbim ne de beynim vardı.O boşluğu doldurmak adına o çiftin yanlarına gittim. Melis beni görünce
Melis:Sur? Bu ne hal? Ne oldu sana?
Orkun:Kim yaptı lan bunu sana?
Ben:Susun!
Derin bir sessizlik oldu, kimse konuşmadı. Benim bağırmamı ilk defa duyan Melis'in göz yaşlarının aktığını görebiliyordum. Melis'in gözlerinin içine bakıp
Ben:Senin için dayak yedim ben, sırf sana laf ettikleri için şu kan var ya şu kan, sırf kalbimdeki kişiye laf ettikleri için akıttım. Kalbimden geçen kanı! Peki sen? Sana saygı duyardım, beni koruyup kollamıştın. Sana gerektiği zaman ben sana yardıma koşmaz mıydım lan? Sırlarımı senle paylaşmaz mıydım? Sana Melis'e hissettiğim duyguları anlatmamış mıydım lan şerefsiz!
Orkun:Sur! Kendine gel,ne diyorsun sen?
Ben:Açık konuşmuyor muyum? He!
Orkun:Bak kız konuşamıyor senin yüzünden, nefes alamıyor lan kız!
Ben:Umurumda mı?
Bunu söylediğimde kendim bile şoka uğradım. Nasıl böyle bir şey diyebilirdim? Fakat artık ağzımdan çıkmıştı.
Orkun:Seni şurada dövmemem için defol git şuradan defol!
Ben:Hadi döv, dövsene!
Orkun kendini zor tuttuğunu görebiliyordum. Yaralı olmama acımış olmalı. aksi taktirde ağzımı burnumu kırardı. Kalbimdeki yaramı da görmüş olsaydı keşke, Melis'i yanına alıp zütürdü. Bende çimlerin üzerine yattım, gözlerimi kapattım.

Yarım saat yerde kaldım, sonra bir amca gelip yardım etti. Ambulansı arayacaktı fakat ben izin vermedim. Ayağımı pek hissetmesem de yavaş yavaş yürüyebiliyordum. Orkun'un yanına gitmem lazımdı. Seke seke Orkun'un yanına gitmeye başlamıştım, amca yardım edeyim dese de istemedim. Sekerek gitmem gittikçe normal yürümeye döndü.Ara sokaklardan geçtim,ve sonunda Orkun'un evine varmıştım. Annesi ilk başta bu ne hal diye sordu. Lafı çevirip Orkun'un nerede olduğunu sordum. Parktadır herhalde dedi, parka doğru ilerlemeye başladım. Parka geldiğimde etrafta kimse yoktu.Ne oyun oynayan çocuklar ne de bankta sohbet eden anneler, etrafı böyle bir dolaştığımda,iki kişi gördüm ilerde, birbirlerine sarılan iki kişi,bu Orkun ve... Melis