Gece saat 12 de yola çıktık. Annem ve kız kardeşim arka koltukta ben ise babamın yanında şoför koltuğunun yanında oturuyordum. Ankara'dan Balıkesir'e uzanan yolcuğumuz için harika bir şarkı açmıştım. 'Cem Karaca-Çok Yorgunum' şarkısı ile yolculuğumuza başladık. Kardeşim gecenin cazibesine daha fazla dayanamayıp uykunun huzurlu kollarına kendini bıraktığında annem dışarıyı dikkatlice izliyor, tedirgin bir şekilde parmaklarını çenesinde gezdiriyordu. Babamın suratı her zaman olduğu gibi beş karıştı. Sanki tatile değilde cenazeye gidiyor gibiydik. Yanımıza sadece 2 haftalık değil daha fazla orada kalacakmışız gibi kıyafet aldık. Annemle babam arabanın dikiz aynasında göz göze geldi, kısa bir süre bakıştılar ve tekrar babam yola, annemse camdan dışarıya doğru bakmaya başladı.

Bu sürede ben de elimde telefonum instagramda geziniyordum. Şarjım iyice azaldığı için babama döndüm ve ;

-Benzinlikte köşeye çekebilir misin? Hem içecek bir şeyler alırız hemde şarj aletimi çantadan almam lazım
-Tamam benzinliğe geldiğimiz zaman haber veririm. Uyu istersen biraz. Daha çok var çünkü.

Ankara'yı daha yeni çıkmıştık.