Tarih: M.Ö 4789

Açlık hastalık ve insanların aç gözlülüğü bürümüş bir dünyada hayatta kalmaya çalışan bir köylü topluluğuyduk. Sürgün hayatı yaşayan göçebe bir kabile olarak huzurumuz asla olmamıştı. Bizi yönlendirenler başımızdakiler tamamen umursamazca ve bencilce hareket edip kendi iyilikleri ve refahları için koyun gibi bizimle oynuyorlardı. Ben ve bana inanan bir kaç yakın ve güvenilir dostlarımla bu düzeni değiştirmemiz gerektiğinin farkındaydık. Ama elimizdeki imkanlar o kadar kısıtlıydı ki darbe yapmayı bırak yemek için 1 parça ekmek bulamıyorduk. Kabilemizin liderinin belirlediği kadar yemek yiyip onun emirleri doğrultusunda yaşıyorduk. Liderler hep söylendiği gibi kandan geçtiğine tanrılar tarafından onlara bahşedildiğine inanmıyordum. O taht hak eden birinin halkına sadık ve güvenilir onları düşünen birinin olması lazımdı ve bu kişi ben olmalıydım. Buna aç gözlülük diyemem kendimi düşünmüyordum. Bu insanların hak ettiği yerlere gelmesini sağlamak bir görevimdi. Her gece yol gösterici tanrımız KASTA'ya dua ediyordum ama karşılık asla alamadım. Biraz daha vakit lazımdı sadece.