Yalnızım şimdi o odada.Tek Başıma korkuyorum.Bir çocuğum. Hayır sadece dışarıdan kendimi görüyorum. Kendi çocuk bedenimi. ilerisi karanlık sonu olmayan bir koridordayım bağıra bağıra ağlıyorum. Elimden tutuyor yüzü gülen bin. Babam olmalı kendisi. Gülen gözlerle veriyor haberi bana. Annen öldü diyor. Kopukluk.Zamanı kaybediyorum.Eve zütürmüş olmalı beni çünkü kanepedeyim şimdi. Evlenmek zorunda olduğunu söylüyor. Kabulleniyorum. Çocuğum çünkü.En çok korktuğum şey bir Gulyabani.Ona nasıl sözümü geçireyim. Nasıl savaşayım babamla? Evleniyor.Tipik kötü bir üvey anne. Dövüyor beni ama kabulleniyorum.Çünkü doğada bile bu var. Anne öz yavrusu olmayanı sevmez.