Katıldığım nomta şurası: Aile düzenleri farklı olması ve özellikle pgibanalitik yaklaşıma göre bireyin karakterinin erken yaşlarda oluşması nedeniyle aile faktörü çocuk için çok önemli.

Yinede bu söylediğin olay bana Ursula K. Leguin\'in Mülksüzler romanını hatırlattı. Okumadıysan kesinliklle oku.

Çocuk pgibolojisine dönersek dediğim gibi erekn yaş tecrübeleri çok önemli. Sen kötü aile örneği vermişsin ancak bir çocuk için annesi(bakıcısı) güvenli üs olma özelliği taşır. Birey annesine güven duyarak başka insanlara güvenmeyi öğrenir. Bundan mahrum kalan kişiler -yurtlarda büyüyenler- ileride sağlıklı birey olamaz.

Çocukların sağlıklı birey olması için ozel ilgi gerekir ve sağlıklı nüfus yönetimi için gerekli olan çocuk sayısına yetecek ne bakıcı nede öğretmen bulabiliriz. Bu nedenle aile kavramı önemlidir. Ancak bu sorun çocuk yapma ehliyeti sistemi ile çözülebilir. 240 (160 teorik + 80 pratik) saatlik bir kursu tamamlayıp geçebilen bireylere çocuk yapma izni verilebilir. Kimi yaptırımlarla desteklenir.

Miras olayına gelirsek. Dinlerin önümüzdeki 200 yıl içinde yok olacağı tahmin ediliyor. Bunun sonucu olarak bireyler diğer taraf için değil bu dünya için çalışacaklar. Vicdanlarını rahatlatmak için iyilik yapacaklar. Ben dinsiz biri olarak kendi kazandığım parayı istediğim kişiye vermek isterim. Bunun önünü kesmek insan haklarına birinci dereceden müdahaledir.

Hayata herkesin eşit şartlarda başlaması kulağa ne kadar hoş gelse de. Eşit değil adil demek daha doğru olur. Her ne kadar çevre\'nin önemini soylesek de biyoloji de önemlidir. Eger çocuklara özel ilgi gösterilmezse potansiyelinin altına düşer. Yada asla potansiyele çıkamaz. Ikisini de kendim yaşadım var mı ötesi? Sen üstün zekalı bir çocuğu alıp diğer bireylerin yanına koyarsan yeteneğini keşfedemez keşfetse dahi söner. Aynı şekilde özel ilgi gerek çocuklar ile standart çocukları aynı potada eritirsen o zaman hem üstün yeteneklilir hem standartler hemde özel ilgi gerekenler(ki kimileri üstün zekalı olmasına rağmen disgrafi dehb gibi sorunlar yaşarlar) birniri içinde yok olur.

Malesef senin ütopya aslında bir distopya. Bireylerin duygusal bağlardan yoksun olduğu. Özel yeteneklerin törpülendiği, ilgiye muhtaç çocukların sistemin çarkında ezildiği. Insanların miras bırakmadığı için çok çalışmak geleceği düşünmek yerine günü yaşadığı bu nedenle bilimsel gelişmelerin geri planda kaldığı tozlu bir kominist distopyası hayal ediyorsun. Üzgünüm.

Edit. (bkz: ritalin)