12-13 yaşlarındayım evimiz Trabzonda o zamanlar, yaz aylarındayız her Karadenizli erkeğin çocukluğunun katili olan fındık döneminin sonundayız.Bir yazın en sıcak dönemini plajlar yerine fındık tarlasında geçirmişiz. Sinirlerim maraz Ali gibi ceza fark var eşliğimde beynimi dövüyo Fındığı toplamışız bitmiş, ama çektiğimiz çile bitmemiş aksine daha yeni başlıyor. Köyde fındığı toplamışız inmişiz trabzonun ilçesi Araklı merkeze fındığı çatıya çıkarmış hem kurutuyoz hem ayıklıyoz. Ama güneş tepemizde fındık yemekten sürekli ishal oluyom, çıldırıyorum zaten Kendi Mahallemdeyim, dışarda arkadaşlarımın sesi ama ben gidemiyorum fındık ayıklamaktan. Altın kafese konmuş bülbül gibiyim sürekli kaçmak için bişeyler diyom ama kimse beni anlamıyor. Sinirim tepemde, Kaynamış volkan gibi patlamak üzereyim yanıma şerefsiz ismet geliyo ismet çocukluk hayatımın gulyabanisi amk şerefsizi. Akbaba gibmeye çalışan kör güvercin gibi ne zaman başım derde girse gelir arkama geçer bi zarar vermeye çalışır illaki. Bu pekekentlerin fındığı erken bitmiş benle dalga geçiyo. Bana nispet yapıyor