Böyle düşünürken çarşıya varmıştım. Buluştuk bizimkilerle, oturup konuşurken konu ondan açıldı. Naptın dediler o meseleyi. Benim için bir mesele değil ulusal problemdi,ama konuşmuyoruz diye geçiştirdim muhabbeti. Sonra arasana dediler, yine aklıma girdi pekekentler, aradım.Uzun uzun çaldı o telefon,en sonunda kapanmak üzereyken açtı.Ne diyeceğimi bilemedim,o ise sanki 40 yıllık düşmanıymışım gibi “Ne var ?” dedi. Buluşmak istiyorum dedim, nereye istersen gelirim oraya. Dışarıdayım ben de dedi. Starbucks’a gel. Sonra kapattı.