ilk defa Urfa'da bir kızla buluşuyorum.

Muhabbet ediyoruz, kız sevdiğim yemekleri sormuyor, okuduğum kitapları sormuyor, gezdiğim köyleri sormuyor. Ama işimi soruyor.

Ben alışmışım Greenwichlilere, adın ne nerelisin okuyon mu sen ya üçlemesinden sonra klagib soru işin nedir?

Yok abi döndük dolaştık sevişmeye falan geldik hala sen ne iş yaparsın demekten vazgeçmiyor kız bir türlü.

En son ben sordum, dedim ki ya hiçbir şeyi sormadın da, sen ne iş yaparsın diye sordun. Dedi ki kız, ne iş yaptığını sormazsam dolaylı olarak sosyal statünü kaç para kazandığını da öğrenememiş olurum. Ayıptır. Ben paranı, statünü merak ettiğim için buradayım, seni merak ettiğim için değil.

O gün anladım ki bizde para çokomel eğrisi sistemi var. Atasözümüz var katranı kaynatırsın olur mu şeker cinsini gibtiğim cinsine çeker diye. Meğerse her şeker aynı değilmiş.

Başka gün kağıt toplayan bir amcayla tanıştım. Ne projeler yapmış. Şehir katı atık tesisleri , çöpten enerji üretimi vs... Senin yaşında oğlum var dedi. O da kağıt mı topluyor dedim. Hayır mühendis , Makine mühendisi dedi. Dedim o nasıl oldu, kağıt toplayacının oğlu mühendis mi olur ? Bizde olsa babam döve döve okuldan alır kağıt toplayıcı yapar.

Adam kızdı.

Niye öyle diyorsun benim oğlum çok iyi bir mühendistir. Zorla kötü kağıt toplayıcı olacağına, iyi bir mühendis olmasının ne kötülüğü var dedi. Adam gurur duyuyor oğluyla.

Utandım.
Utandım çünkü biz toplum olarak buyuz. Böyle yetiştik, yetiştirildik.

Bizde para çokomel eğrisi sistemi var. Kağıt toplayacının oğlu gerekirse zorla kötü bir kağıt toplayıcı yapılır, iyi bir mühendis olmasına izin verilmez."

Karper Koşar.