zamanla çok sık olan bir şeyi farkettik. biz aynı anda aynı şeyleri düşünüyorduk. bu kadar olmaz dedirtebilecek şeylerdi. bazen aynı anda aynı yemeği yemek istemek gibi şeyler bazen de aynı gün aynı saat derse girmeyip başbaşa oturma isteği. bi de o kendi arkadaşlarının ben de kendi arkadaşlarımın rutin davranışlarını anlatmıştım. mesela yunusun belli bir anda napacağını artık önceden kestirip ona göre gizliden gizliye taşak geçiyordu ama bunu sadece ben ve o anlıyorduk. birbirmize bin bin bakıp sırıyorduk ufaktan. bunlar benim için bir insanın başına gelebilecek en güzel şeylerdi. hiç kavga etmeyip sadece taşak geçiyorduk herşeyle ve her an birbirmizle vakit geçirdiğimizde hiç sıkılmıyorduk ya da başka biriyle vakit geçirmeyi tercih etmiyorduk.
mesela haftada bir gün öğleden sonra dersim olurdu. ben öğlen okula gittiğimde hep yanıma gelirdi arkadaşlarını bırakıp. bir gün yine öyle bir durumdaydı. kızlı erkekli oturuyorlardı ben de başka bir yere oturdum biraz sınıfındakilerle takılsın hep benle olmasın diye. sonra yanıma geldi
d:niye aramadın
b:biraz da onlarla otur. dört senelik arkadaşın olacak onlar
d:onlar kim yaaaaa tırrekler
b:bırak artık peşimi ya yeter okuldaki kız potansiyelimin ağzına sıçıyorsun
d:dellendirme bak beni arabaya attığım gibi kaçırırım
b:oooo araba sürmeyi mi biliyorsun sen
d:yakışıklı bir delikanlı öğretti bize
b:neyse cidden geç onların yanına ders arası görüşürüz
d:ya yok alala gideceksen git sen ben burda senle oturmak istiyorum
b:tavladın beni ha
d:yollusun tabi kolay düştün
b:ucuz bir fahişeyim ben
d:daha fazla seviyesizleşmesek mi
b:cidden yeter. özür dilerim hahah