Tüm gece kendimi berbat biri gibi hissetmeyi bekleyerek oturdum. Bu hayatı haketmiş miydim? Bir önemi var mıydı? Vicdan sadece rahatlatıcı bir yemektir. Zihnimizin dışında bir anlamı yoktur. Tıpkı Mona Lisa gibi, insanların değerli olduğunu düşündüğü o aptal, yarı gülen yüzle sıvanmış bir tabloda, büyük bir toplu halisünasyon gördüğü ve böyle bir yerin mümkün olabileceğini düşündürten bir şeydir. Masumları içine çeken ve kanla kaplı istiklal caddesi yamyamlarını tüküren bir türbin. Grupların akla uygun olarak düzenlediği bir bakış açısı. Evrim sırasında kabilen olmadan yalnız başına ölürsün. Yutulur ve pislikler için çalışmaya başlarsın. işte biz buyuz. Teslim olmuş bir şerefsizler çetesi. Her sınır, her millet, her savaş, her ırkçılık, her din aslında bir kabile ayrımıdır. Omurgasız politikacılar ittifak oluşturmak ve yeni çocuğu gibmek için bahane olsun diye antik bir duyguyu durmadan parmaklıyorlar. Vatanseverlik.

Gülümse. Her şey yolundaymış gibi davran. işler böyle normalleşir, değil mi? Yeterince dayansan yeter. Rol yap. Normal mi olmak istemiştin? Oldun işte.