Sonraki bir iki gün her eve gelişimde hafıza kartını alıp taktım bilgisayarıma. Ama hayal kırıklığına uğradım. Meryem Hanım evde tekti, Serhat’tan eser yoktu. O gün olanlardan sonra Meryem Hanım Serhat’a gibtir çekmişti anlaşılan. Yine de Meryem Hanımın evde yalnız kaldığında başını örtmeden rahat giysilerle dolaşmasını izleyip 31 çekmekten geri kalmadım. 

Cumartesi akşamı Cemil evdeydi. Salonda annesiyle beraber televizyon izlerlerken ben de odamda ders çalışıyordum. Saat dokuzu geçerken kapıma vuruldu, Meryem Hanımın, “Burak, müsait misin?” diyen sesi geldi hemen ardından. Hemen toparladım kendimi ve “Buyurun, müsaidim!” dedim. Az sonra kapı açıldı ve Meryem Hanım başını uzattı aralıktan. 

“içeri gelsene, ne yapıyorsun?” dedi gülümseyip. “Şey, ders çalışıyordum. Birazdan gelirim!” dediğimde, “Tamam!” dedi ve kapattı kapıyı tekrar. On dakika kadar sonra içeri gittim. Cemil salonda yoktu, odasına geçmişti. Meryem Hanım çekyatta oturuyordu, beni görünce toparlandı. Uzun açık mavi kot bir etekle çiçekli uzun kollu bir bluz giymişti. Başını ise omuzlarını ve göğsünü de örten büyük bir türbanla çenesinin altından bağlamıştı sıkıca. Çekyatın yanındaki sandalyeye oturdum. 

“Bizim oğlan bu kıza iyice abayı yakmış anlaşılan!” dedi gülümseyerek. Ama bunu söylerken bundan memnun olmadığı anlaşılıyordu. “E, genç çocuk ne de olsa!” dedim. Cevabımın üzerine, “Sen de öyle misin?” diye sorunca biraz utandım. Yine de belli etmemeye çalışarak, “Eskiden öyleydim, ama şimdi değilim!” dedim. Bir şey demedi sözlerime. Bir süre televizyon izledik. Meryem Hanım yine bir dizi izliyordu. Dizi reklamlara girince bir şey demeden kalktı. Az sonra tuvalet kapısının kapanma sesi geldi.