ingilizlerle Osmanlı Devleti’ni yıkmak için işbirliği içinde olan Şerif Hüseyin 1.Dünya savaşının sonunda başarılı olmuş ancak ingilizler diğer büyük aile Suudlar ile de görüşerek Şerif Hüseyin’i Hicaz’dan kovma konusunda anlaşmıştı.

Gene onu bu durumdan Türkiye kurtarmış ülkemize misafir etmiştir. Sonraları Kıbrısta kalmaya devam etmiş sürekli “ Ahhh, ben ne yaptım. Niye Osmanlı’ya ihanet ettik? Yaptığımızın cezasını çekiyoruz şimdi! söyleyip ağlarmış.

Gene bir gün Kıbrısta kaldığı evin yakınında bandocular izmir Marşı’nı çalmaya başladı. Oğlu birçok eski hatıraları hafızasında canlandırmasını önlemek için pencereyi yavaşça kapadı ve ona seslendi

-Evlât, neden o pencereyi kapıyorsun? izmir Marşı’nın eski günleri bana hatırlatmaması için değil mi? Ben, velinimetine ihanet etmiş âsi bir kulum, günahım büyüktür. Kral olacağımı sandım, Allah beni sürgünlüğe düşürdü. Hasta oldum, buraya sığındım. Bırak, pencereyi aç, şu marşı dinleyeyim, duyduğum vicdan azabının şiddeti, o eski hatıraların canlanması ile büsbütün artsın; bu dünyada çektiğim ızdıraptan artan vicdan azabıyla büsbütün ağırlaşsın, tâ ki Cenabı Hak bu günahkâr kulunu dünyada affederek, ahirette hesap gününde daha büyük cezadan korusun.”