1. 151.
    +10 -3
    lise sondaydım, üniversite sınavlarıymış ödevmiş hocalarmış dershanesiymiş zütveren açgözlü huur çocuğu insanlarmış derken beyin amcıklanması geçirdim, yararı olacağını düşünüp en yakın büfeden kaptım bir winston red. ciddi bir öfke patlaması geçirdiğim zaman kullanıyordum cidden işe yarıyordu, acıdan kıvranan o beyin hücrelerini anında öldürerek o feci acıyı yok ediyordu ama sadece evde kullanılmıyordu bu meret, başka yerlerde de ciddi ihtiyaç duyuyordum.
    dershanede yine bir sinir krizi geçirirsem diye paketi gömleğimin cebine koymuştum kızdıkça sinirlendikçe içerim diye düşündüm.ilk defa yanıma bir paket zütürüyordum. gömlek cebinden görülmesin diye de yağmurluk felan giymiştim onunla kapatmaya çalışıyordum.
    neyse sonra dersteyken bir öndeki hıyarın silgisi düşmüş benim sıramın altına, almamı istemişti eğilip alırken pakete de dikkat etmedim sen cepten kay, dersin ortasında yere sesli bir şekilde pat diye düş,ne kadar ışık hızıyla eğilip alsam da millet fark etmişti bile.
    uslu bir velet olarak bilindiğimden şaşırdılar. bayağı güldüler dalga geçtiler "maaşallah tosunum, helâl olsun yiğen." taşaklamalarından sonra fazla da giblemediler durumu,ama cidden gülsem mi yoksa başımı eğip utansam mı ne tak yiyeceğimi kestirememiştim.
    bu da böyle bir anımdır.
    ···
   tümünü göster