italya'nın sebze pazarı bizimki gibi kaotik değil. Kimse bağırmıyor, biraz içerledim bu duruma. Limon poşetlerken biri adımı söyledi, bi döndüm O! Bu kız ya şeytan ya da bir melek, güzelliğinin başka bir açıklaması yok. Naber, nasılsın falan konuştuktan sonra limon poşetlemeye başladı, "dün yoktun, kahvemi yalnız içtim." dedi. "önceki gün sen yoktun, aynı şekilde yalnız içtim" dedi. "o halde ödeştik" deyip limonların parasını ödedi ve yürümeye başladık. Yürürken sohbet ettik, bir yandan da alışveriş yaptık. Pazardan çıkarken dedi ki "poşetlerin fazla, aracın yoksa seni aracımla bırakabilirim." (: mercedesimi görmezden gelip aracım yok dedim. içimdeki ergen baş kaldırıp "çakalll" dedi. Desin, haklı çünkü. Ama bir insana ait çevre, araba ya da ev ya da ofis, onun söylemediği ayrıntıları açık edebilir. insanları sadece onların söylediği şeyler ile tanımak, gerçekleri değil onların söylemek istediklerini duymanızı sağlar. Ufak tefek çıkarımlar yaptım, yol boyunca sohbet ettik vs. ufak ufak bir insanı tanımak çok zevkli bir olay. Flört olmadan hafif flörtöz konuşmalar falan. Seviyoruz bu işi. O zamanlar italyaya taşınmaya karar verdiğim zamanlardı. Sadece bir kadın için değil tabi ki. Şu an Türkiyedeyim. Yakında gideceğim ama şu an bile stressiz bir gün bile yok. Orada o öyle değil işte. Herkes tasasız hayatı hak eder, bunu yapmak için elime bir fırsat geçti ve değerlendirdim. O hanımefendi ile de işimiz ciddi gibi gibi. Hayırlısı be gülüm, anama ana demek istiyorsa ben bunu engellemem.

Bu partı kısa kestim, tekrar ne zaman buralara yazarım bilmiyorum. Hayatınızı değiştirmek için ölümden dönmeyi beklemeyin gençler ve genç kalanlar.
Sevgi, saygı ve sağlıcakla..
öptüm.