yürek sızlatan fakirlik anıları

Ben küçükken durumumuz iyi sanardım ev eşyaları falan çok güzeldi evde deden kalma ama bizim di durumumuz iyi sanardım ama babam bana belli etmezmiş meyerse ama sonradan anlamaya başladım kuzenimin eskilerini giyiyodum halamın durumu çok iyiydi eniştemin apartmanları fabrikası falan vardı bize hep yemek getirirdi istanbuldan bursaya (bana hep gizliden para verirdi bende babama vermeden harcardım) sonradan anladım babama bağırmıştım baba ben sıkıldım kuzenimin eskilerinden bana yeni kıyafet alalım dedim tamam olum çarşıya gidelim alalım dedi gittik bi tişört aldı 5 liraya ben sadece bu mu dedim bide çorap aldı bişey demedim eve yürüyerek gidiyoduk para yok tabi baba bana döner al dedim tamam dedi babam gitti bi döner aldı çeyrek verdi bana sana dedim ben tokum dedi eve gittik gece oldu uyudum ben gece bi ara su içmeye uyandım babam mutfakta oturmuş kuru ekmek yiyo aynı zamanda ağlıyo beni görmemişti ben hemen odaya gittim uyumadım ağladım durdum 2-3 hafta ruh gibi dolandım