Pandemi zamanı büyük bir sıkıntı yaşadın. Tamam. Sıkıntı yok. Tüm işlerin durdu. Pandemi sürecinde tüm herkesin durdu ama neyse. Tamam. Durabilir, sonuçta hayat bu. Peki senin pandemi öncesinde kazandıkların? Pandemi devreye girdi diyerek elinde ne var ne yoksa satman? Kendini emekli ettin. huurnu emekli ettin. huurna ev aldın. Telefonunda yeni huurlar çıktı. Benim numaram senin telefonunda hiç olmadı, hiçte önemsemedim. Abimleri bile isim soyisim ile kaydedip başkalarını \"x oğlum\" diye kaydetmen de hiç önemli değil. Sen, yoğun bakımdayken, doktorlar kötü konuşmaya başladığı an çok sevdiğin oğlun, prensin senin kartlardan 400K harcama yapmış. Öncesinde değil bak. Senin için kötü konuşmaya başladıklarında. Yani, öleceğin anlaşıldığı zaman. Tamam, yapsın. Sonra? Reddi miras vermiş bir de. Pandemiden bu güne kadar sattığın mal varlıkların 20 milyonun üzerinde. Bu paradan 1 lira bile istemedim ya da istemedik. Hiçbir şey istemedik zaten. Şimdi de senin kardeşinin evi senin üzerine diye bizden bu borcu kapatmamız isteniyor. Dün, daha doğrusu pazar günü bu yüzden toplandı bizimkiler. Hiçbir şey demedim. Gittim 500K\'ya yakın para ödedim. Lafını yapmadım. Bugüne kadar bana bir şey olursa bu para şu kişiye şu kadar, bu vakıfa bu kadar diye böldüğüm parayla gittim senin huur evladı oğlunun sana yıktığı borcu ödedim. Gasilhane'de yüzüme bakmayan kardeşin için. Cenaze namazından sonra beni görüp yüzünü çeviren kardeşin için. 16K dolar, bir şey değil. Ama insan üzülüyor biliyor musun? Şeyden üzülüyor, bu parayı başkaları daha hayırlı bir şey için kullanabilirdi diye.