incitmeyin onları... kırmayın, örselemeyin, kovalamayın onları... bu yeltek tavırlarının ziyanı başkalarına değil, asıl kendilerine. kafesin tellerine vura vura kendini hırpalayan kuş misali bunların da kalpleri öyle yorgun, öyle hasarlı... seni boğduklarını zannediyorsun ya, halbuki ölmemek için debeleniyorlar haberin yok...

oğlum, inci sözlük kadın olsun erkek olsun, bir insanın kendi rızasıyle geleceği değil, türlü badirelerin akabinde nihayet düşeceği bir keder kuyusudur. diğer sosyal mecralarda sürtülür, cakalar satılır, raconlar kesilir ancak günün sonunda görünmez bir el, kulağından tuttuğu gibi sürükleyip seni buraya atıverir. senin öğüre böğüre istifra ettiğin siyah poşettir inci sözlük.

küfürbaz kadınlar vardır, fitneciler, adiler, haytalar, teşhirciler, ciksomanyaklar, kafası kırıklar, alkolikler, derin bir buhran içerisinde kendini taştan taşa çarpanlar, tekrar inanmak için çırpınan suistimale açık küskünler, deliliğe övgüler yağdıran şımarık ilgi budalaları, maziyi günah çıkartarak tamir etmeye çalışan itirafçılar... onları cümlelerinden tanıyabilirsin. sanki boğazlarını birçok düğüm tıkamış da yazmak vesilesiyle öç alır gibidirler. işin aslı her bir kelime, yazarına ağlayan kalem matemiyle pıtır pıtır serpilir buracığa... kardeş, gibi taşağına denk adamın yazıp çizmeyle ne işi olsun?

konuşurken belki, ancak yazarken nefsi zaptetmeye sanki pek de lüzum yok gibi. bu dengesizlik biraz da bu rahatlıktan neşet ediyor. halihazırda denge kaybı üç ise yazarken beşe ona fırlıyor. genel itibariyle sıkıntı var mı? inkar edecek değilim evet maalesef var.

peki bizde yok mu? var. daha kötüsü bizdeki giderek büyüyor, kabarıyor ve hatta sertleşiyor. öyle bir sıkıntı. tek ama belirgin.