Ben demokratik bir insanım, yeri geldi Tayyip'i savundum, oy verdim; yeri geldi yerdim. Kılıçdaroğlu'nu günahım kadar sevmem ancak artık Tayyip ile artık olamayacağını anladım. Çünkü geçen 16 yılın ardından artık çok yalan, günah birikmişti. Torba ağzına kadar dolmuştu, 15 temmuz darbe girişiminden sonra artık taştı. Yalan üzerine yalan söylendi, artık söylenecek yalan kalmadı. Bugün söylenen yalan dünkü ile çakışır hale geldi, bütünlük bozuldu, inandırıcılık kayboldu. Hükümetin aklı karıştı, Türkiye uygulama olarak doğru ama işleyiş olarak tek adam ile yönetilir hale geldi. Tayyip'in devlet yönetme yeteneğinden şüphem yok, mevcutların en iyisi ama devletin, sonunda tüm yükü omzuna bindirdi ve altında ezildi. Tayyip, herşeyi ben söylerim diyince bakanlıklar, valilikler, rektörlüklerin sesi kesildi. Muhalefet edenler ise susturuldu, terörist gazetecilerin canı cehenneme. Tek bir insanın hatası devleti etkiler hale geldi, devlette hiyerarşi bozuldu ve yönetimlerin kafası karıştı. Boş kafalar güdülmeye muhtaç hale geldi. Yönetimde işini hak edenin değil, en iyi itaat edenin olduğu bir düzen oluştu. Tüm bunlar hükümete yük oluşturdu ve hükümet tekeri patlamışcasına yol kenarına savruldu. Buna rağmen güçlü kararlar alınabildi ama hükümet kendisiyle de çelişti. Yumak yumak bir hükümet oluştu, yıprandı, yumağın içindeki ipler koptu. Şimdi soruyorum size devleti bu kopuk yumak mı çekecek? Hükümet artık çekilsin ve yumaklarının içindeki kopuklukarı ayırsın artık. Ak partinin vaatleri çok hoşuma gitsede; ben, Muharrem ince gibi işini hakkıyla yapmaya çalışan birinin sırf akp vaat etti diye bu projelere karşı çıkacağını sanmıyorum. Bu yüzden oyum Muharrem ince'ye. Onlar da yalan söyleyecek, onlarda yumak hâline gelecek, bu işin fıtratında var ama artık bir değişim vakti.