geçen seneden tanıstıgım bi kız arkadaş geldi, birbirimizi görür görmez sarılmak için yaklaştık, boyu da kısa. ben sarılmak için eğiliyordum ki son anda sweetindeki görseller ve yazılar dikkatimi çekti. gözüm oradaki kedilere ve mom yazısına kaydı. başta ne olduğunu tam anlayamadım görsellerin. kedi mi yoksa yorkshire terrier mi emin olamadım.(sahilde bir kadının yorkshire terrierrına gel pisi pisi demiş adamım ben aq, napiyim karıştırıyorum.)

sonra kendimi yanlışlıkla gözlerimi kısarak ve ilgili sweete gözlerimi hayvan gibi dikerek dikkatli bakarken buldum. "haa kediymiş... " diye monolog yaptığım sırada konuya üçüncü bir ben dahil oldu ve kendi kendime bir an "lan bi dakka ölüm, kızın memelerine bakıyorum lan ben su an." şeklinde bi aydınlanma yaşadım. yani o an kız yaşlılar gibi 'cık cık'layıp "niye memelerime bakıyorsun lan şerefsiz it, ayıp değil mi?" dese verecek hiçbir cevabım yok. çünkü harbiden -üstelik eğilerek- kızın memelerine ökkküz gibi bakmışım gibi oldu. orada memeleri de olduğu aklıma anca gelince bir anda kafamı kaldırdım ve göz göze geldik. gözleri gözlerime değdiğinde felaketim oldu ama ağlayamadım, çünkü tam da beklenildiği gibi kızın yüzünde imalı bir "şerefsiiiiz:)" gülümsemesi vardı.
sonra tabii ben yüzüme "vallahi memelere bakmıyordum, kedilere bakıyordum" temalı masum bir ifade yerleştirmeye çalıştım ama daha da sıçarak yanlışlıkla üst arama dedektöründen geçen kolombiyalı uyuşturucu kaçakçısı gibi tedirgin yüz ifadesiyle baktım. durduk yere işlemediğim bir suçun tedirginliğini yaşamaya başladım. "insan uçurumun kenarına gelmeden kanatlanamaz." diye bi söz var ya hani, ben de o an resmen uçurumun kenarındaydım ama hiç de öyle kanatlanamıyordum valla. uçamadığıma o günden önce en son 7 8 yaşında falanken üzülmüştüm.
neyse şüpheli görünmeyeyim diye uğraşırken daha da saçmalayıp iyice şüpheli bakışlarını üzerime çektim. başka marketten aldığım ekmekle bim'e girmişim de "ekmeği valla dışarıdan aldım" diye kendimi gereksiz yere kanıtlamaya çalışıyormuş gibi oldum.

tavlada 5-1 gelmiş gibiydi ve bu zarla da bi gibim yapılamıyordu, oynaşan bi deert, oynamasan bi dert. hayır, "yok valla memelerine bakmıyordum yazılara bakıyordum" falan da diyemiyorsun ki. aslında "oha memelere bak, sende de ne meme varmış hee!" deyip sıçmışken tam sıçayım diye bir düşünmedim değil ama... demedim. o yüzden artık en son kendi kendime dedim ki ben bu işin içinden belli ki mimiklerle çıkamıyacam, en iyisi bu hiç yaşanmamış gibi başka bi şeyler konuşayım. "alman pastasının mucidi aslında samuel german diye bi amerikalıymış biliyor muydun?" tarzında konular açıp sıvamaya başladım. ben öyle saçmalayınca daha da memelere bakmışım da yakalanmışım gibi oldu. bi ara o kadar saçmaladım ki dedim bari bir su içip sakinleşeyim biraz. bir yandan saçmalaya son sürat devam ederken bi yandan öğretmenler odasındaki pompalı damacanadan fuçuf fuçuf diye su pompalıyodum. ben böyle alakasız konuları peş peşe açarken o sırada su taşıyor, "ay su döküldü" falan diyorum. ya o an en yakın arkadaşımın annesi ölse "basın sağ olsun" diyeceğime "haaydi hayırlı olsun kardşim" deyip adamla kafa tokuşturarak tokalaşabilirim, öyle bir mallık vardı üzerimde. kendimi tam bir mal gibi hissettiğim aşırı saçma bi ortam yani. o da açtığım konulara cevap veriyordu ama yüzünde bu sefer de "konuş tabii, yakalandın tabii, konu değiştir şimdi, konuş tabii! memelerime bak bak, sonra alman pastası tabii, uoooooh sapık şerefsiz." der gibi bi ifade vardı.

anasını satıyım su yazılara, görsellere memeye koymayın arkadaş. hele 31 spor kulubu denen manyak hep senin yuzunden amk bu.ayrıca kedi vardı memelerinde, kedi ne alaka ya? kim yapıyor lan bu sweetshirtleri? baksan bi dert, bakmasan bi dert. sarımsaklı kek yapmışlar gibi, yesen bi dert yemesen bi dert. ben bunu bi kere daha yaşamıştım lan şimdi aklıma geldi ve o gün harbiden "hacı sende de ne meme varmış hee, kocaman!" demiştim iyice sıçmayı tercih ederek.
ne hâle sokuyorsunuz bizi ya, pu şerefsizler.