büyümeye başladığımı hissediyordum. artık annemle yeteri kadar iletişim kurmuyordum pek odamdan çıktığımda söylenemezdi. sürekli kitap okuyordum, günlük tutuyordum. düşüncelerimi sağlamlaştırıyordum. ailemden gördüğüm kadarıyla bi insanın her şeyi kişiliğidir.en değerli şey kişiliktir derdi babam. bende her genç gibi kişilik arayışındaydım. örneğin belirli bir müzik tarzım yoktu. bilirsiniz işte o ruhsal bunalımı... kendini bulma çabası. saçma sapan ergen tripleri. hepiniz geçmişsinizdir o dönemden.bi gün ahmet kaya dinlersiniz ertesi gün metallica... ailemdende sebebini anlamadığım bi şekilde uzaklaşmıştım. iletişimimiz yoktu. neyse buraları atlayalım.