PART 9

Hemen parmağımı çantamdan kopardığım parçalarla turnikeye almıştım

Virüsün parmağımda olduğuna emindim geçen her saniye benim için kıymetliydi, her saniyede vücuduma daha fazla virüs girecekti.
Vücudum az bir miktarıyla savaşabilirdi , ancak daha fazla bu şekilde beklersem enfekte olacaktım.
Hemen çantamdan yedek ufak bıçağımı çıkardım..

Derin bir nefes aldım ve..

Ahhhh, acı dolu haykırışlarım tüm mahallede yankılanıyordu
Bir parmağım artık yoktu.Uç kısmını acilen dağlamam gerekiyordu, yoksa bu kan durmayacaktı.
Silahımın iç kısmında çıkardığım metal parçayı çakmağımla ısıtmaya çalışıyordum.

Tüm bunları tek elimle ve acılar içinde kıvranırken yapmak benim için tam bir işkenceydi. Bir an kendime sıkmayı düşündüm, tüm bu acıları yaşayacağıma.
Ama o an o kasar acizdim ki kendime sıkacak bir silahım bile yoktu, zaten tüm bu yaşadıklarım bu lanet tüfeğin yaptığı bir binliği sonucuydu.
Isınan demir parçasını artık olmayan parmağımın uç kısmına tüm kuvvetimle bastırdım.

Acıdan bayılmak üzereydim artık, tüm umutlarım yavaş yavaş sönüyor, enfekte insanların yaşadıklarını çok daha iyi anlamaya başlıyordum.
içim öfke ile doluydu o an , tüm bunlara sebep olan şey neydi, kimdi bu suçlu?

Akan kan azalmıştı, kopardığım bez parçalarıyla basit bir bandaj yaparak ucunu kapatmıştım
Evet , belki o an kurtulmuştum. Yaptığım erken müdahele sayesinde fiziksel olarak sağlıklı kalacaktım.
Ama ruhen çökmüş vaziyetteydim, kaldırımın kenarına oturdum ve donuk gözlerle etrafa bakıyordum
O an bir enfekte gelse ve beni öldürmeye çalışsa kıçımı bile kımıldatmazdım, tüm bu mücadeleden vazgeçmek üzereydim.

--- Part 9 Sonu ---