gunlerdir ne yasiyoruz biz bilmiyorum.
neye sovecegimi, kimden hirsimi alacagimi sasirdim. ne desem ne yapsam bosa... insanligimdan utandim, tiksindim. cok korktum. kolay kolay korktum demezdim ama cok korktum. yalniz yasiyorum. evlenmeyi dusunmuyordum, kimseye guvenmem kendimden baska diyordum. o sarsintidan sonra dedim ki kesinlikle evleniyorum. adam gibi biri ciksin karsima basar gecerim nikahi.

ne desek, ne yazsak sadece nefesimizi tuketmis oluyoruz. kimseye bir sey olmuyor. twitter olmasa, halk olmasa, stk olmasa neler olurdu dusunmek bile istemiyorum. iyiyle kotu hic bu kadar net ayrismamisti birbirinden. bu durum bir seyleri duzeltir mi bilemem ama umuyorum ki bu son olsun artik.

kendinize cok iyi bakin, sevgiyle kalin...