buzluktan pirzolaları çıkardım. haliyle donmuşlardı. bıçakla birbirlerinden ayırırken çıt diye bi ses geldi. o an sesin üstüne düşmedim ve pirzolaları airfryera yerleştirip pişirmeye bıraktım.

bıçağı yıkarken ucunun olmadığınu fark ettim ve o an az önceki çıt sesi aklıma geldi. bıçağın ucundan minik bir parça pirzolaların içinde kırılmıştı. tezgahı arayıp tarasam da bulamadım. pirzolalarla birlikte pişmekte olduğuna emin oldum.

yerken ağzımı, dilimi, diş etlerimi kesebilir daha kötüsü yutarsam iç organlarıma zarar verebilirdi. üzerime hüzün çöktü. pirzolaları yesem mi yoksa sokaktaki kedilere mi versem ikilemine düştüm ve yemeye karar verdim. pirzola sonuçta.

minik ısırıklarla ısırdım ve ön dişlerimle her zerresine kadar ufak ufak çiğnedim ve bu beni gerçekten hem yordu hem de manevi açıdan yıprattı. sonuç olarak bıçak parçasına denk gelmedim. taa ki airfryerın altını yıkayana kadar. etler pişip küçülürken ızgaranın altına düşmüş ve bu sebeple belki de ölümden dönmüş oldum