Bir iş yeri sahibi toplantı yapıyormuş, insan kaynakları müdürü, satın alma müdürü, cart müdürü curt müdürü, başlamış konuşmaya toplantıyı başlatıp, hepinizin dıbına koyayım yaraklarım siz kimsiniz lan iş gücünü arttırmıyorsunuz amın evlatları sizin hepinizin sırayla dıbına koyar sonra tekrar sıraya koyar tekrar dıbınıza koyarım kovarım geri işe alırım giberim tekrar sıraya sokarım huur çocukları demiş ve hepinize 1000 er gayme zam yaptım huur çocukları güle güle harcayın demiş hepsi mutlu mesut toplantı odasından ayrılmış o sırada toplantıya kulak misafiri olan çaycı müdürün yanına yaklaşmış ne olur patron benim de amıma koy benide gib duvardan duvara vur ama bana zam yap çocuklar evde aç zeytin yok evde yorgan kemiriyoruz bre huur çocuğu demiş.

patron lafa dalmış tamam lan huur çocuğu sana zam yapacağım lakin, önce şu cebinde ki gibtimin telefonunu bir çıkart da bakayım demiş, çaycı telefonu çıkartmış koymuş masaya iphone x mi bilmem ne gibim o telefon, patron şöyle bir koltuğa yaslanmış ve söze başlamış vallaha pes kardeş çok huur çocuğu gördüm ama senin kadar kalitelisini görmedim bre dıbına koyduğum çocuğu sen çocuklarının rızkını bu telefona yatırıyorsun üç kuruş alıp sonra gelip benden zam mı istiyorsun bre huur çocuğu demiş sana zam yaparsam cümle alem beni gibsin gibtir git önce ayaklarını yorganına göre uzatmayı öğren ondan sonra gel benden zam iste gibmemi iste huur çocuğu demiş.

edit: yaşam şartları zor lakin, insanlar da bu şartları zorlaştıran kesimlerden bir tanesi @1 sözüm sana değil lakin bunun böyle olmasını ve bu şekil de olmasını kimse değil kendi insanımız istedi el birliği ile anasını gibtiler her şeyin.