milyonlarca insan arasında birinci oldum ama

Hakkımı yedi huur çocukları. Bundan yirmi iki sene önce dassak denilen bir yerde yaşıyordum. Oraya bel denilen uzak diyarlardan göç ederek gelmişiz. Bir gün beyin denilen diktatör huur çocuğundan haber geldi. Herkesin katılacağı milli bir koşu töreni gerçekleştirilecek dendi. Herkes hazırlandı bende ortalardan bir yer kaptım. Milyonlarca insan toplanmış koşunun başlamasını bekliyordu. Koşudan önce yaklaşık on dakika süren bir sarsıntı oldu ve bir anda görülmez bir ses ohh aşkım geliyorum diyerek başlattı koşuyu. Hepimiz çıldırmış gibi ileri atıldık. Birbirini ezen yüz binlerce kişi bir an önce yarısı bitirmek için koşuyordu. Ama yol çok uzun olduğu için ben önce yavaş tempoyla kostum orta sıralarda yerimi korudum. Ancak dar bir boğaza geldiğimizde tüm gücümü toplayarak ileri atıldım. Kimsenin gözünün yaşına bakmadan sürekli daha hızlı daha hızlı koşuyordum.

özet: belki bir gün hayattan...