Aylar önce yaşadığım ve tamamen yalnız başıma atlattığım büyük bir tramva sonucu artık üzülme yetimi kaybettim. Tramvayı atlattığımdan beri en üzücü şeylere bile üzülemiyorum. Ha mutluyum orası ayrı hem de o biçim. Çok garip amk tramva geçirirken halüsülasyonlar görüyordum panikatak oluyordu ama şimdi aylardır hiç üzülmedim ağlamadım full güldüm eğlendim kim beni görse sana ne olmuş çok canlanmışsın diyor. Halbuki ben o aq tramvasını yaşarken her allahın gecesi ağlıyordum amk.
Ve birde korkuyu da pek fazla hissetmiyorum eskiden çok ürkek bir insanken şimdi bana bulaşan herkesle kavga edebilirim o kadar güvenim geldi kendime. insanlara ters yapabiliyorum.
Ayrıca kimsenin ekgibliğini çekmiyorum tramva geçirme sebebim yalnızlıkken artık yalnızlığı seviyorum gerçekten sevmeye başladım ve hiçbir insana bağlanmak istemiyorum arkadaşlar arada arıyor telefonu falan açmıyorum mesajlara cevap vermiyorum