ben kendimi çok iyi tanıyordum artık. gerçekten aşık olduğumdan ve bitmez bir sevgiye sahip olduğumdan emin olsam da d ile konuşup görüşmeye devam etmeliydim. hem içimdeki sevgi azalmadan gidersem çok daha acı olacaktı benim için hem de hiçbir şey yapmadan gidersem sonraki yıllarda dert olacaktı bu içime. lisede uzun süre hoşlandığım kız olan bsg den biliyordum bu pişmanlık duygusunu.
14 aralık doğum günüm geldi. kendime bileklik aldırttım. ağzımla istedim amk. ondan bir hatıra kalması için. istediğim zaman yanımda bulundurabileceğim bir şey olması için. oturduk bir yere yemek söyledik. o arada çıkarttı küçük süslü bir paketi
b:bu ne
d:doğum günün hediyen
b:ne gerek vardı
d:dimi hiç istemezsin
b:acaba ne aldın
d:tahmin et bakim hayatta bilemezsin zaten
b:iki tahminim var. gömlek mi
d:...
b:tamam o zaman kesin bileklik
d:ya ne kadar boş yaptın al işte of
b:doğum günümde benimle iyi geçinmeye bak
d:tamam tamam
b:al bu da benden sana
d:ne bu
b:son şiir denemem. bir daha yazmicam. elimden gelenin en iyisini denedim
açtı okudu. biraz uzundu. gözleri doldu güldü bipolar oldu o an.
d:çok beğendim
b:bırak ya hiç beğenmezsin şarkı gibi olmuş dersin
d:olsun ben yazarken ne kadar içten olduğunu anlıyorum
b:olsun diyerek sıçtın bi kere zaten. merak etme bir şarkı yapacam bir ara sana o gerçekten daha iyi olacak.
d:hadi yaaaa tamam yap bekliyorum
b:acele etme
d:tamam... özür dilerim
b:özür dilenecek ne var
d:bunun için değil
b:tamam anladım demek istediğini
sonra da pek konuşmadık o özür dileyişi tekrar herşeyin ne kadar sarpa sardığını hatırlatmıştı bir kez daha