Ama pgibolojim çok bozuk. Bunun farkındayım ve bundan inanılmaz utanıyorum. Kendimden utanmama sebep oluyor. Çevremdeki birine bu durumu belli ederim diye ödüm kopuyor. Zannediyorum ki ne kadar utancımı belli edersem insanlar beni o kadar aşağılık bulacak ve terk edileceğim. Yalnız kalınca yalnız olduğuma üzülüyorum, yanımda birileri varken de yalnız kalmak istiyorum, onlar beni terk etmeden ben kaçmak istiyorum sanki. Bir şey belli etmemek için susmak, kendim gibi davranamamama sebep oluyor ayrıca, insanlara dürüst olamıyorum. Nasıl toparlanacağımı bilmiyorum. Kendimi çok çaresiz hissetmeye başladım. Daha önce yaptığım şeyler de işe yaramıyor artık. Beni gerçekten sevdiğini söyleyen, bana değer verdiğini iddia eden insanlara bunları anlatmaya çekiniyorum. Toparlanmak istiyorum ama, gerçekten. Bunları yazarken bile 10 kez düşündüm. Hatta utanarak soruyorum biraz, bana yardımcı olur musunuz?