19 yaşındayım mezun sınıfında 2 kızla 5 aydır çok yakın arkadaş olmuştuk sabah 8 akşam 8 beraberdir dershanede kütüphane gibi kullanıp ders çalışıyorduk lise hayatımda hiç böyle iyi yakın arkadaşlarım olmamıştı çok mutluydum derslerde iyiye gidiyordu ve ben bir gece bi kıza diğer kız hakkında şakayla karışık kötü bir şey söyledim beni engellediler bir hafta boyunca dershanelerde kapalıydı açıklamak için birisinin aynı dershaneden kuzenine uzun uzun özür mesajları attım bir iki kere yüz yüze yüzleştik ve ben asla o sözü neden söylediğimi açıklayamadım üstüne yalan söyledim ta ki salı gününe kadar gerçekten o sözü neden söylediğimi hatırladım ve yanlarına gittim kızlardan biri zamana bırakalım bir daha eskisi gibi arkadaş olamayız diye tutturdu diğer kız da kırgın zaten hiç konuşmuyor her gün dershaneye gidip ders çalışıyorlar iki adım evimin yanı olduğundan ekmek almaya giderken bugün jelibon aldım geçerken selam verip jelibonu verdim eve döndüm kızlar bana darıldığı için gibtir edemiyorum sonuçta ben kötü söz söyledim bir de iplemezsem söylediğim sözün kırıcılığı gerçek olur yanlış anlaşıldığımı ne kadar anlatsam da eskisi gibi olamayacağız diyorlar ben yokken çok mutlu eğleniyorlar ben evde ders çalışamıyorum düşünmekten kendimden hayatımın içine sıçtığım için nefret ediyorum ne yapacağım bilmiyorum çok çaresizim kuzenine yazmamdan tutun helibon vermeme kadar yüzyüze konuşmama kadar söylediğim sözden daha hatalı davrandım her seferinde daha kötüye zütürdüm olayları kendimi böyle malca şeyler söyleyip yaptığım için affedemiyorum düşünmeden edemiyorum kafayı yiyeceğim kızları çok seviyordum bana yardım etmiyorlar cezan bu çek ama bil ki eskisi gibi arkadaş olmayacağız en fazla unuturuz diyorlar ama birbirlerine destek olup eğlenmeleri beni unutmaları çok koyuyor ben artık yapamıyorum