9, 10 yaşlarımdaydım o zamanlar. O zamanlar oturduğumuz evimizin o güzel komşuluk ortamında, güzel muhabbetlerin olduğu yerlerde büyüyordum. Arkadaşlarımızla sokağa çıkıp oyunlar oynayıp kirlenip, terleyip bakkala gidip kendimize içecek bir şeyler alıyorduk. Hep birlikte sitenin bahçesine oturup kendi çapımızda piknik yapıyorduk sözde. Sonra tekrar maça koşturuyorduk, boncuklu silahlarla birbirimizle savaşıyorduk. Bir yerimiz kanadığında yine o markete gidip yara bandı alıp birbirimize yardım ediyorduk. Bir doktor edasıyla o yara bandını yapıştırırdık. Burada asıl önemli olan bizim çoğu şeyimize şahit olan o market. Her gün sabah ekmek almaya yollandığım, öğlene doğru dondurma almaya gittiğim, akşamın yaklaşmasına doğru yemek için kola, fanta ve evde okunan o karikatür dergilerini almaya gittiğim, her pazar içeri girip abi varsa önce hürriyet yoksa sabah gazetesi alabilir miyim dediğim yer. Bir misafir geldiğinde eğer sigara içiyorlar ise (bizimkiler içmezler) babamın para verip misafirlerin içtiği sigaralardan almaya yollatıp gidip abi xxx sigarasından alabilir miyim diyip, abinin de baban mı yolladı deyip elime sıkıştırıp hadi koşa koşa git görmesinler elinde senin diye uyardığı o yer. Fatih abinin marketi. Markete giderken yoğurdu Fatih abinlerin ordan al dedikleri yer. Fatih abinin annesi, babası hepsini tanırdık. Ailecek onlarda çok düzgün bir ailelerdi. işte böyle böyle o markette git gel git gel diyerek büyüdük. Fakat bundan yıllar önce oradan taşınmıştık. Bugün oradan geçerken yılların alışkanlığı, babadan gelme bir huyum olan karikatür dergisinin yeni sayısını almak için gireyim dedim. Bi baktım içerde Fatih abi oturuyor. 36 yaşlarında falan Fatih abi dediğim kişi de. içeri girdim tanımasını beklemediğim için direkt alıcaklarımı söyleyim dedim ki Fatih abi o klagib koltuğunda elinde telefonuyla bana bi baktı. Gözlerini kısıp, inceden dişlerini göstericek şekilde bi sırıtarak eliyle boyumu gösterir şekilde. Ya sen buralarda oturdun mu hiç, bu kadardın(boyumu gösteriyor) gelirdin dedi. Evet Fatih abicim dedim. Hah sende hatırlıyorsun yani dedi. tabii abi dedim. Bi anda gülümsedi ya kocaman adam olmuşsun, ufacıktın gelirdin dedi. Sonra birkaç muhabbet daha edip çıktım. Ama ordan çıkarken bile kapının girişindeki o dergileri görmek, dondurma dolabını görmek sağımda solumda gözlerin dolmasına yetti.