Selam günlük,

Günlük altincisi fikrini ürettiğim zamandan beri (ki tek başına değil yazarların bu konudaki taleplerini de göz önünde tutarak geliştirmiştim bu fikri) epey zaman geçti... Hem sözlükte bir şeyler değişmiş.
hem bende inanılmaz değişiklikler mevcut

Sana ne anlatabilirim ki anlatabileceğinden çoğunu yaşamış herkes gibi biraz yorgun hissediyorum,
belki toparlanırım ya da daha da beteri mevcuttur bilmiyorum.
sadece beni sinsice dürtüp duran bir sayfa var artık defterimde
bir kağıt çiziği var elimde o sayfadan yadigar kalan
o kesiğe dokunup yaşadığımı hissediyorum
o kegib bir faça gibi duruyor elimde
bana kim olduğumu hatırlatıyor
ama ben elimi sanki hiç yaralanmamış gibi kullanmaya devam ediyorum
insan yarayı yok sayınca ortadan kaldırabilirim sanıyor

bu günlerde sonsuz yaşam, metaverse vs etrafta benzer teraneler dönüp dururken yeryüzünden silinip gidebilmenin ne kadar asil bir duruş olduğunu daha iyi anlıyorum. çünkü aksine sonsuzluk cesaret gerektirmiyor sonsuzluk korkaklığın farklı bir tezahürü insan için evet bir sonsuzluğun parçasıyız ama kendimizi o sonsuzluğun içinde bir yere sabitleme kafamız büyük cahillik hayatın ve dolayısıyla ölümün enginliğine karşı.

belki yine yazarım sanki iyi de geldi.

Çav

Kv